Ginger Creepers: Ξεκίνημα με μία ωδή στην αναζήτηση

Οι Ginger Creepers είναι μία θεατρική μπάντα και όχι ομάδα. Μπάντα όμως με την έννοια της καλλιτεχνικής «ομάδας», η οποία λειτουργεί συγγενικότερα με τη διαδικασία δουλειάς μιας μουσικής μπάντας ως προς την αναζήτηση, την αλληλοσυμπλήρωση, την προσωπική και κοινή εξέλιξη, την αυτοακύρωση και επαναδιαπραγμάτευση. Βασικός άξονας της δουλειάς τους το πειραματικό θέατρο, με στοιχεία σουρεαλισμού, μαγικού ρεαλισμού και μινιμαλιστικής αισθητικής, με στόχο να δημιουργήσουν νέες μορφές και νέους κώδικες καλλιτεχνικής έκφρασης.

Η καλλιτεχνική συνεργασία του Γρηγόρη Χατζάκη και του Χρήστου Καπενή έπειτα από την πολύ επιτυχημένη συνεργασία τους στο θεατρικό έργο “Ρίτα, Ντύλαν, Φαίδρος και Φάμκε”, ξεκινά με ένα ιδιαίτερο live theater experiment. Η πρώτη παράσταση των Ginger Creepers είναι μια ωδή στον ήχο ως αίσθηση που ορίζει την ύπαρξη. Οι ήρωες μας, Ζακ-Ιβ και Γκαστόν, θα κάνουν ένα ταξίδι προς την ανακάλυψη του “απόλυτου” ήχου, παρασύροντάς μας κι εμάς στην αναζήτηση των δικών μας “απόλυτων”.

Ο Γρηγόρης Χατζάκης και ο Χρήστος Καπενής μας συστήνονται και μας μιλούν για το πρώτο project τους, που ολοκληρώνει τις παραστάσεις του τον Δεκέμβρη, δίνοντας μας ραντεβού με νέο έργο τη θερινή σεζόν…

– Ποια είναι η ιστορία της δημιουργίας των Ginger Creepers; Πώς βρεθήκατε και μοιραστήκατε την ιδέα της δημιουργίας μιας θεατρικής μπάντας;

Βρεθήκαμε στην παράσταση “Ρίτα και Ντύλαν και Φαίδρος και Φάμκε”, που ήταν η πρώτη μας συνεργασία. Κολλήσαμε αμέσως και καταλάβαμε ότι μοιραζόμαστε πολλές κοινές καλλιτεχνικές ανάγκες, μία βαθιά επιθυμία να δοκιμάσουμε και να δοκιμαστούμε πέρα από το “φτιάχνουμε μία ωραία παράσταση”, να βρούμε νέους κώδικες. Έτσι, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία δική μας ομάδα, αλλά το “ομάδα”μας παρέμπεμπε σε κάτι που δεν είχε το κέντρο αυτού που ψάχναμε. Έτσι, ο όρος “μπάντα”, νιώσαμε ότι περιέχει ακριβώς τον τρόπο διαδικασίας, αλληλεπίδρασης, πειραματισμού που θέλαμε.

Το όνομα “Ginger Creepers” τώρα, ξεκίνησε πίνοντας και συζητώντας για τους ήρωες στην παράστασή μας. Και έγινε κάπως έτσι:

