Για πάντα στο θέατρο Πολυχώρου Ρουφ

Η ομάδα του Θεσσαλονικώτικου «Μικρού Θεάτρου» παρουσιάζει την παράσταση «Για πάντα» του Roland Schimmelpfennig …

στο Θέατρο Πολυχώρου Ρουφ από τις 23 Δεκεμβρίου και για περιορισμένες παραστάσεις. Μετά από μια πολύ επιτυχημένη σεζόν στη συμπρωτεύουσα, η παράσταση της ομάδας του Θεσσαλονικώτικου «Μικρού Θεάτρου»,  μετακομίζει στην Αθήνα.

Το Μικρό Θέατρο συνεχίζοντας την πορεία του στο σύγχρονο δραματολόγιο παρουσιάζει  το έργο του Roland Schimmelpfinng Για Πάντα. Η παράσταση προσεγγίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, μέσα από τον έρωτα και το γάμο. 

Ένα  περιβάλλον μετακόμισης. Εδώ οι άνθρωποι είναι σαν σε σταθμό αλλαγής, εδώ μπορείς να χάσεις αντικείμενα ή να βρεθείς με άλλα. Ο Φράνκ βρίσκεται ξαφνικά απέναντι στον πρώτο του έρωτα και όλα μοιάζουν με φάρσα· ένα ωρολογιακό σύστημα  από σκιές  που εκρήγνυνται,  και παρασύρουν.

Ο κόσμος είναι αυτός της κωμωδίας, η τραγωδία όμως είναι των ανθρώπων που δε φαντάστηκαν το κόστος που έχει το ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Παλιές υποσχέσεις διεκδικούν τη ζωή τους τώρα. Ο χώρος είναι ένας τόπος, ήδη παρελθόν, όπου τα φαντάσματα παίρνουν ζωή.  

Ο Φρανκ και η Κλαούντια πακετάρουν τα πράγματα του σπιτιού τους· πρόκειται να μετακομίσουν, κάπου μακριά. Ξαφνικά χτυπά το κουδούνι και εμφανίζεται η Ρόμι Βονγκτλάντερ· ήταν ο μεγάλος έρωτας του Φρανκ πριν από εικοσιτέσσερα χρόνια. Ο Φρανκ δεν θυμάται τίποτα, δεν την αναγνωρίζει.

Η Ρόμι ήρθε για να του θυμίσει αυτό που της είχε πει πριν από εικοσιτέσσερα χρόνια: ότι θα την αγαπά για πάντα. Σύγχυση και ταραχή στον Φρανκ και στην γυναίκα του την Κλαούντια. Της κλείνουν την πόρτα. Το κουδούνι ξαναχτυπά.

Η Ρόμι είναι εκεί. Δεν φεύγει. Τελικά η Ρόμι θα μπει στο σπίτι και θα θυμίσει στο Φρανκ την παλιά τους αγάπη. Ο Φρανκ και η Κλαούντια όμως είναι παντρεμένοι δεκαεννέα χρόνια και έχουν και ένα γιό τον Άντι που είναι ερωτευμένος με την Τίνα και την αποχαιρετά και αυτός τώρα, για πάντα.  Τι θέλει τώρα η Ρόμι; τι ήρθε να κάνει. Η Ρόμι είναι η γυναίκα από το παρελθόν.

Έρχεται για να πάρει εκδίκηση;  ή οι φωνές των ανθρώπων μένουν ανεξίτηλες στο χρόνο και αργά γυρνώντας παίρνουν μορφή και διεκδικούν την ύπαρξη τους;

ΙΣΤΟΡΙΚO ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ  Το Μικρό Θέατρο δημιουργήθηκε το Δεκέμβριο του 2002 από τους Κατερίνα Σαγιά, Αλέξανδρο Τσακίρη, Μαρία Μωραϊτοπούλου, Εύη Δημητροπούλου. Το Μικρό Θέατρο έχει στόχο την επικοινωνία και την ανάπτυξη ενός ισχυρού δεσμού μεταξύ των σύγχρονων συγγραφέων και του κοινού.Την παρουσίαση αρχαίων μύθων μέσα από την οπτική γωνιά του σήμερα.

