Από τις εκδόσεις Νεφέλη κυκλοφορεί το βιβλίο του Ζακ Λε Γκοφ, με τίτλο «Γιάννης Κουμπουρλής» σε μετάφραση του Γιάννη Κουμπουρλή.
Το έργο αυτό περιλαμβάνει τέσσερις ενότητες, οι οποίες αναφέρονται σε βασικές έννοιες της ιστορικής επιστήμης αλλά και σε θεμελειώδεις κατηγορίες του πολιτισμού μας: στη σχέση παρελθόντος και παρόντος, στη σχέση ανάμεσα στο «αρχαίο» και το νεωτερικό, στη μνήμη, στην ιστορία. Ο Λε Γκοφ εξετάζει την ιστορικότητα των εννοιών αυτών, δηλαδή πώς δημιουργήθηκαν, πώς άλλαξαν, ποιες διαπλοκές είχαν κάθε φορά με την εποχή τους, πώς χρησιμοποιούνται όταν σκεφτόμαστε τα περασμένα, πώς έγιναν εργαλεία των ιστορικών. Πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο είναι ταυτόχρονα εγκυκλοπαίδεια των ιστορικών σπουδών αλλά και θεωρητικός στοχασμός πάνω στην ιστορία. Ο συγγραφέας παρουσιάζει την ιστορική σκέψη από την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη εποχή, και παρ’ όλο που επικεντρώνεται στη δυτική ιστορική παράδοση, δεν περιορίζεται σ’ αυτήν. Το έργο απευθύνεται τόσο στους ιστορικούς, στους κοινωνικούς επιστήμονες και στους εκπαιδευτικούς, όσο και σε όλους εκείνους που θέλουν να καλλιεργήσουν την ιστορική τους συνείδηση και να εκλεπτύνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την ιστορία.
Ο Ζακ Λε Γκοφ ήταν ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς του καιρού μας. Γεννήθηκε στην Τουλόν το 1924 και σπούδασε στο Παρίσι, στην Οξφόρδη και στην Πράγα. Πολλοί υπήρξαν και οι σταθμοί της πανεπιστημιακής του σταδιοδρομίας. Το 1972 διαδέχτηκε τον Φερνάν Μπρωντέλ στη διεύθυνση της École pratique des hautes études, της σχολής που δεξιώθηκε κατά κύριο λόγο την ιστορική αντίληψη του περιοδικού Annales, στο οποίο υπήρξε συνδιευθυντής. Το κύριο πεδίο ερευνών του ήταν ο δυτικός μεσαίωνας. Τα σημαντικότερα έργα του, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και στα ελληνικά, είναι Οι διανοούμενοι στο Μεσαίωνα (1957), Ο πολιτισμός της Μεσαιωνικής Δύσης (1964), Για έναν άλλο Μεσαίωνα (1977), Η γέννεση του Καθαρτηρίου (1981), Το μεσαιωνικό φαντασιακό (1986), Ο Άγιος Λουδοβίκος (1996) κ.ά. Τα ενδιαφέροντα του Λε Γκοφ για τη θεωρία και τη μέθοδο της ιστορίας αποτυπώθηκαν στους τρεις τόμους που επιμελήθηκε με τον Πιερ Νορά, Το έργο της ιστορίας (1974), στο έργο Η νέα ιστορία, που επιμελήθηκε με τους Ροζέ Σαρτιέ και Ζακ Ρεβέλ (1978), στο έργο Ιστορία και μνήμη και σε πολλά άρθρα. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο Λε Γκοφ στην αλλαγή της σχολικής αντίληψης για τη διδασκαλία της ιστορίας, καθώς και στην εκλαΐκευση της ιστορικής γνώσης μέσα από την τηλεόραση και τον τύπο.