Ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε στον Πειραιά, το μακρινό 1910. Η οικογένεια Τσαρούχη μετακόμισε το 1927 στην Αθήνα, ωστόσο ο Πειραιάς, είχε επηρεάσει βαθιά τον καλλιτέχνη. Οι εικόνες από τις λαϊκές συνοικίες, αλλά και ο μεγαλοαστικός τρόπος ζωής του, τον συντρόφευσε σε όλη την διάρκεια της πορείας του.
Τα πρώτα του έργα φιλοξένησε ο χώρος πολιτισμού Άσυλο Τέχνης. Η έκθεση σημείωσε αξιοσημείωτη επιτυχία και τον οδήγησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Δάσκαλοι του αποτέλεσαν σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης, όπως οι Ιακωβίδης, Βικάτο και Παρθένης.
Το 1931–1934 υπήρξε μαθητής του Φώτη Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, στην λαϊκή αρχιτεκτονική και την ενδυμασία. Μάλιστα, υπήρξε πρωτοστάτης στο αίτημα για την ελληνικότητα της τέχνης, μαζί με τους Δημήτρη Πικιώνη, Φώτη Κόντογλου και Αγγελική Χατζημιχάλη.
Λάδι σε καπλαμά, 44,5 Χ 39,4
Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, αρ. ευρ. 631
Ο επόμενος χρόνος, βρήκε τον Τσαρούχη στην Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι και στην Ιταλία. Τα ερεθίσματα που έλαβε από τα ταξίδια του στην Ευρώπη όπως η θέαση πολύτιμων δημιουργημάτων της Αναγέννησης και του Ιμπρεσιονισμού επηρέασαν την καλλιτεχνική του οπτική.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επιπροσθέτως, όχι μόνο ανακάλυψε το έργο σπουδαίων ζωγράφων όπως του Θεόφιλου αλλά είχε και την ευκαιρία να γνωρίσει καλλιτέχνες όπως ο Ανρί Ματίς και ο Αλμπέρτο Τζακομέττι!
Στα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής, αποφάσισε να ιδρύσει μια ιδιωτική σχολή ζωγραφικής, στην οποία φοίτησαν ο Κοσμάς Ξενάκης, ο Μίνως Αργυράκης, η Ροζίτα Σώκου και πολλοί ακόμα. Το 1950 επισκέφτηκε ξανά το Παρίσι όπου ένα χρόνο μετά, το 1951, παρουσίασε την έκθεση “Ρέτφρη Γκάλερυ”. Τρία χρόνια αργότερα, το 1953 υπέγραψε συμβόλαιο με την γκαλερί Ιόλας της Ν. Υόρκης.
Το 1956 αποτέλεσε υποψήφιος για Γκούγκενχαϊμ και λίγο αργότερα πήρε μέρος στην Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1967 αποφάσισε να μείνει στο Παρίσι. Το 1982 εγκαινιάστηκε το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι, στο σπίτι του καλλιτέχνη, στο οποίο παραχώρησε ο ίδιος πολύτιμα έργα του.
Ένα απόφθεγμα
Αθήνα: Απαίσιο σκηνικό, ωραία φωτισμένο.
Κανένας στην Ελλάδα δεν ασκεί το επάγγελμα του.
Αντιδρώντας στα «μη» των γιατρών:
Δηλαδή να μη ζω για να ζω;
(…)
Στη ζωή μου με υποστήριξε μόνο η δουλειά μου.
Αν δεν ευχαριστιέσαι με τη δουλειά σου είναι δυστυχία και αρρώστια. Αν είναι παρηγοριά, πάει καλά. Ειδάλλως είναι φρίκη.
Δε ζήλεψα ποτέ στη ζωή μου. Επιθυμίες είχα που προσπάθησα πολύ να τις πραγματοποιήσω.
Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο μετριόφρων πρέπει να γίνεσαι.
Η ματαιοδοξία δεν έχει όρια.
Για να φτάσεις ψηλά στην Τέχνη, πρέπει να δεις τα αόρατα. Εγώ έχω δει μέρος αυτών και για λίγο. Είναι πολύ δύσκολο να τα δεις.
Στην τέχνη πρέπει να υπάρχει ισορροπία τεχνικής και αυθορμητισμού.
Ελευθερία και πειθαρχία η ζωγραφική.
Αισθητική είναι η ορθογραφία.
Από το βιβλίο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Ι. ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Με πληροφορίες από: Wikipedia |Κεντρική Φωτογραφία θέματος:koutipandoras