Γρ: Μπορεί να βρίσκονται σε ένα δάσος με μία σκηνή.
Χρ: Ναι! Και να είναι μουσικοί. Να έχουν μία μπάντα.
Γρ: Και να παίζουν πειραματική ambient.
Χρ: Και τι έχουν πάει να κάνουν στο δάσος;
Γρ: Να ανακαλύψουν τον νέο ήχο του 21ου αιώνα.
Χρ: Άλλη μία μπύρα και μία βότκα.
Γρ: Και μία βότκα για μένα.
Χρ: Για σένα είπα τη βότκα.
Γρ: Για μένα μία βότκα.
Χρ: Μία μπύρα και μία βότκα. Ευχαριστούμε.
Γρ: Και να έχουν ένα όνομα λίγο άκυρο… είναι διάφορα ambient γκρουπ που έχουν ονόματα που οριακά παραπέμπουν σε μέταλ αισθητική.
Χρ: Jeepers Creepers. Όπως η ταινία.
Γρ: Τέλειο!
(Το κολλάνε. Γκουγκλάρουν.)
Γρ: Βλακεία… υπάρχει γκρουπ Jeepers Creepers.
Χρ: Ε, ωραία. Το αλλάζουμε λίγο… ας πούμε, ξέρω γω… Ginger Creepers!

Και κάπως έτσι έγινε. Μετά, αποφασίσαμε να το υιοθετήσουμε και για τη δική μας ομάδα. Άλλωστε, η ιστορία των δύο ηρώων, θέλαμε να συμβαδίζει και με τη δική μας προσωπική διαδικασία αναζήτησης.

– Λέγοντας θεατρική μπάντα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είστε ένα σχήμα δύο ανθρώπων που ασχολούνται με τη μουσική και το θέατρο; Το έργο σας είναι μουσικοθεατρικό ή θα το χαρακτηρίζατε κάπως αλλιώς;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε ένα σχήμα δύο ανθρώπων που ασχολούνται με το θέατρο και κατ’ επέκταση όποιες άλλες μορφές τέχνης είναι αναγκαίες για την εκάστοτε δουλειά. Ο όρος “θεατρική μπάντα” έχει να κάνει αποκλειστικά με τον τρόπο δουλειάς και όχι με παραπομπή στη μουσική ή το μουσικό θέατρο.

– Τι ρόλους έχετε αναλάβει ο καθένας στην ομάδα; Δημιουργείτε από κοινού ή ο καθένας έχει το δικό του κομμάτι;

Στόχος μας είναι να λειτουργούμε ισότιμα στο σύνολο της δουλειάς. Θέλουμε να είναι το αποτέλεσμα μίας κοινής δημιουργικής διαδικασίας. Έχουμε σε σημεία, ξεχωρισμένους ρόλους, για την ομαλότερη λειτουργία, αλλά και αυτοί οι ρόλοι δεν είναι απαραίτητα οι ίδιοι σε κάθε δουλειά.

Πέρα από εμάς τους δύο, να σημειώσουμε πως υπάρχουν και άλλοι βασικοί συνεργάτες, που συμπληρώνουν την όλη ταυτότητα. Η Ζωή Αρβανίτη (σκηνογράφος), ο Βύρων Κατρίτσης (μουσικός), η Μάρσια Βλέτσα (pr & communication), ο Michelangelo Bevilacqua (γραφίστας), η Κική Μπαρμπαβασίλογλου (β. σκηνοθέτη). Όλοι μαζί δουλέψαμε και δουλεύουμε σε ένα απόλυτα κοινό, ομαδικό επίπεδο.

– Το πρώτο σας project “Ο ήχος που έχει το χώμα στο μικροσκόπιο”είναι αφιερωμένο στον ήχο. Μία ιστορία για την ανακάλυψη του απόλυτου ήχου, μέσα από πειραματικές ηλεκτρονικές μελωδίες… Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την ιστορία και τη σημασία του έργου;

Ο Ζακ-Ιβ και ο Γκαστόν είναι δύο μουσικοί που απομoνώνονται σε ένα δάσος με μία σκηνή, με σκοπό να ανακαλύψουν τον απόλυτο ήχο του 21ου αιώνα. Η αναζήτησή τους αυτή τους οδηγεί στην τρέλα και την αλαζονεία του “απόλυτου”… του να ανακαλύψουν το σπουδαίο, πανανθρώπινο, συμπαντικό “απόλυτο”στον ήχο. Συναντάνε και τη Μαρι-όν (Δώρα Παρδάλη), μία κοπέλα που ουρλιάζει μέσα στο δάσος, επειδή την τρώνε τα άγρια ζώα. Η φωνή της τους γοητεύει και αποφασίζουν να την πάρουν να τους κάνει φωνητικά. Ακόμα περισσότερο, θεωρούν ότι μπορεί ενδεχομένως να κρύβει εκείνη τον ήχο τους.

