Ο Χρήστος Θηβαίος και ο Δημήτρης Καρράς παρουσιάζουν ένα μουσικό αφιέρωμα στον «πρίγκιπα» του ελληνικού ροκ που έφυγε νωρίς , σε ηλικία 42 ετών, στις 6 Δεκεμβρίου 1990.
Οι σημερινοί δεκαεξάρηδες τον ανακαλύπτουν και πάλι, πιάνουν την κιθάρα να τραγουδήσουν τα τραγούδια του και αυτό, από μόνο του, λέει πολλά.
Αυτόφωτος δημιουργός, χαρισματικός περφόρμερ που απενοχοποίησε τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στο σύγχρονο ηλεκτρικό ήχο, σαρκαστικά ανατρεπτικός, τρυφερός αμφισβητίας, ο «ροκ Καζαντζίδης».
Αυτοί είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που έχουν αποδοθεί στον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ο «πρίγκιπας» του ελληνικού ροκ ακολούθησε τη μοίρα των τριών «J» της ροκ (Janis Joplin, Jimi Hendrix, Jim Morrison).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Έγινε είδωλο, φωτογραφία και στάμπα σε μπλουζάκι, όπως όλοι οι μύθοι της ροκ μουσικής που έφυγαν νωρίς, νικημένοι από τον κόσμο των ουσιών, που τελικά δεν τους πρόσφερε ασφαλές καταφύγιο από την πνιγηρή πραγματικότητα.
Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής διαδρομής του, το ΦΛΟΥ ένας δίσκος που θεωρείται ορόσημο για το ελληνικό ροκ.
Μηδενιστικό και απαισιόδοξο, τρυφερό και βίαιο, οργισμένο και ταυτόχρονα ηττοπαθές. Αυτό ήταν το «ΦΛΟΥ». Όπως εύστοχα έχει σημειώσει ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου, ο Παύλος ως τραγουδοποιός, πρώτη φορά μετά τους ρεμπέτες διαχειρίστηκε θέματα ταμπού: εξάρτηση, ναρκωτικά, ερωτισμός, αναρχία, κοινωνικός αποκλεισμός, φετίχ, «μαύρη» λογοτεχνία.
Ο δίσκος πήρε το όνομά του από το ομότιτλο τραγούδι που περιέχει. «Ο Μπάμπης ο Φλου», ήταν υπαρκτό πρόσωπο που γνώρισε ο Παύλος στη Θεσσαλονίκη, στα φοιτητικά του χρόνια. Ήρωας του, ένας φιλοσοφημένος γερομπεκρής, με αγαπημένη του ατάκα «Φίλε μου, τα πάντα είναι φλου».
Για τον ελληνικό στίχο των τραγουδιών του, ο Παύλος θα πει: «Στη δική σου δουλειά θα εκφραστείς με τον τρόπο που μεγάλωσες, που λειτουργείς και που είναι ο ελληνικός στίχος».
Στο τραγούδι «Η ώρα του stuff», την πρώτη κατάθεση του για το πρόβλημα των ναρκωτικών – που στη συνέχεια έγινε και δικό του πρόβλημα – τον Παύλο συνοδεύει η Δήμητρα Γαλάνη. Δεν αναφέρεται το όνομά της, επειδή εκείνη την περίοδο ανήκε σε άλλη δισκογραφική εταιρεία.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τους «Σπυριδούλα» και τους «Απροσάρμοστους» δημιουργώντας εμβληματικά τραγούδια του ελληνικού ροκ: «Φλου», «Το 69», «Στην Κ», «Rock’ n’ roll στο κρεβάτι», «Που να γυρίζεις», «Καλή τύχη Μάγκες», «Εν κατακλείδι» κ.α. Ο ίδιος υπήρξε και ερμηνευτής των διαχρονικών: «Να μ ’αγαπάς», «Κάποτε θα ‘ρθουν», «Ηλεκτρικός Θησέας».
Στη σκηνή του Christmas Theater και στο αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο συμμετέχουν φιλικά η Δήμητρα Γαλάνη, ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Δημήτρης Μητσοτάκης. Κεντρικός ερμηνευτής ο καταξιωμένος τραγουδοποιός Χρήστος Θηβαίος, συνεπικουρούμενος από τον Δημήτρη Καρρά ο οποίος μελοποίησε, με την άδεια της αδερφής του Παύλου, Μελίνας, ακυκλοφόρητα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου, που γέννησαν τα άλμπουμ ‘‘Εξακρίβωση’’ (2019) και ‘‘Για τον Παύλο… η Κασέτα του Μελωδία 99,2’’ (2022). Ο Χρήστος Θηβαίος συμμετέχει και στις δυο εκδόσεις, που διεύρυναν την εργογραφία του Παύλου Σιδηρόπουλου, με τραγούδια με καλλιτεχνική αξία , τα οποία «φώτισαν» επιπρόσθετα, έναν καλλιτέχνη που πρόλαβε στη διάρκεια της σύντομης ζωής του να επηρεάσει καθοριστικά την πορεία του ελληνόφωνου ροκ και να αγαπηθεί όσο λίγοι από το κοινό.
Παίζουν οι μουσικοί:
Κώστας Πλατανιάς: μουσική επιμέλεια, ηλεκτρική κιθάρα, τραγούδι
Χριστόφορος Μαστοράκης: πλήκτρα
Νίκος Γύρας: νυκτά έγχορδα
Χρήστος Βογιατζής: μπάσο, τραγούδι
Γιώργος Ράλλης: τύμπανα
Σχεδιασμός ήχου-Ηχοληψία: Πάνος Ηλιόπουλος, Χρήστος Καπογιάννης, Κώστας Κυριακίδης
Φωτισμοί: Στέλιος Μαραγκός
Χειριστές Visual: Ανδρέας Ντεσίκου, Μιχάλης Χαμηλοθώρης
Βοηθοί σκηνής: Θεόδωρος Κωνσταντόπουλος, Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, Ιωάννης Ελευθεριάδης
Post Production: Ανδρέας Κουρελάς
Οργάνωση Παραγωγής: IMAGINART