Το 2002 το Μικρό Θέατρο έκανε έναρξη με το θέατρο κούκλας και μάσκας. Το Μεγάλο Ιατρικό Παραμύθι του Κάρελ Τσάπεκ. Ένα θεαματικό παιχνίδι με ηθοποιούς, κούκλες και μάσκες. Παραστάσεις δόθηκαν και εκτός Θεσσαλονίκης. Τον Απρίλιο του 2003 το Μικρό θέατρο παρουσίασε σε πανελλήνια πρώτη το έργο του βραβευμένου συγγραφέα Βέρνερ Σβαμπ Οι Παναγίες. Ένα σύγχρονο έργο που ασχολήθηκε με τις ηλικιωμένες γυναίκες της πόλης.

Ένα έργο έντονο, με εκρηκτικές αλήθειες, βαθιά ανθρώπινο. Η όλη παράσταση κινούνταν στο πλαίσιο μιας φαινομενικής ακινησίας γεμάτη σαρκασμό και μαύρο χιούμορ. Τον Μάιο του 2004 επίσης σε πανελλήνια πρώτη το έργο του Λέν Τζένγκιν Πέντε Απλοί Άνθρωποι. Ένα μοντέρνο έργο που ασχολείται με την μοναξιά και τα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου της πόλης.

Μέσα στην ατμόσφαιρα του φίλμ νουάρ, οι ήρωες του έργου αναζητούν το όνειρο και τον πραγματικό τους εαυτό. Τον Νοέμβριο του 2004 ανέβηκε σε νέα παραγωγή το έργο του Λέν Τζένγκιν Five of us, με νέα διανομή. Τον Οκτώβρη του 2005 ανέβασε το έργο Αναγκαίοι Στόχοι της Ηβ Ένσλερ σε πανελλήνια πρώτη στα πλαίσια των μ΄ Δημητρίων στην Ε.Μ.Σ.

Η παράσταση βασίζεται στις μνήμες πέντε βαλκάνιων προσφυγών γυναικών  και στην σύγκρουση τους με δυο Αμερικανίδες ψυχιάτρους που τις επισκέπτονται με στόχο την ψυχική υποστήριξη. Η παράσταση συνεχίστηκε στο χώρο του Μικρού Θεάτρου.  Τον Απρίλιο του 2006 το Μικρό Θέατρο ανέβασε Το Κορμί του Louis Alfaro, συνεχίζοντας την παράδοση του με πανελλήνιες πρώτες. Έργο με έντονη ευαισθησία προσέγγισε το θέμα του AIDS μέσα από τη σχέση μητέρας και γιου, προτείνοντας διέξοδο μέσα από μια φαινομενικά αδιέξοδη σχέση.

Το Ιανουάριο του 2007 η παράσταση παίχτηκε στην Κύπρο μετά από πρόσκληση του θεατρικού οργανισμού της Ε.Θ.Α.Λ. στη Λεμεσό και στο Ανοιχτό Θέατρο της Λευκωσίας.  To 2007-08 ανέβασε το Εκατό των Diene Petterle, Neil Monaghau, Christopher Heimann. Το Εκατό είναι ένα έργο με στόχο τη ζωή τις ευκαιρίες της και τη μοναδικότητα της κάθε στιγμής. 

Το καλοκαίρι του 2008 ανέβασε την μουσικοθεατρική παράσταση Ορφέας βασισμένη σε κείμενα τωv Ted Hughe Fernando Pessoa και Ορφικών Ύμνων Η παράσταση παίχτηκε σε αρχαιολογικούς χώρους. Το Δεκέμβριο του 2009 ανέβασε το έργο του Γιάννη Παπαζογλου Εξόριστοι. Ήρωες εξόριστοι που αρπάζονται απεγνωσμένα απ’ τα ξέφτια των  ψευδαισθήσεων. Δίχως να γνωρίζουν ποιος είναι ο θύτης; και ποιο το θύμα.  Το Φεβρουάριο του 2010 ανέβασε το έργο του Hose Revera Σελεστίνα. H Σελεστίνα είναι ένα έργο με έντονα στοιχεία «Μαγικού Ρεαλισμού» που πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις, και παράλληλα αποπειράται μια φιλοσοφική προσέγγιση της έννοιας του «χρόνου».

