Γαλήνη Χατζηπασχάλη: Το δράμα απευθύνεται στο συναίσθημα ενώ η κωμωδία στο μυαλό

Το 2021, είναι η χρονιά των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. Οι απανταχού Έλληνες, από την Αμερική, την Αυστραλία μέχρι και τα Τρίκαλα, γιορτάζουν την απελευθέρωση της χώρας.

Η παράσταση «1821 – η επιθεώρηση», την οποία υπογράφει ο Φοίβος Δεληβορίας και ο Δημήτρης Καραντζάς, ξεφεύγει από τα συντηρητικά όρια του γιορτινού κλίματος και μας θυμίζει το πόσο (αν)άξιοι συνεχιστές επαναστάσεων είμαστε, σκιαγραφώντας το παρόν μας ή αλλιώς μια φαρσοκωμωδία, η οποία ζωντανεύει στην covid free σκηνή του Βεάκειου Θεάτρου.

Ανάμεσα λοιπόν, σε «εθνικά» γέλια, κλάματα, τραγούδια και χορούς, βρίσκουμε την Γαλήνη Χατζηπασχάλη και μιλάμε για θεωρίες που θέλουν την κωμωδία άρρηκτα συνδεδεμένη με το μυαλο και λιγότερο με την καρδιά.

-Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «1821- Η επιθεώρηση». Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τις πρώτες σας σκέψεις όταν σας προτάθηκε να συμμετάσχετε;

Είχα χαρά για τους ανθρώπους και ενθουσιασμό για ένα είδος που δεν το είχα γνωρίσει και που τόσοι μύθοι το περιβάλλουν…

-Θεωρείτε ότι η παράσταση θα αποτελέσει μια ρηξικέλευθη καλλιτεχνική προσέγγιση της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος;

Ωραία λόγια… Αλλά κρατάω μικρό καλαθάκι και μακάρι η παράσταση να φανερώσει στους θεατές κομμάτια της ιστορίας μας αλλά κυρίως του παρόντος μας που είναι για γέλια και για κλαματα…

– Η επιθεώρηση σαν είδος θεατρικής τέχνης σας γοητεύει;

Η επιθεώρηση έχει για μένα κάτι λαμπερό .. είναι απλό τρελό γρήγορο αστείο φωτεινό.

-Πολλοί θεωρούν ότι η κωμωδία προσεγγίζεται υποκριτικά με μεγαλύτερη δυσκολία από τα δραματικά έργα. Ποιά είναι η γνώμη σας;

Διάφορες θεωρίες υπάρχουν… μ’αρέσει αυτή που λέει ότι το δράμα απευθύνεται στο συναίσθημα ενώ η κωμωδία στο μυαλό.

-Στην παράσταση συνυπάρχει το μουσικό με το θεατρικό στοιχείο. Πώς σας φάνηκε αυτή η ένωση;

Καλά το τραγούδι σώζει… Η μουσική είναι η τέχνη της κορυφής. Σε αρπάζει απ’την ψυχή κι ας μην κοιτάς, ας μην είσαι παρόν 100 τα 100. Το θέατρο θέλει απ’τον θεατή ειλικρινή παρουσία. Οπότε καταλαβαίνετε πως μόλις πάει να μας “φύγει” ο θεατής του ρίχνουμε ένα ακόρντο και τον τραβάμε πίσω.

-Θεωρείτε ότι η σοβαροφάνεια της ελληνικής κοινωνίας σε εθνικά θέματα, θα «κλονιστεί» έπειτα από το πέρας της παράστασης;

Δε νομίζω ότι μπορεί να κλονιστεί κάτι αλλά σίγουρα άμα δείχνεις στον άλλον την βλακεία του, την ασχήμια του, την όποια δυσλειτουργία του και αυτός γελάει και χαίρεται είναι μια ανάταση όλο αυτό και αν πρόκειται για εθνικά θέματα είναι μια εθνικη ανάταση.

-Ποια θα λέγατε πως είναι η σχέση σας με την ιστορία;

Βλέπω τα μαθήματα της Μαρίας Ευθυμίου.

-Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, τις σκέψεις σας για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου;

Είμαι εμπλεκόμενη και δεν μπορώ να σκέφτομαι αντικειμενικά το τι μέλλει γενέσθαι. Όμως πάντα ελπίζω πως όλα προχωράνε προς το καλύτερο μάλλον.

Διαβάστε επίσης:

1821 – η επιθεώρηση: Φοίβος Δεληβοριάς και Δημήτρης Καραντζάς στο Βεάκειο Θέατρο