Σαν αμπαλάζ ιλλουστρασιόν, που ξεδιπλώνεται άτακτα, για να επανεργοποιήσει πρωτόλειες ενορμήσεις, φυλαγμένες- σαν γραναρισμένη σονάτα του Μότσαρτ -στα μουσικά κυτία του ασυνείδητου. Λανθάνουσες οπτικές παραστάσεις μίας παιγνιώδους δραστηριότητας, τυπωμένες σε πολαρόιντ, ξεθωριασμένες αναπόδραστα από τον χρόνο, όσο και παράδοξα διάφανες μαζί, όπως κάθε τι φέρει την απόσταση, αλλά και την ενάργεια της παιδικής ηλικίας, εκείνο το ιριδικό φως της γλαυκής θύμησης που απωθείται προϊούσης της ζωής, για να μεταβολιστεί σε ονειροπόληση, ως υποκατάστατο. Γιάντες, το πρόκριμα της ενηλικίωσης να μην απολέσει τον δίαυλο με την παιδική ηλικία, το δίπολο της ζωτικότητας και της ευθραστότητας, που αφενός, πυροδοτεί τον μηχανισμό της ζωής και συνάμα, δονεί εσωτερικά το υποκείμενο.
Με αφορμή την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είκοσι σύγχρονοι καλλιτέχνες ανακαλούν πρωτόπειρες αισθητηριακές εντυπώσεις φέρουσες κάτι από τον ναρκισσισμό, την ανυποκρισία, αλλά και τη ντανταϊστική ασυναρτησία της παιδικής ηλικίας, μίας περιόδου παράδοξης, όσο και μικρογραφικά ρεαλιστικής, θελκτικής, όσο και ενίοτε απωστικής, σαν τις διαδράσεις που εγγράφονται στην αλληγορική ρωπογραφία του Μπρέγκελ. Γιάντες, λοιπόν. Ένα προσωπικό στοίχημα με τον χαμένο μας εαυτό, ένα συνειδησιακό διακύβευμα που φαντασιακά τίθεται, όταν ανύποπτα κοιτάμε το φαουστικό είδωλό μας στον καθρέφτη, για να πάρουμε απροσχημάτιστα την απάντηση: «Δεν θέλω ρεαλισμό. Θέλω μαγεία», κατά το πρόσταγμα της Μπλανς.
Οργάνωση-Επιμέλεια: Ε. Θ. Καϊράκη, Ιστορικός της Τέχνης
Συμμετέχουν, κατά αλφαβητική σειρά, οι εικαστικοί: Αγγελική Αντωνέα /Νινέτα Βρετού /Σωκράτης Γιοσμάς /Αργυρώ Δρίβα /Ελένη Ζούμπα /Νίκος Κανόγλου /Θωμαή Κοντού /Δώρα Κώνστα /Μελίνα-Ανδριάνα Κωνσταντίνου /Δέσποινα -Μαρία Λογίδου /Βίκυ Λούη /Ελένη Μακροπούλου /Έφη Μάνου /Χριστόφορος Μπότσης /Αθανασία Νούνη /Ελένη Παπαγιαννοπούλου /Αγγελική Παπακωνσταντίνου /Σμαράγδα Παπούλια /Κατερίνα Χατζή /Νίκος Χιωτίνης
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κεντρική εικόνα θέματος: Νινέτα Βρετού. Λεπτομέρεια έργου.
