Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: Ο ηθοποιός οφείλει να είναι καλός παρατηρητής των αλλαγών

Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ηθοποιών που έχουν την τύχη να συνδυάζουν εξαιρετικό ταλέντο, ποιότητα και ευελιξία και να ανταποκρίνονται επάξια τόσο σε κωμικούς ρόλους όσο και σε δραματικούς. Προσωπικά, θαυμάζω ιδιαίτερα τις υποκριτικές  ικανότητες του κ. Σκιαδαρέση γι’ αυτό και ήταν μεγάλη μου χαρά όταν με αφορμή την παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου, «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους» που παρουσιάζεται στο θέατρο Χώρα, δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις του Culturenow.gr για την παράσταση, την κρίση αλλά και το ρόλο της θεατρικής τέχνης που όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά είναι: «Να κάνει πιο όμορφη και πιο ανθρώπινη τη ζωή μας».

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr: Αυτή τη χρονιά το κοινό έχει την ευκαιρία να σας δει στο θέατρο Χώρα, όπου μαζί με την Τζόυς Ευείδη και τον Γιάννη Ζουγανέλη παρουσιάζετε την κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Πείτε μας δυο λόγια για την υπόθεση του έργου και τον κύριο Παπαχαραλάμπους.
Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: Δεδομένης της επιτυχίας του προηγούμενου έργου της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» και δεδομένης και της επιθυμίας μου να συνεργαστώ κάποια στιγμή με την Δήμητρα, ήταν μάλλον η καλύτερη περίπτωση. Μίλησα το καλοκαίρι με τη Δήμητρα, τα βρήκαμε γύρω από τον νέο ήρωα και  προχωρήσαμε. Ο κος Παπαχαραλάμπους είναι άνεργος, διανοούμενος και αριστερός.  Με τις  συνθήκες που ζούμε σήμερα η σεξουαλική του ζωή έχει καταρρεύσει. Επισκέπτεται τον σεξολόγο (Ζουγανέλη) με την γυναίκα του και προχωρά σε ομαδική (μαζί με το κοινό) ψυχοθεραπεία.

Cul.N.: Σημαντικό στοιχείο της παράστασης είναι η συμμετοχή του κοινού. Πώς αντιδρά το κοινό μέχρι τώρα; Υπάρχουν στιγμές-περιστατικά διαλόγου με το κοινό που σας έχουν κάνει εντύπωση;
Γ.Σ.: Έχω εντυπωσιαστεί από τη διάθεση του κόσμου να συμμετέχει στην παράσταση και στη ψυχοθεραπεία. Μέσα από συνεχές γέλιο και διαδραστικότητα, τελικά το κοινό αποχωρεί  -από ότι μας δηλώνουν οι ίδιοι οι θεατές- ευτυχισμένο και ανακουφισμένο.

Cul.N.: Η παράσταση αποτελεί ουσιαστικά – όπως προαναφέρατε κι εσείς –  τη συνέχεια, το επόμενο επεισόδιο θα μπορούσαμε να πούμε, της «Σεξουαλικής ζωής του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη», παράσταση η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία τις δύο προηγούμενες χρονιές. Είναι τόσο σοβαρό πρόβλημα τελικά η σεξουαλική ζωή για τα σημερινά ζευγάρια; Μήπως ισχύει το ότι μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα;
Γ.Σ.: Η σεξουαλική μας ζωή, φυσικά, είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα και δεν νομίζω ότι αυτό αμφισβητείται από κανέναν. Και φυσικά μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγονται ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ πράγματα!!!

Cul.N.: Είναι η κωμωδία ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα; Πιστεύετε πως είναι ο μόνος; Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη γενικευμένη απαισιοδοξία που μας προκαλεί η κρίση;
Γ.Σ.: Η τέχνη δεν είναι η λύση για πάσης φύσεως πρόβλημα και φυσικά δεν είναι καμιά απάντηση ούτε στην κρίση, ούτε στα οικονομικά μας, ούτε στα ψυχολογικά μας. Ο ρόλος της είναι να μας κάνει πιο όμορφη και πιο ανθρώπινη τη ζωή μας, να μας ανοίξει το μυαλό και την φαντασία μας, να μας κάνει πιο ευαίσθητους παρατηρητές της πραγματικότητας, ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΩΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ!

Cul.N.: Έχετε μια αξιόλογη πορεία στο θέατρο. Τα τελευταία χρόνια, παρά την κρίση, παρατηρείται μια άνθιση παραστάσεων, προτάσεων και ενδιαφέροντος τόσο των ηθοποιών όσο και των θεατών. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Και αν ναι, για ποιους λόγους πιστεύετε πως συμβαίνει;
Γ.Σ.: Εδώ και πολλά χρόνια παρατηρείται αύξηση παραγωγών θεατρικών στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από την σημερινή κρίση. Απλώς θα φανταζόταν κανείς ότι με την κρίση θα μειώνονταν οι παραστάσεις, κάτι το οποίο δεν έγινε. Νομίζω ότι το θέατρο αντιστέκεται πιο εύκολα στην κρίση, οι παραγωγές είναι πιο φθηνές από τις τηλεοπτικές π.χ., το μεράκι κάποιων ανθρώπων βρίσκει ευκολότερα εκεί διέξοδο, οι ηθοποιοί και προ κρίσης πληρώνονταν λίγο ή και σπάνια, οπότε αυτό το κομμάτι επηρεάζεται πολύ λιγότερο από τις γύρω συνθήκες. Γενικά ήταν πάντα πιο handmade το θέατρο.

