Ο Γιώργος Δ. Λεμπέσης θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς παιδικών βιβλίων, με πλούσια βιβλιογραφία και πολλές βραβεύσεις. Ανάμεσα σε άλλα, η “Ψαρόσουπα”, είναι το έργο που τον καθιέρωσε και που μετρά αρκετά “ανεβάσματα” στις ελληνικές σκηνές.
Φέτος, επανέρχεται στο Θέατρο Χώρα με το “Κομμάτι”, ένα έργο που περιγράφει τις περιπέτειες δύο πόλεων σε έναν πολύχρωμο κόσμο, έναν από εκείνους τους κόσμους που του αρέσει να πλάθει με τρυφερότητα και ευαισθησία. Άλλοτε λοιπόν ως Γιώργος και άλλοτε ως… «Φανταστικός Lebee» προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να τον ακολουθήσουν στα φανταστικά του ταξίδια!
– Το «Κομμάτι» ξεκινά το ταξίδι του στην σκηνή του Θεάτρου Χώρα! Τι ακριβώς θα παρακολουθήσουν οι μικροί και μεγάλοι θεατές;
Αρχικά θα παρακολουθήσουν ένα ολοκαίνουργιο έργο που μόλις έχει κάνει το πρώτα του βήματα. Θα δουν μια παράσταση που μιλάει για δυο πόλεις. Η μια λέει έχει ουρανό κι η άλλη απλά ένα κενό. Θα δουν τη Λορίνα Καθάρτου Πρετσέντε που με τη βοήθεια του Τσιτσίνκο και του γίγαντα Πόδια καθαρίζουν την Αστάρτη για να αστράφτει στην τετρακοσιοστή μετακόμιση της πόλης τους καβάλα στο Κυκλοτό Τριγονοκιρκιλάριζο! Θα δουν την Φοξ Μπιζούξ να ετοιμάζει την Πολύ Γκαβούξ και την Πολύ Μαλούξ για επίθεση στην Αστάρτη με σκοπό την κλοπή του ουρανού της. Θα δουν ένα κομμάτι ουρανού να πέφτει στο πάτωμα και μια ολόκληρη πόλη να προσπαθεί να καταλάβει τι ήθελε να πει η φωνή που ακουγόταν μέσα στη νύχτα, “κάντε ένα τρελό όνειρο για μια καλύτερη μέρα”. Με λίγα λόγια, θα δουν μια ξεκαρδιστική περιπέτεια που θα τους μείνει αξέχαστη!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία και τι θέλατε να εκφράσετε μέσα από αυτήν;
Εμπνεύστηκα από την ίδια μου την προσπάθεια να καταλάβω που είχε κρυφτεί το παιδί που ζει μέσα μου. Η Ντούρντα, η μια από τις δυο πόλεις, αυτή που δεν έχει ουρανό, εκφράζει το παιδί που ψάχνει να βρει τον τρόπο να βγει ξανά στην επιφάνεια. Η Αστάρτη από την άλλη είναι η πόλη που μας χαρακτηρίζει ως ενήλικες. Σοβαρή, μετρημένη και πάντα σωστή κατά τα λεγόμενα. Η ανάγκη συμφιλίωσης αυτών των δυο πόλεων – εαυτών, ήταν και ο λόγος που έγραψα αυτό το έργο και αυτό ακριβώς θέλω να εκφράσω. Επιπλέον, είναι ένα έργο αφιερωμένο στη δικιά μου Λορίνα που με κάνει συνεχώς να ανακαλύπτω αυτές τις “πόλεις”.
– Περιγράψτε μας την εμπειρία της δημιουργίας μιας παράστασης για παιδιά πάνω σε ένα δικό σας κείμενο.
