Στην ατομική του έκθεση, “Ξέφωτο”, ο Γιάννης Χειμωνάκης παρουσιάζει μια συλλογή από ζωγραφικά και γλυπτικά έργα. Πρόκειται για μια εγκατάσταση από προσεκτικές χειρονομίες και μινιμαλιστικές, γραμμικές δομές από ξύλο, μελάνι και ακουαρέλα.
Ο Χειμωνάκης χειρίζεται το ξύλο ως ευρεθέν υλικό, βιομηχανικά επεξεργασμένο και σημαδεμένο από μακροχρόνια χρήση. Δουλεύει με σκοπό να το αποχαρακτηρίσει και να το επανασυναρμολογήσει, αποκαθιστώντας κάτι από τη φυσική του όρθια θέση, τις περιελίξεις και τις ατέλειές του. Μέσα από χρονοβόρα και λεπτομερή εργασία και με διάθεση «αντιστροφής» του χρόνου του υλικού, ο Χειμωνάκης δουλεύει αφαιρώντας τα στρώματα των ανθρώπινων ενεργειών και της συσσώρευσης των συνθηκών που έχουν αλλοιώσει το ξύλο, προσεγγίζοντας ιδεατά τον πυρήνα της υπόστασης και της δομής του. Τα κομμάτια ενός δρύινου πατώματος τρίβονται μέχρι να αφαιρεθούν πλήρως από επάνω τους τα ίχνη από ένα πολυκαιρισμένο βερνίκι, από τα ατελείωτα βήματα δεκαετιών, από μία σωλήνα νερού που έσπασε. Στη συνέχεια θα συναρμολογηθούν ξανά. Μέσα από μια διαφορετική εκδοχή συναρμογής, το άλλοτε «αόρατο» απορριφθέν υλικό θα ξαναποκτήσει κάποια από τα καίρια ταυτοτικά χαρακτηριστικά του: ένα κάθετο, κυλινδρικό στοιχείο, όπως το δέντρο από το οποίο προήλθε (Single-line Sculptures, 2020-2025).
Τα γλυπτά του Χειμωνάκη είναι προορισμένα να στέκονται στο χώρο σαν χειρονομίες σχεδίασης. Οι μικρές, όμοιες μονάδες του υλικού ενώνονται με παραδοσιακού τύπου συνδεσμολογίες και το έργο σχηματοποιείται μέσα από την ελάχιστη απαραίτητη δομή.
Στα ζωγραφικά του έργα διατηρείται κάτι από τη φύση των τεχνικών σημειώσεων και των προσχεδίων για πραγματικές ή φανταστικές γλυπτικές κατασκευές. Χρόνια σχεδίων για την επίτευξη της ιδανικής συναρμογής, στήριξης, δομής μπορούν να διακριθούν στους αφαιρετικούς σχηματισμούς από διαδοχικές, ακριβείς πινελιές. Στις σειρές των έργων με ακουαρέλα ή μελάνι σε χαρτί, συναντάμε και πάλι αντίστοιχες αλληλουχίες μικροσκοπικών, επαναλαμβανόμενων μονάδων, που “χτίζουν”, με σχολαστική φροντίδα, σχεδόν μονοχρωματικές, υπνωτιστικές συνθέσεις. Σε μια αντίστροφη διαδικασία, αυτή τη φορά συσσώρευσης και όχι αφαίρεσης, ο χρόνος στα ζωγραφικά έργα «μετράει» με κάθε πινελιά που προστίθεται. Η φύση του υλικού άλλωστε δεν επιτρέπει την επικάλυψη ή την αναίρεση της χειρονομίας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η εικαστική πρακτική του Γιάννη Χειμωνάκη είναι στοχευμένα εργαστηριακή και σχετίζεται με έναν χρόνο αργό. Τα έργα του, εγκατεστημένα στον εκθεσιακό χώρο, φέρουν τη μαρτυρία μιας διαδρομής χωρίς συντομεύσεις και παρακάμψεις, μεταξύ συλλογισμού, χειρωναξίας, φροντίδας και τελικά απόλαυσης.
Γιάννης Χειμωνάκης:
Ο Γιάννης Χειμωνάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 1976) είναι εικαστικός και εκπαιδευτικός που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τομέα Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, καθώς και του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του ατομικά, Single-line Sculptures, σε επιμέλεια Νατάσας Μπίζα, Οικία Αζάρη, Πάρος 2021, καθώς και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε χώρους όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Talc Studio, Flat 1, Βιέννη, The Bookshop Project Space, Σεϊδισφιόρδουρ, Institutfür Alles Mögliche, Βερολίνο, ROOMS 2013, Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, Action Field Kodra, Symptom Project 2, Legacy House, Βελιγράδι, κ.ά. Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας και καλλιτεχνικές συνεργασίες (ιδρυτικό μέλος της ομάδας Campus Novel, 2011-2020), καθώς και στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια εκθέσεων και εικαστικών εργαστηρίων (Μπιενάλε Αθήνας, SNEHTA Residency, Platforms Project, Ινστιτούτο Σύρου, κ.ά.).
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Γιάννης Χειμωνάκης, Big Ink Series, 2023, μελάνι σε χαρτί, 70×100 εκ. το καθένα