Cul.N.: Από τις σημαντικές θεατρικές σας συναντήσεις, ποια ξεχωρίζετε και γιατί;
Γ.Σ.: Έχω την χαρά και την ευτυχία να είναι πολλές, οπότε και λίγο κουραστικό να τις απαριθμήσω. Θα ήταν πιο εύκολο να ονομάσω αυτές που μισώ αλλά δεν θα το κάνω για λόγους ευπρέπειας.

Cul.N.: Υπάρχει κάποια παράσταση που έχετε δει είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα και θα θέλατε να συμμετείχατε σε αυτή;
Γ.Σ.: Πάρα πολλές και μπορώ να σας δώσω κάποια παραδείγματα που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό: «Το κοστούμι» σε σκηνοθεσία Πήτερ Μπρουκ στο θέατρο Κνωσός, «Πέτρες στις τσέπες τους» σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη στο θέατρο Ιλίσια, «Lion King» στο Λονδίνο, «Brief encounters» του Ν. Κάουαρντ, επίσης στο Λονδίνο και πολλές άλλες…

Cul.N.: Η γλώσσα του μέσου της τηλεόρασης πόσο διαφορετική είναι από αυτή του θεάτρου; Πόσο σημαντικό είναι για έναν ηθοποιό να προσαρμόζεται στις διαφορετικές ανάγκες και τους διαφορετικούς κώδικες του κάθε μέσου;
Γ.Σ.: Επί της ουσίας η γλώσσα είναι παντού η ίδια. Η αλήθεια και μόνο. Να δώσεις ζωή και αλήθεια σε άψυχες λέξεις, σε γραπτά συναισθήματα και να φανερώσεις μια ανθρώπινη ψυχή που ζει, χαίρεται και λυπάται δίπλα μας. Αυτό που διαφέρει σε κάθε μέσο είναι η τεχνική που θα το πραγματοποιήσεις. Την ικανότητα να αλλάζει τεχνική ανάλογα με το μέσο, οφείλει να έχει ο κάθε ηθοποιός και μάλιστα να την εξελίσσει κάθε τόσο ανάλογα με τις απαιτήσεις της εποχής, και τους κώδικες επικοινωνίας των ανθρώπων. Όλα αυτά, ξέρετε, αλλάζουν γύρω μας συνεχώς και ο ηθοποιός οφείλει να είναι καλός παρατηρητής  των αλλαγών για να μπορεί να επικοινωνεί καλύτερα και πιο καθαρά με το κοινό του.

Cul.N.: Η ζωντάνια του θεάτρου πώς διαφοροποιείται κάθε βράδυ; Λογικά, ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη παράσταση στην οποία συμμετέχετε φέτος, που η επικοινωνία με το κοινό είναι άμεση η διαφορά από παράσταση σε παράσταση θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως αισθητή. Ή μήπως όχι;
Γ.Σ.: Εδώ και πολλά χρόνια έχω διαπιστώσει ότι καμιά παράσταση δεν είναι ίδια. Καθημερινά, ξέρετε, κουβαλάμε μία τελείως διαφορετική διάθεση, ανάλογα με την καθημερινότητά μας, που δεν βλέπω τον λόγο να την αποποιηθώ στην παράσταση. Όταν ο ρόλος είναι σωστά κατακτημένος, η διαφορετική αυτή διάθεση σου δίνει την ευκαιρία να χρωματιστούν ελαφρώς διαφορετικά τα συναισθήματα, πράγμα που κρατά και τον ηθοποιό σε φρεσκάδα και εγρήγορση. Φυσικά σε έργα που έχουν και το στοιχείο της διαδραστικότητας, αυτό ισχύει πολύ περισσότερο, μια που η συμμετοχή του κόσμου είναι κάθε μέρα διαφορετική και συχνά εκπλήσσει και εμάς τους ίδιους.

Cul.N.: Εκτός από τη «Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους», συμμετέχετε αυτή τη χρονιά σε κάποια άλλη δουλειά ; είτε τηλεοπτική είτε κινηματογραφική;
Γ.Σ.: Πρόκειται να ξεκινήσω μια ταινία βασισμένη στο τηλεοπτικό «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή» με το Πέτρο Φιλιππίδη και φυσικά τηλεοπτικά, τίποτα!

Cul.N.: Σας ευχαριστώ πολύ
Γ.Σ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.