Το έργο είναι ένα ταξίδι, μία ωδή στην αναζήτηση, μέσα από το οποίο αναζητούμε κι εμείς τη γλώσσα μας, την ταυτότητά μας και στόχος είναι ο θεατής να μπει χωρίς προκαταλήψεις και να ταξιδέψει κι εκείνος προς τα προσωπικά του “απόλυτα”.

– Το έργο, εκτός από lives και την performance, πλαισιώνεται και από μία διάλεξη για την ιστορία του ήχου. Πώς συμπληρώνει η διάλεξη τα άλλα κομμάτια της παράστασης;

Με εξαίρεση τους καλεσμένους μουσικούς που έχουμε στα secret events πριν την έναρξη της παράστασης, να ξεκαθαρίσουμε ότι τα τρία μέρη, διάλεξη-έργο-live, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, είναι κομμάτια της ίδιας παράστασης και έχουν τη λογική μίας συγκεκριμένης ροής του ίδιου έργου. Η διάλεξη αυτή, λειτουργεί σαν εισαγωγή στο έργο, αλλά και σαν ένα πλαίσιο τρόπου σκέψης και παρακολούθησης. Γίνεται για να κάνουμε τον θεατή πιο ισότιμο στο υπόλοιπο έργο και με έναν τρόπο να ενώσουμε την έρευνα των πειραματικών μουσικών του 20ου αιώνα με την φανταστική δική μας μουσική μπάντα, αλλά και με εμάς τους ίδιους.

– Πώς μπορείς να αποκρυπτογραφήσεις τον ήχο, να τον αντιληφθείς ως αίσθηση που ορίζει την ύπαρξη; Το καταφέρνουν αυτό οι ήρωές σας;

Είναι σχεδόν ανεξήγητο πώς μερικά κύματα στην ατμόσφαιρα συντονίζονται με τα κύματα των τυμπάνων του αυτιού και αυτός ο συντονισμός καταφέρνει να αγγίξει συγκεκριμένα συναισθήματα, να μας συγκινήσει όσο καμία άλλη αίσθηση. Γι’ αυτό ίσως, το ανεξήγητο αυτό, μας κινητοποίησε να καταπιαστούμε μαζί του και να το αναζητήσουμε στην απόλυτη μορφή του. Απάντηση στην αναζήτηση των ηρώων δίνεται στο έργο, αλλά αφ’ ενός καλό είναι να μην την αποκαλύψουμε και αφ’ ετέρου, σημασία νομίζουμε έχει η διαδρομή και κυρίως, πόσα μέσα σε αυτήν, αφήνουν να τους προσπεράσουν.

– Τι μέλλον υπάρχει για τους Ginger Creepers; Μιας και είστε νεοσύστατη ομάδα, έχετε προγραμματισμένα σχέδια, ένα δεύτερο project στα σκαριά, που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Ίσως ακριβώς επειδή είμαστε μία νέα ομάδα, είναι άπειρα τα σχέδια που έχουμε και θέλουμε και να τα κάνουμε όλα! Αρχικά, όμως, στόχος είναι μία νέα παράσταση για μετά το Πάσχα, πάνω σε ένα κείμενο του Ντάριο Φο.

FB: Ginger Creepers Theater Band

Διαβάστε επίσης:

Ginger Creepers: H Theater Band των Γρηγόρη Χατζάκη και Χρήστου Καπενή

Ο ήχος που έχει το χώμα στο μικροσκόπιο, από τους Ginger Creepers στο Bios