Μπορώ να περιγράψω μέρη που δεν υπάρχουν σε κανένα χάρτη, δέντρα που φυτρώνουν σε κεσεδάκια γιαουρτιού και γιγάντιες βρύσες που στάζουν γλυκοφρουτένια μπιζέλια. Δρόμους από κακάο που οδηγούν στην πηγή των ονείρων και αστεία πουλιά που χορεύουν κλακέτες κάτω από ζαχαρωτά παγκάκια, αλλά την εμπειρία του να δημιουργώ μια παράσταση δεν ξέρω πώς να την περιγράψω. Είναι λες και δεν την γράφω εγώ. Λες και ανοίγει πάνω μου ένα τεράστιο πορτατίφ και με εξαφανίζει μαζί με το γραφείο μου. Είναι η μόνη στιγμή που ξέρω πως όλα μπορεί να συμβούν , η στιγμή που όλα είναι πιθανά. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο όταν δημιουργώ μια ιστορία. Ότι όλα όσα γνωρίζουμε ως πραγματικά, μπορεί να αναιρεθούν και να δώσουν τη θέση τους σε μια άλλη μορφή ζωής, πιο μαγική.
– Την μουσική του «Κομματιού» έχει γράψει ο Φίλιππος Πλιάτσικας. Ποιες οι ιδιαιτερότητες των συνθέσεων και πόσο σημαντικές είναι η πρωτότυπες μελωδίες σε μια τέτοια παράσταση;
Για εμένα η μουσική είναι αναπόσπαστο συστατικό μέσα στα έργα μου. Μέσω αυτής, η πλοκή κυλάει πιο γλυκά , τα νοήματα και η εξέλιξη της ιστορίας γίνονται πιο εύπεπτα και σίγουρα η ψυχή παρακολουθεί πιο ευχάριστα την παράσταση. Αλλιώς, μένει μόνο το σώμα να τη βλέπει κι εκείνη μαζί με το μυαλό, κάθονται έξω στο κυλικείο χαζεύοντας τις σοκολάτες.
Η επιλογή του συνθέτη είναι επίσης ιερή υπόθεση. Το να γράψει μουσική για έργο μου ο Φίλιππος Πλιάτσικας σε στίχους του Βαγγέλη Λεμπέση, μόνο χαρά μπορεί να με κάνει να νιώσω. Όχι μόνο λόγω του αποτελέσματος, αλλά και επειδή ανήκω στη γενιά που μέσα σε όλα, μεγάλωσε με ΠΥΞ ΛΑΞ. Έτσι, με τον τρόπο αυτό αισθάνομαι επιπλέον πως αποδίδω φόρο τιμής στην αγαπημένη μου γενιά, που τώρα ακούει στο “μπαμπά” και στο “μαμά”, εκεί που κάποτε ερωτευόταν με το “Εσύ εκεί” και έκλεινε τα μάτια στο “Μοναξιά μου όλα” .
– Είστε ένας πολυγραφότατος συγγραφέας. Ποιες ανάγκες και ποιες ανησυχίες σας καλύπτετε μέσα από τη συγγραφή παιδικών έργων;
Ξέρετε γιατί μου αρέσει να δημιουργώ ιστορίες; Γιατί έτσι, μπορώ να γαργαλάω τις σκέψεις, να σκανταλίζω τους ανθρώπους. Μπορώ να σκαρφίζομαι κρυψώνες για τα μυστικά μας, να συμμαχώ με το χρόνο, να περπατάω αγκαζέ στο δρόμο με τη μοίρα.
Μου αρέσει και το ‘χω ανάγκη, γιατί με όλο αυτό, μπορώ να κάνω τον μέσα μου Θεό να ανεβαίνει προς το σύμπαν και να σώζεται.
– Ποια συστατικά πρέπει να περιέχει μια ιστορία κατά τη γνώμη σας, ώστε να γοητεύσει το ίδιο μικρούς και μεγάλους;
Είναι απλό. Τέσσερα γραμμάρια καθαρής ονειρίνης, μια κουταλιά καλοτελοστίνης, λίγο αστραφτερίνη , μια ιδέα χαμογελόσκονης και ένα κύβο τραμπαλογκλούπ. Αν υπάρχει και λίγο ρίγανη ξαπλωμένη, θα πετύχετε περισσότερο σασπένς. Μην το δοκιμάσετε μόνοι σας, δε θα πιάσει. Θέλουν παρέα οι ιστορίες για να πετύχουν!
– Πώς έχετε φανταστεί την επόμενή σας «περιπέτεια»;
Ακριβώς όπως και την κάθε επόμενη μέρα. Απρόβλεπτη, γεμάτη κόσμο και συναισθήματα!