Ο εικαστικός Γιάννης Καμίνης θα παρουσιάσει και θα αναλύσει τη θεματική της έκθεσης “Mystic” μαζί με τον επιμελητή τέχνης Γιώργο Ορφανίδη την Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου. Στον ίδιο χώρο θα ακολουθήσει special event με τους music performers: Γιάννα Λελίδου (τρομπέτα), Ειρήνη Αλεξίου (σαξόφωνο), και Αποστόλη Λάσχο (πιάνο).
Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης Γιώργος Ορφανίδης γράφει για την έκθεση:
Κατά μία έννοια, η τέχνη εμπεριέχει τη δυναμική του μυστικισμού από τη φύση της, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της. Από τους πρώτους πολιτισμικούς κύκλους σχήματα, χρώματα και υφές δημιουργούνται κατόπιν δράσης αυτόβουλης, ή με άλλα λόγια, κατόπιν υπερίσχυσης ενός καταπιεσμένου ενστίκτου για το ωραίο, για το πρακτικό. Αυτό το γνωρίζει καλά ο διεθνής εικαστικός Γιάννης Καμίνης, ο οποίος πλέον οριοθετεί μέσω διαλογισμού και προσευχής – έχοντας ως γνώμονα καθοριστικά για την πορεία της ζωής του εσωτερικά κίνητρα – το όποιο βακχικό αίσθημα απελευθέρωσης στο φιλοτεχνείν. Αυτή η φαινομενικά μόνον ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μεταβαλλόμενης σκέψης και εικόνας απηχεί ένα είδος μύησης σε βαθύτερους προ-υπάρχοντες νόμους συμπόρευσης των ανθρώπινων αισθήσεων με την πολυπόθητη από το γένος των ανθρώπων εύρεση της τεχνουργίας (μύθος του Προμηθέα), όπως για παράδειγμα συνέβαινε σε διάφορες τελετές μύησης της αρχαιότητας, τότε που οι ήρωες-ευρετές προσέφεραν τη δυνατότητα του διαιωνίζεσθε μετ’ ευημερίας στους μύστες· εκεί, που ο μύστης έβλεπε τα πάντα μέσα από την κλειδαρότρυπα, ερμηνεύοντας προς γενικόν όφελος το κρυφό νόημα της συνύφανσης του κόσμου.
Η συνύφανση αυτή δεν είναι παρά ένα εύρος πολυσημειωτικών εικόνων. Και είναι πολυσημειωτικές, διότι η απο-συμβολιστική τους ερμηνεία αγγίζει ταυτόχρονα πολλαπλά απεικάσματα της πραγματικότητας. Μια νοητή ευθεία δε δύναται να οριοθετήσει τα αιώνια δίπολα που διατηρούν τα συστατικά ανα-σύνθεσης της Κτίσεως, όσο και αν κάποιος πορεύεται διά του μυστικιστικού, ακόμα και στην τέχνη. Η διαδικασία της εύρεσης εκείνου του -κυριολεκτικά ή μεταφορικά- καρπού που θα προσφέρει στο άτομο, στην κοινωνία τού σήμερα και τού αύριο το «εὖ ζῆν», για έναν καλλιτέχνη-μύστη ισοδυναμεί με ακροβατισμό σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ από κάτω, καθώς η διαδικασία της μύσης ουκ ολίγες φορές στην πολιτισμική ιστορία παρεξηγήθηκε. Με μια γρήγορη ματιά στο παρελθόν, βλέπουμε ότι η μεσαιωνική κοινωνία, καθοδηγούμενη από την ασφυκτικά ηγεμονική – και ασφαλώς μη ανθρωποκεντρική – παρέμβαση της Εκκλησίας σε όλες τις πτυχές του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, συνέδεε τα απότοκα του μυστικισμού με μια προσπάθεια ενσάρκωσης του Κακού, και ως εκ τούτου, κάθε σχετική ενέργεια έχρηζε διαπόμπευσης και εξαγνισμού, όπως μαρτυρούν απεικονίσεις λ.χ. σε έργα του Hieronymus Bosch (1450-1516).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όμως, ο μυστικισμός για την τέχνη δε χρωματίζεται από εγγενώς παθογενείς καταστάσεις από την πλευρά του πομπού ή/και του δέκτη. Ο μυστικισμός για την τέχνη του μετα-μεταμοντερνισμού, όπως ο τελευταίος εξελίσσεται σήμερα στα μεγάλα κέντρα καλλιτεχνικής παραγωγής (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο, Μιλάνο, κ.ά.), είναι ανοιχτός προς όλους υπό τη λογική ότι κάθε άτομο κρύβει μέσα του έναν μύστη, περικλείει ως σύστημα ιδεών την εύρεση της αρμονίας, της προσωπικής αναζήτησης, και κατ’ επέκταση, της ένωσης με ό,τι εμείς ορίζουμε ως ανώτατο πνευματικό, μέσω απλών-αβίαστων αλλά και αυστηρά προκαθορισμένων άλλες φορές βημάτων, ήτοι ενός τελετουργικού που λαμβάνει χώρα υποσυνείδητα ή συνειδητά, με την τελευταία εκδοχή να ικανοποιεί περισσότερο τη σύγχρονη πολιτισμική αντίληψη της Δύσης, λόγω επικράτησης των μεταμοντερνιστικών προτύπων.
Στην παρούσα αναδρομική έκθεση ζωγραφικής επί καμβά και μεταξωτών υφασμάτων, ο Γιάννης Καμίνης μεταφέρει τη ζωή που χάρισε κάποτε σε κατάλευκες επιφάνειες μέσω της δικής του διαλογιστικής πορείας σε πολυτελή φουλάρια-απαραίτητα αξεσουάρ μιας σύγχρονης unisex ενδυματολογικής ταυτότητας, όλα εμποτισμένα σε μείγματα σχημάτων και χρωμάτων σαν από μύησης αποστάγματα.