Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Ο Κύκλος του Έρωτα, το έργο του Σνίτσλερ, μια κωμωδία μιας άλλης εποχής μιλάει για το σεξ και τα στερεότυπα, όπως θα μιλούσε κι αν γραφόταν σήμερα. Τα στερεότυπα, αυτά που έχουν να κάνουν με τις ερωτικές σχέσεις, είναι πάντα φτιαγμένα με τα υλικά των ανθρωπίνων φόβων, της απόγνωσης, της βλακείας κι εν τέλει της παράλογης κοινωνικής ζωής μας. Ο κύκλος για όλους μας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και στα ερωτικά μας είναι γεγονός που αν το αποδεχτούμε φέρνει μία ηρεμία. Μιλάω γενικά γιατί πρακτικά τα λέει όλα αυτά η παράσταση…η πόρνη πάει με τον φαντάρο, ο φαντάρος με την καμαριέρα, η καμαριέρα με το αφεντικό…και πάει λέγοντας…ο κόμης με την πόρνη. Κι έτσι κλείνει ο κύκλος που είναι γεμάτος χιούμορ και απελπισία. Περιμένουμε να έρθουμε στον Πειραιά, κάνουμε σεξ, να πούμε σ’αγαπώ μ’αγαπάς, κάποια μου θυμίζεις, μη φεύγεις, σου αρέσω;, να ξανάρθεις, θα τρελαθώ, είσαι παντρεμένος; και άλλα τέτοια κλασσικά.
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Για μένα ο κύκλος με την ευρύτερη έννοια συμβολίζει το ολόκληρο. Ο κύκλος του έρωτα πάλι κατά την προσωπική μου εκτίμηση συμβολίζει το πρώτο σκίρτημα που έχει ένα παιδί όταν μέσα του συμβαίνει το αντίστοιχο συναίσθημα για κάποιον άνθρωπο, το ίδιο για έναν έφηβο, το ίδιο για έναν άνθρωπο στη μέση ηλικία, το ίδιο για έναν άνθρωπο σε μεγαλύτερη ηλικία. Και το ίδιο ίσως συναίσθημα που έχουμε όταν κλείσουμε τα μάτια μας, για την ίδια τη ζωή όπου εκεί κάνει τον κύκλο της.
Στο συγκεκριμένο θεατρικό έργο του Σνίτσλερ ο κύκλος του έρωτα περνάει μέσα από όλες τις τάξεις, τις ηλικίες και τις σχέσεις που ο ίδιος ο συγγραφέας επιμένει με τον δικό του τρόπο να σατιρίσει ή να «πειράξει».
Χαίρομαι γιατί συναντιέμαι πρώτη φορά θεατρικά και με τον σκηνοθέτη και με όλους τους ηθοποιούς της παράτασης και γιατί μέσα από το δικό τους ταλέντο και τους δικούς τους δρόμους και τις δικές τους εμπειρίες με βοηθάνε να ολοκληρώσω έναν δικό μου προσωπικό κύκλο στο να γίνω καλύτερος ηθοποιός και άνθρωπος. Εύχομαι να μπορώ να είμαι τουλάχιστον στο κομμάτι «άνθρωπος» ένα αντίστοιχο κομμάτι και για εκείνους. Του κύκλου τους δηλαδή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο έργο και είναι άξιο προσοχής είναι ότι από την εποχή του μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι που διεκδικούν τον έρωτα καθημερινά, πέρα από την τεχνολογία που μας έχει εξελίξει, δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου. Και αυτή είναι και η κωμική του πλευρά: το πώς σε μια άλλη εποχή οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τα μοτίβα του μέλλοντος.
Σίσσυ Τουμάση
Ο Κύκλος του έρωτα συμβολίζει τον επώδυνο κύκλο του ανικανοποίητου που βασιλεύει μέσα μας. Αυτό που μας κάνει να ψάχνουμε διαρκώς κάτι άλλο και ουσιαστικά να κάνουμε κύκλους γύρω από τον εαυτό μας. Είναι η μάχη που είμαστε καταδικασμένοι να δίνουμε για πάντα προκειμένου να ικανοποιηθούμε και κατά κάποιο τρόπο να νιώσουμε ζωντανοί. Το ότι αυτός ο κύκλος στο έργο περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις κοινωνικές τάξεις υπενθυμίζει και υπογραμμίζει το ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό οπότε όλοι το ίδιο χάος βιώνουμε κι όλοι τα ίδια χάλια κάνουμε. Ας αφήσουμε λοιπόν την υποκρισία και τις ενοχές μας στην άκρη κι ας αγαπήσουμε το ότι είμαστε οι πιο θνητοί απ τους θνητούς.
Διαβάστε επίσης:
Ο κύκλος του έρωτα, από τον Θωμά Μοσχόπουλο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά