Αν κοιτάξει κάποιος πίσω του τους μύθους που γέννησαν τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας, τι θα δει; Ένα κύκλο αίματος που δεν εννοεί να κλείσει αιώνες τώρα. Κανείς δεν σκέφτηκε να λυτρώσει την καταραμένη γενιά του Οιδίποδα ή τους Ατρείδες ή την υπερβόρεια δυναστεία που υποθάλπει τον Άμλετ. “Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο…” θα φωνάζει πάντα ο ποιητής, είτε πρόκειται για την Δανιμαρκία είτε για τη Θήβα ή τις Μυκήνες. Πανάρχαιο το παιχνίδι της εξουσίας κι ο κύκλος του αίματος που ανοίγει για χάρη του. Για να κλείσει αυτός ο κύκλος θα πρέπει σίγουρα να φανταστούμε αλλιώς τον Άμλετ, τον Οιδίποδα, τον Αγαμέμνονα. Άλλη Δανία, άλλη Θήβα, άλλες Μυκήνες κι όλα αυτά που γεννά η ματαιοδοξία του ανθρώπινου νου…