Με την ξεχωριστή παράσταση «Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο» επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου ο Γιάννης Σκουρλέτης με τη bijoux de kant. Η πρωτοποριακή καλλιτεχνική ομάδα, που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς με τις παραστάσεις της, παρουσιάζει στην Πειραιώς 260 από τις 17 έως τις 20 Ιουλίου τη νέα δημιουργική της πρόταση.
***
-Πώς προέκυψε η ιδέα να συνδυάσετε τη δημοτική μουσική με τη drag σκηνή;
Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι αντλεί την έμπνευσή του από την προφορική παράδοση που αναπτύσσει ο λαός για να εκφράσει τα συναισθηματικά ψυχικά φορτία του. Το δημοτικό τραγούδι συνέχισε αδιάλειπτα μέσα στο ιστορικό σώμα να αποτελεί καρπό μιας κοινωνίας που χαρακτηριζόταν για την πατριαρχική της οργάνωση και την κλειστή αγροτική οικονομία. Αντιμετωπίζω τα δημοτικά τραγούδια ως ερωτικά μοιρολόγια που ταξιδεύουν σε όλη την ελληνική επικράτεια και συνεχώς αλλάζουν, συμπληρώνονται και αλληλοσυμπλέκονται. Αυτή η διαρκής μεταμόρφωση γέννησε την ιδέα του drag.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Στην παράσταση «Τραγούδια του ελληνικού λαού» εξερευνάτε τη μουσική κληρονομιά ενός σπουδαίου Μικρασιάτη μουσικού, που φέρει δύο ονόματα – κάτι που θυμίζει τις drag περσόνες και τους καλλιτέχνες πίσω από αυτές. Με τι σκεπτικό επιλέξατε να αναγράφονται και τα δύο ονόματα στους συντελεστές;
Στην παράσταση ακούγονται κύκλοι τραγουδιών που ο συνθέτης υπογράφει με διαφορετικά ονόματα. Το 1927 παρουσίασε στο Κρατικό Θέατρο του Straslud στη Γερμανία την πρώτη του όπερα με το ψευδώνυμο Costa Dorres. Το 1931 που επέστρεψε στην Αθήνα, για λόγους βιοπορισμού αναγκάστηκε να ασχοληθεί κυρίως με το μουσικό θέατρο και το ελαφρύ τραγούδι κάνοντας μια πετυχημένη καριέρα ως Κώστας Γιαννίδης , ενώ παράλληλα συνέχιζε αθόρυβα το έργο του στο χώρο της έντεχνης μουσικής δημιουργίας ως Γιάννης Κωνσταντινίδης. Πρόκειται για ένα συνεχές transformation.
-Επί σκηνής ποιοι θα βρίσκονται;
Επί σκηνής θα βρίσκονται η drag βαρύτονος Νίνα Νάη, η περφόρμερ – εικαστικός Daglara, ο μαέστρος Γιώργος Ζιάβρας στο πιάνο και ο κινηματογραφιστής Γιώργος Αποστολόπουλος σε live cam.
-Ποια είναι η αισθητική κατεύθυνση της παράστασης, και πώς αυτή αποτυπώνεται στα σκηνικά, στις ενδυματολογικές επιλογές & το μακιγιάζ;
Οι επιρροές είναι πολλές γιατί οι προσωπικές αισθητικές εγγραφές είναι επίσης πολλές. Η παράσταση θέλει να διερευνήσει, να ψάξει, να εντοπίσει το πώς έχουμε φτάσει σε αυτό το ρευστό και μετέωρο παρόν. Δεν είμαστε αυθεντίες μιας αισθητικής, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει έξω από το κυρίαρχο εθνικό αφήγημα.
-Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάτι που μάθατε και σας έκανε εντύπωση, για την ιστορία του Κωνσταντινίδη/Γιαννίδη;
Ήθελε στις μελωδίες του να υπάρχει αυτή η αίσθηση που συναντάμε διάχυτη στα δημοτικά μας τραγούδια: « Τούτ’ η γης που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε», η αίσθηση ότι τη χαρά ζωής πρέπει να τη γευτούμε και να την απολαύσουμε, γιατί κάπου στο βάθος πλανιέται αυτή η αδιόρατη θλίψη του θανάτου!…
-Υπάρχει κάποιο κομμάτι του Κωνσταντινίδη/Γιαννίδη που ξεχωρίζετε;
Πάρα πολλά, αλλά θα σταθώ σε ένα που μου μάθαινε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός, το «Χειμώνας» σε στίχους Δημήτρη Γιαννουκάκη που τραγούδησε η Σοφία Βέμπο.
-Τελικά, τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε στην παράσταση «Τραγούδια του ελληνικού λαού»;
Ερωτικά τραγούδια που προσπαθούν να συμφιλιώσουν αιώνες απώλειας ή εκατό χρόνια μοναξιάς.
-Το γνωστό τραγούδι του Κώστα Γιαννίδη «Τα νέα της Αλεξάνδρας» αποτυπώνει εξαιρετικά εύγλωττα τις κοινωνικές προσταγές της εποχής, και τη βία που βίωναν οι θηλυκότητες όταν απέκλιναν από αυτές. Ποια στάση κρατάτε απέναντι σε καλλιτέχνες, και έργα του παρελθόντος;
Η καλλιτεχνική δημιουργία αντανακλά και την εποχή της. Ασφυκτικά στερεότυπα, βία, ρατσισμός, υποβιβασμός του ανθρώπου, χλευασμός προς κάθε τι ξένο και διαφορετικό, έλλειψη σεβασμού προς τον συνάνθρωπο, άγνοια, φτώχεια, βιοπορισμός, όλα αυτά θα ακουστούν και στα τραγούδια, θα γραφτούν και στα βιβλία, θα παιχτούν, θα χορογραφηθούν. Το συγκεκριμένο τραγούδι φέρει όλη την παθολογία της εποχής και δεν έχει ξεκαθαριστεί αν όντως είναι του Γιαννίδη.
-Η παράστασή σας θα ανέβει στη σκηνή της Πειραιώς 260, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία της Άννας στον Άγιο Παντελεήμονα. Ποια θεωρείτε πως είναι η σημασία των καλλιτεχνικών εγχειρημάτων που αμφισβητούν την ετεροκανονικότητα;
Με έναν τρόπο η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Άννας. Σημασία έχει ν’ αγαπάς. Κάποιες φορές η τέχνη μπορεί να μιλήσει απευθείας στην καρδιά.
Photo Credit κεντρικής εικόνας θέματος: Paris Tivitian
Διαβάστε επίσης:
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023: «Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο» με την bijoux de kant στην Πειραιώς 260
Πρεμιέρα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023 στην Πειραιώς 260
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου: Το Καλλιτεχνικό Πρόγραμμα για το 2023
