Γιοι και κόρες, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Μια από τις πιο επιτυχημένες καλλιτεχνικά και εμπορικά παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και της προηγούμενης χρονιάς, μια παράσταση για τους καθημερινούς ανθρώπους που υπέστησαν και προχώρησαν την Ιστορία αυτής της χώρας, επιστρέφει με καινούριες ιστορίες και νέους ηθοποιούς, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, από την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris.

Μια από τις πιο επιτυχημένες καλλιτεχνικά και εμπορικά παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και της προηγούμενης χρονιάς, μια παράσταση για τους καθημερινούς ανθρώπους που υπέστησαν και προχώρησαν την Ιστορία αυτής της χώρας, επιστρέφει με καινούριες ιστορίες και νέους ηθοποιούς, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, από την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris.

Το κείμενο της παράστασης Γιοι και κόρες της Eταιρείας Θεάτρου Sforaris βασίστηκε σε 85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις ηλικιωμένων από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, από τους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν την ξεχωριστή ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους.

Προσπερνώντας το ξάφνιασμα των ειδικών περιπτώσεων, επελέγησαν εκείνες οι προσωπικές ιστορίες που διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα.

Η παράσταση είναι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών της ζωής στην Ελλάδα, των τελευταίων δεκαετιών, που διαδραματίστηκαν παράλληλα με την επίσημα καταγεγραμμένη Ιστορία της χώρας και έχει παρουσιασθεί με προηγούμενες εκδοχές της στο Φεστιβάλ Αθηνών, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, Καβάλας, Πάτρας και Λάρισας, την Νάξο, την Τήνο, την Πάρο, το Αρχαίο Θέατρο Ηφαιστίας στη Λήμνο, το Bios, τη Λευκωσία, τη Θεσσαλονίκη και την Ιταλία.

Σύνοψη
Το κείμενο της παράστασης βασίζεται σε αφηγήσεις αληθινών περιστατικών, τα οποία διαδραματίστηκαν τα τελευταία 100 χρόνια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και παράλληλα με μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Από τα χρόνια του πρώτου κύματος της μετανάστευσης στην Αμερική, τις άγνωστες ιστορίες της Κατοχής, τις εκατέρωθεν απώλειες του Εμφυλίου, τους σεισμούς των Επτανήσων, τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 με τον κόσμο στα γήπεδα, την ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο, τον αναγκαστικό επαναπατρισμό των Αιγυπτιωτών, τον έρωτα στα χρόνια της Χούντας και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, οι άνθρωποι ζούνε τις μικρές τους ιστορίες κάτω από τη σκιά της επίσημης Ιστορίας της χώρας. Για να καταλήξουμε στην πολύ εύστοχη απορία μιας από τις κυρίες που αφηγήθηκαν τη ζωή τους: «Δεν θα μεγαλώσει μια γενιά σ’ αυτόν τον τόπο, που να μην έχει το βουλοκέρι της ιστορίας πάνω της;»

Παράλληλα με την παράσταση, ο θίασος συνεχίζει να συγκεντρώνει και να επεξεργάζεται νέες ιστορίες, ορισμένες από τις οποίες προσέθεσε στη νέα της εκδοχή, η οποία θα παρουσιάζεται από 7 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού με τους Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργο Παπαπαύλου, Μαρία Κοσκινά και με την προσθήκη του Γιώργου Γλάστρα και της Στέφης Πουλοπούλου.

Η τελευταία αυτή εκδοχή θα παρουσιασθεί – εκτός από το Θέατρο του Νέου Κόσμου – στη Διεθνή Συνάντηση Παραστατικών Τεχνών ΙΕΤΜ Athens 2013 και το Serajevo Winter Festival 2014.

Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο να προχωράει. Αφορμή για αυτή την παράσταση ήταν η πρόσφατη απώλεια του παππού μου. Για να προλάβουν να ειπωθούν οι ιστορίες, που κατά κάποιον τρόπο έφτιαξαν αυτό που είμαστε σήμερα. Οι συναντήσεις με ηλικιωμένους έγιναν σε δύο φάσεις. Η πρώτη κράτησε 13 μήνες μέχρι την άνοιξη του 2012 και η δεύτερη, από τη μέρα της πρώτης παράστασης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας έχουν –τις περισσότερες φορές– μια ακόρεστη ανάγκη να μιλήσουν. Αντί οποιουδήποτε άλλου σημειώματος θα διαλέξω ορισμένες από τις φράσεις που μας είπαν, πίνοντας καφέδες, τρώγοντας τσουρέκι ή παίζοντας φλογέρα σε ένα ΚΑΠΗ: «Η ζωή είναι μια στιγμή, άμα την πάρεις έτσι, ποοοοπ και τελείωσε!», «Είχαμε όλο τα πολιτικά, όχι θα μπει αυτός, θα μπει ο άλλος, μια ζωή αυτό…», «Εγώ θέλω αγάπη», «Δεν είναι η ύλη που σε κάνει ευτυχισμένο», «Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη μισή τους ζωή…μιλώντας για την άλλη μισή», «Το παρελθόν είναι το πώς το λέμε, το πώς το αφηγούμαστε», «Ακόμη και σε αυτή την ηλικία, ψάχνω έναν άνθρωπο να με ερωτευθεί πραγματικά, γιατί εγώ έχω ρίξει πολύ κλάμα για τον έρωτα»

Τους ευχαριστούμε όλους πολύ.

Γιάννης Καλαβριανός

Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά – Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα – Ράνια Υφαντίδου
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Τραγούδι: Γιώργος Γλάστρας – Χριστίνα Μαξούρη
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού

Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργος Παπαπαύλου, σε διπλή διανομή η Μαρία Κοσκινά και η Στέφη Πουλοπούλου.

x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