Όταν μου είπε ο Γιώργος (Μπίλιος) την ιδέα για τo tribute στο David Bowie, η πρώτη μου, ενστικτώδης, αντίδραση ήταν να του πώ όχι. To μέγεθος της προσωπικότητας και η ιδιοφυής γραφή αλλά και η αντικειμενική δυσκολία των τραγουδιών με τρομοκράτησε – πως θα μπορούσα να τραγουδήσω πχ το Space Oddity? Πως θα γίνει το πνεύμα των διαφορετικών εποχών του Bowie να αποδοθεί, ποιά θα είναι η συγκινησιακή διάσταση αυτών των τραγουδιών; Ποιός θα πει το my death, ποιός θα αφηγηθεί την ιστορία του major Tom, του Ziggy, ποιός θα αποδώσει το ψυχρό coolness του Thin White Duke ειδικά τώρα που όλοι αυτοί ο ήρωες μόλις ξεκίνησαν για το μεγαλύτερο και τελικό συμπαντικό ταξίδι;
Όλα αυτά φυσικά άλλαξαν όταν είδα το line up και όταν κάναμε την πρώτη πρόβα με τη μπάντα. Συμφωνήσαμε από νωρίς ότι το μεγαλύτερο μέρος θα είναι παιγμένο νότα προς νότα, αλλά παρόλα αυτά δε θα λείπουν και οι εκπλήξεις, και ο καθένας (και καθε μία) έχει βάλει το δικό του twist.
Kαι πόσο άδικο είχα να φοβάμαι- είτε προσεγγίζοντας την εσωστρεφή – ατμοσφαιρική πλευρά του David Bowie, όπως ο Theodore, είτε την αντιδιαμετρική proto-glam εξωστρεφή όπως ο πολύς Τόλης Φασόης, είτε η κάπως τρομακτικά καλή χημεία Lou is και Ν. Γεωργιάδη – αλλά και όλων των υπόλοιπων που η έλλειψη χώρου δεν με αφήνει να αναφέρω – συνθέτουν ένα αποτέλεσμα το οποίο τιμά και σέβεται τη μνήμη του και παράλληλα μπορεί να το διασκεδάζει κιόλας, και να περάσει μια γεύση απο την πολύπλευρη και τεράστια δισκογραφία η οποία αφορά και τους σκληροπυρηνικούς αλλά και τους πιο casual οπαδούς της μουσικής του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι τα χρήματα θα πήγαιναν σε κάποιον φιλανθρωπικό σκοπό. Όταν προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε ποιός θα είναι αυτός, το προσφυγικό δράμα βρισκόταν στην κορύφωση του. Ο Γιώργος (Μπίλιος) είναι αυτός που το πρότεινε πρώτος και αυτός που ανέλαβε να το οργανώσει – και κατάφερε να ακουστούμε ως την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες υπό την αιγίδα της οποίας θα γίνει και το tribute.
Heroes – Tribute to David Bowie την Κυριακή 15 Μαΐου 2016 στο Gazarte
