Όπως αναφέρει η Χριστίνα Τζάνη: «Μεταμορφωμένα από θύματα σε αγωνίστριες, στο μεταίχμιο της ομορφιάς και της ασχήμιας μέσα από μια αναδυόμενη ενηλικίωση, οι Μορφές συστήνουν μια νέα πορεία που οδηγεί σε έναν νέο μυθώδη κόσμο. Με έντονο βλέμμα και περίτεχνα διακοσμημένα ενδύματα, οι ελαιογραφίες και οι υδατογραφίες, συνθέτουν τη νέα πορεία, συγκαλύπτοντας την αλλοτρίωση που υπέστησαν κατά τη διαδικασία της μεταμόρφωσης. Η μεταμόρφωση λειτουργεί ως επιτακτικό μέσον λύτρωσης και εξαγνισμού από την αν-ουτοπική γενέτειρα ενός σκοτεινού και ταραγμένου κόσμου, με στοιχεία αποκρουστικής εγκατάλειψης και απομόνωσης. Οι μορφές ταξιδεύουν σε καραβάνια νωχελικά. Διασχίζουν τον υπόλοιπο κόσμο, απομακρυσμένες και μεταβαλλόμενες, επιστρατεύοντας μία διαδικασία διαγραφής του παρελθόντος. Η εγκατάσταση αποτελείται από αποδομημένα και αναμορφωμένα έπιπλα, με στόχο την υπέρβαση του υλικού κόσμου. Στο κτίριο αυτό λαμβάνει χώρα ο Μυστικός Δείπνος, με στόχο την προσέλκυση και μύηση νέων ακολούθων σε μία ουτοπική απόδραση. Η Γένεσις, με την αποκάλυψη του κτιρίου του Μυστικού Δείπνου στο κοινό, θα είναι ένα κατά συρροή ταξίδι που υπόσχεται, με την ολοκλήρωσή του, μία προσπάθεια φυγής και αναζήτησης μέσα από τα αναδιαμορφωμένα κτίρια. Ένα ταξίδι που πραγματώνεται, εν μέρει, συστήνοντας μια αφηγηματικά τμηματική απόδραση».
Ο Χάρης Κοντοσφύρης, καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα, αναφέρει για το έργο της Χριστίνας Τζάνη: «Η Χριστίνα Τζάνη ξεκίνησε την εικαστική της διαδρομή από το κατάλυμα του αρχέγονου συναισθήματος του φόβου και την ανέστια επιθυμία του ωραίου. Υιοθέτησε βαθμιαία το πνεύμα μιας αμφισβήτησης του νοημένου άσχημου – ωραίου. Πρότεινε μια εξοικείωση με το τραύμα, προκηρύσσοντας μέσα από μυστικιστικές αριθμητικές, γεωμετρικές συστοιχίες, τη σχηματοποίηση της ά-σχημης θλίψης. Την προκατάληψη του άσχημου και της φρίκης την διευθετεί μέσα από το χρώμα. Το χρώμα έχει την ιδιάζουσα ροή της ενίσχυσης της φωτογένειας των πορτραίτων της προς την περιωπή. Αποτελεί εκείνον τον οπτικό υπαινιγμό για τα πράγματα, τα όντα, που η ακαταμάχητη ενότητά τους, η παρουσία και η ανυπέρβλητη πληρότητά τους, που ενώ αποτελεί για όλους εμάς τον ορισμό του πραγματικού, είναι για την Τζάνη η φασματοσκόπιση της πυκνότητας του αδιαίρετου οπτικού, η ενοποίηση των αισθήσεων και παραισθήσεων, ενός ολικού βιώματος».
Χριστίνα Τζάνη
Η Χριστίνα Τζάνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 2010 μέχρι το 2015 σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα, με καθηγητές τον Χάρη Κοντοσφύρη και τον Θωμά Ζωγράφο. Έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με σημαντικότερες, την ατομική έκθεση “Forgotten Whispers” στην KH5 Gallery στη Ζυρίχη (2016), την ατομική έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας με τίτλο «Εξωδεκτική Ευαισθησία» (2016), “Τender Wounds” στη Gallery X στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας(2016) καθώς και στις ομαδικές “13 Hours” στη Last Rite Gallery στη Νέα Υόρκη, στη Biennial Castra στη γκαλερί Lokarjeva στη Σλοβενία, στο Fid Prize 7, Esä’s Grande Gallerie, στη Γαλλία, στην έβδομη Μπιενάλε των φοιτητών των Καλών Τεχνών της Ελλάδας στο Ίδρυμα Θεοχαράκη και στην Affordable art fair Milan 2018, στο Μιλάνο. Πρόσφατα βραβεύτηκε από τους οργανισμούς Osten και WAVA με το βραβείο “Young Balkan Artist 2017”. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Χριστίνα Τζάνη, Dark Armor I, 2018