Η παράσταση φιλοξενήθηκε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Τον Ιούνιο του 2010 παρουσίασε το θεατρικό δρώμενο Καμάρα: Εργοτάξιο Εξαιρετικών Συναντήσεων στα πλαίσια του «η Θεσσαλονίκη αλλιώς».

Άλλες Δραστηριότητες

Το Μικρό Θέατρο παρουσιάζει στο τέλος κάθε σεζόν παράσταση των αποφοίτων του θεατρικού εργαστηρίου. Τον Μάιο του 2003 φιλοξένησε αφιλοκερδώς με γενικό τίτλο Στιγμές Πολιτισμού σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων που παρουσίασαν το έργο τους.

Το Μάιο του 2005 στα πλαίσια της φοιτητικής εβδομάδας, το Μικρό Θέατρο συνεργάστηκε με το Α.Π.Θ. φιλοξενώντας θεατρικές και μουσικές παραστάσεις. Η συνεργασία θα συνεχιστεί και για τη φοιτητική εβδομάδα του 2006.

Το καλοκαίρι του 2005 το Μικρό Θέατρο διοργάνωσε σεμινάρια θεάτρου Μέθοδος Μιχαήλ Τσέχωφ με την Jessica Cerullo. Κάθε Τετάρτη το Μικρό Θέατρο από το 2004 φιλοξενεί σε ανοιχτή-πρόβα παράσταση τον μουσικό Κώστα Θεοδώρου και συνεργάτες του από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το Μικρό Θέατρο συμμετείχε στο 1ο Pocket Theatre Festival, στο θέατρο Φούρνος στην Αθηνά στις 6,7,8,9, Μαΐου 2006, στο 1ο Balkan Art Forum  στην Θεσσαλονίκη στις 2 – 4 Ιουνίου 2006, καθώς επίσης συνεργάστηκε με τον ΟΠΕΠ και  διέθεσε το χώρο του.

Roland Schimmelpfennig

O Ρόλαντ Σίμελπφενιχ γεννήθηκε στο Γκέτινγκεν και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην      Κωνσταντινούπολη. Το 1990 σπούδασε σκηνοθεσία στην Otto-Falkenberg-Schule στο Μόναχο.  Μετά την αποφοίτησή του έγινε βοηθός σκηνοθέτη, και αργότερα συνεργάστηκε με το θέατρο του Μονάχου kammerspielen . Εργάστηκε επίσης στο θέατρο Schaubühne, του Βερολίνου, Burgtheater της Βιέννης και στο  Volksbühne  του Βερολίνου. 

Σήμερα είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της νεότερης γενιάς της Γερμανίας, ήδη   γνωστός και στην Ελλάδα.  Τα έργα του παίζονται σε περισσότερες από 40 χώρες. Έχει βραβευτεί πολλές φορές από το 1999 ως και σήμερα για το συγγραφικό του έργο. Το έργο του «Χρυσός Δράκος» παρουσιάζεται στην Αθήνα από τα Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.

ΔΙΑΝΟΜΗ

Φρανκ – Βαγγέλης Ζλατίντσης
Κλαούντια –  Ελισάβετ Σταυρίδου
Ρόμυ –  Εύα Νέδου
Τίνα  – Λίζα Νεοχωρίτη
Άντι –  Αλέξανδρος Ζαφειριάδης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση – Αθηνά Παραπονιάρη
Σκηνοθεσία – Εύη Δημητροπούλου
Σκηνικά -Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα-Ράνια Υφαντίδου
Κοστούμια – Νεφέλη Μυρτίδου
Μουσική Επιμέλεια – Κοσμάς Εφραιμίδης
Κινησιολογία -Ιωάννα Μήτσικα
Καλλιτεχνικός σύμβουλος – Ελεονώρα Αϊβαζίδου
Βοηθός σκηνοθέτη – Κατερίνα Ανδρεανάκη
Οργάνωση Παραγωγής- Ελισάβετ Σταυρίδου