Γεωργία Τσαγκαράκη: Το Lemon είναι μια παράσταση για τη δύναμη της αφήγησης

Παίρνεις το κείμενο στα χέρια σου, κάθεσαι με υπομονή γαϊδάρου που τη ζητάς κι από τους ηθοποιούς σου και αρχίζεις να αφουγκράζεσαι την ιστορία, τους ήρωες, τον τρόπο που είναι γραμμένο το έργο, τη μουσική που κρύβει, την κίνηση που έχει ανάγκη. Κάθεσαι και ακούς μαζί με τους συνεργάτες σου τα μυστικά που είναι κρυμμένα μέσα στο έργο. Δε βιάζεσαι. Το στύβεις σα λεμόνι. Πρέπει να επιμείνεις, να μη βιαστείς, θα σου αποκαλυφθεί λέμε. Μόνο περίμενε. Και άκου. Έτσι δουλέψαμε, με τον ιδανικό για μένα τρόπο να συναντιούνται οι άνθρωποι και να φτιάχνουν σκηνικές ιστορίες. Έτσι προέκυψε και η ανάγκη της διασκευής: η δική μας ερμηνεία στον ποιητικό μονόλογο του Alessandro Baricco, Novecento (Χιλιαεννιακόσια). Ήταν ολοφάνερη η παρουσία των δύο ηρώων και η ανάγκη ενός γλαφυρού διαλόγου. Έτσι προέκυψαν οι μουσικές συνθέσεις και το ζωντάνεμα των χαρακτήρων που κυριάρχησαν στη ζωή αυτού του ιδιαίτερου πλάσματος, του Τι Ντι Λέμον Χιλιαεννιακόσια. Και κυρίως, έτσι προέκυψε ο βασικός άξονας του έργου που έχει να κάνει με υπαρξιακά ερωτήματα όπως: τι είναι αυτό που μας περιορίζει και τι είναι αυτό που μας ελευθερώνει; Πόσο διαφορετικός επιτρέπεται να είσαι για να ανήκεις;   Όταν κάποιος ακούει την ιστορία σου, αυτή αποκτάει υπόσταση. Άρα κι εσύ υπάρχεις;

Το Lemon είναι μια παράσταση για τη δύναμη της αφήγησης και για το πώς μπορούμε να κρατήσουμε ζωντανό το πνεύμα μας μέσω των ιστοριών που διηγούμαστε και ακούμε. Δυο φίλοι, δυο ψυχές που δεν ησυχάζουν, αφηγούνται ξανά και ξανά την απίθανη ιστορία του ενός. Του Χιλιαενιακόσια. Του μεγαλύτερου πιανίστα που πέρασε ποτέ από τον ωκεανό. Γιατί στη στεριά, δεν το πάτησε το πόδι του. Ποτέ. Γεννήθηκε μέσα στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν στις αρχές του 1900 κι εγκαταλείφθηκε από τους μετανάστες γονείς του πάνω στο πιάνο της αίθουσας χορού της πρώτης θέσης. Μεγάλωσε μέσα σε εκείνο το καράβι. Αυτοδίδακτος εξελίχθηκε σε θρυλικό πιανίστα, που η φήμη του ξεπέρασε τα όρια του πλοίου και η φήμη του ακούμπησε τη στεριά. Παρέα με τον κολλητό του φίλο, τρομπετίστα Τιμ Τούνυ, αφηγούνται αυτή την παράξενη ιστορία και μας ταξιδεύουν σε έναν άλλο κόσμο, όπου η φιλία έχει πρωταρχικό ρόλο, η ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου λάμπει  μέσα από το ταλέντο του και η μουσική κυριαρχεί.

Το ταξίδι αυτής της παράστασης ξεκίνησε από την ανάγκη να κάνουμε θέατρο. Να επικοινωνήσουμε σκηνικά και να πούμε μια ιστορία, που έχει κάτι να πει. Όπως λέει και ο Χιλιαεννιακόσια «Κανείς δεν είναι ξεγραμμένος όταν έχει μια καλή ιστορία και κάποιον για να του την  διηγηθεί». Και εμείς ελπίζουμε να κάναμε ακριβώς αυτό.

Info:

Η  Γεωργία Τσαγκαράκη είναι αριστούχος απόφοιτος της δραματικής σχολής του  Εθνικού θεάτρου με Masters Degree στην υποκριτική στο Arts Educational London Schools, όπου φοίτησε για ένα χρόνο με υποτροφία από το ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη. Από το 1996 συμμετέχει σε παραστάσεις του Εθνικού και του Ελεύθερου θεάτρου, έχοντας συνεργαστεί με αναγνωρισμένους σκηνοθέτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σκηνοθετεί και γράφει θεατρικά έργα. Τα τελευταία  χρόνια  οργανώνει εργαστήρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό με κεντρικό θέμα την έννοια του συνόλου στην σκηνική διαδικασία, έχοντας σαν άξονα  το χορό στην Αρχαία ελληνική τραγωδία. Διατηρεί  μόνιμη συνεργασία με την One Year Lease Company, που οργανώνει  εκπαιδευτικό σχολείο για αμερικάνους φοιτητές στο Πάπιγκο τα καλοκαίρια.

Συνεργάζεται με το Αττικό σχολείο και το χώρο τέχνης και εκπαίδευσης Baumstrasse. Τελευταίο της ταξίδι ήταν στη Χιλή, όπου δίδαξε και σκηνοθέτησε μια διασκευή των Βακχών  με την ομάδα του MB2 στην Αρίκα. Παράλληλα με την παραγωγή Lemon παίζεται και το «Μαίρη END Τζον», έργο που έχει γράψει με την Αγγελίτα Τσούγκου. Πρόκειται για μια σύγχρονη τραγωδία στηριγμένη στο μύθο της Κλυταιμνήστρας με κύριο θέμα τον κύκλο της ενδοοικογενειακής βίας.

Διαβάστε επίσης:

Lemon: Μια παράσταση ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα — Παρασκευή 8 & το Σάββατο 9 Ιουνίου
10 χρόνια Φεστιβάλ Off off Athens στο Επί Κολωνώ