Γιώργος Γάλλος: Πιστεύω στις συνεργασίες που μπορούν να σε “μετατοπίσουν”

Βρίσκεται στο ελληνικό θέατρο από το 1999 που ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εθνικό και έκτοτε έχει απολαύσει πολλές προσωπικές καλλιτεχνικές “κατακτήσεις”. Ο Γιώργος Γάλλος είναι ένας ηθοποιός που του αρέσει να εξελίσσεται, αναζητώντας ξεχωριστές κάθε φορά εμπειρίες και συναντήσεις. Και αυτό το αντιλαμβανόμαστε αμέσως, αν αναλογιστούμε ότι τα τελευταία χρόνια τον έχουμε δει σε ποικίλους δραματικούς και κωμικούς ρόλους στις μεγαλύτερες σκηνές της χώρας, ενώ συνεργάζεται με αναγνωρισμένους σκηνοθέτες, αλλά και νέες καλλιτεχνικές φωνές.

Το β’ μισό της σεζόν 2018-2019 τον βρίσκουμε να… κατηφορίζει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ώστε να ενσαρκώσει έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της παγκόσμιας δραματουργίας. Πρόκειται φυσικά για τον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ, έναν ήρωα-αίνιγμα, ο οποίος φλέγεται αδιάκοπα σε μια απροσέγγιστη, εσωτερική κόλαση. Με αφορμή αυτή την νέα θεατρική εμπειρία, μάς μιλά για τον χαρακτήρα που ερμηνεύει, την πρώτη “συνάντηση” με την Κατερίνα Ευαγγελάτου, το πώς επιλέγει τα επόμενα βήματά του, ενώ αποκαλύπτει και την επιθυμία για ένα σημαντικό άνοιγμα στο εξωτερικό.

– Η φετινή θεατρική σεζόν, μετά την σαρωτική επιτυχία του «Ξύπνα Βασίλη» στο Εθνικό σάς βρίσκει σε μια ακόμα πολυαναμενόμενη παραγωγή: τον «Βόυτσεκ» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Μιλήστε μας για το πώς προέκυψε αυτό το εγχείρημα.

Η πρόταση ήρθε απ´την Κατερίνα (σ.σ.: Ευαγγελάτου) με την οποία ήθελα πολύ να συνεργαστούμε. Είναι η πρώτη φορά. Όλο το team που συγκέντρωσε γι’αυτή τη δουλειά είναι εξαιρετικό. Ο Μπύχνερ είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην παγκόσμια δραματουργία. Το κείμενο του “Βόυτσεκ” είναι ένα σπουδαίο δείγμα της δουλειάς του και ο Βόυτσεκ ένας δύσκολος, πολυδιάστατος και ανεξάντλητος ρόλος που απαιτεί την ολοκληρωτική ψυχική και σωματική εμπλοκή ενός ηθοποιού. Για όλους αυτούς τους λόγους, νοιώθω τυχερός που συμμετέχω σ´αυτή την παράσταση.

– Ποια στοιχεία συνθέτουν τον χαρακτήρα του Βόυτσεκ και ποια ερμηνευτική διαδρομή επιλέξατε ώστε να μπείτε στο μυαλό του και να αναδείξετε τα διάφορα τραύματα και την εσωτερική του «κόλαση»;

Στο πρόσωπο του Βόυτσεκ παρακολουθούμε την συσσώρευση της αδικίας και της καταπίεσης, που ασκείται απ´ όλα τα πρόσωπα του έργου. Όλοι προσθέτουν ένα λιθαράκι στην πορεία προς τον εκμηδενισμό. Αρχικά βλέπουμε έναν -από τη φύση του- ιδιαίτερο άνθρωπο που υπομένει όλες τις δοκιμασίες των πειραμάτων, τον ψυχικό εξευτελισμό, τον εμπαιγμό, την προδοσία της γυναίκας του. Όσο όμως κυλάει το έργο βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στην τρέλα, στις εμμονές. Το στοιχείο της υπαρξιακής μοναξιάς υπάρχει διάχυτο παντού. Όχι μόνο στο κεντρικό πρόσωπο, αλλά σε όλους.

Πρακτικά, όλα αυτά προσπαθήσαμε να τα προσεγγίσουμε δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα τόσο στον “τραυματισμένο” λόγο όσο και στις εκκωφαντικές σιωπές. Το δε σώμα βρίσκεται σε μόνιμο ρίγος και ταραχή. Άλλοτε φανερά και άλλοτε υπόγεια.

– Πώς διαχειρίζεστε στην παράσταση την αποσπασματικότητα του έργου, η οποία γεννά και τα μεγαλύτερα αινίγματα γύρω από αυτό; Έχουν γίνει κάποιες προσθήκες;

Το στοιχείο της αποσπασματικότητας του έργου υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της πρόβας μας. Οι σκηνές άλλαζαν συχνά σειρά δημιουργώντας διαφορετικές δυναμικές τόσο στο ξεδίπλωμα της ιστορίας,  όσο και στο πώς εξελίσσονται οι ρόλοι μες το έργο. Πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία. Ό,τι χρησιμοποιήθηκε τελικά είναι υλικό που ανήκει σε κάποιο απ´τα τέσσερα χειρόγραφα. Δεν υπάρχουν αυθαίρετες προσθήκες.

– Τι το ξεχωριστό φέρνει η σκηνοθετική ανάγνωση της Κατερίνας Ευαγγελάτου πάνω στον -πιο γνωστό ίσως- ήρωα του Μπύχνερ;

Ο κόσμος μέσα στον οποίο ζουν αυτοί οι ήρωες είναι πολύ σκοτεινός, στρεβλός και ταυτόχρονα πολύ γοητευτικός. Το δε κείμενο έχει “οργωθεί”. Ως προς το νόημά του, ως προς την εκφορά του αλλά και ως προς τη σωματοποίησή του. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που χαρακτηρίζει τις δουλειές της Κατερίνας.

– Τι αποκομίζετε εσείς ως ηθοποιός από αυτήν τη συνεργασία;

Καθώς ολοκληρώνονται οι πρόβες μας, αισθάνομαι αυτή τη γλυκιά πίκρα που νοιώθει κάποιος όταν ετοιμάζεται να επιστρέψει από ένα πολύ ωραίο ταξίδι. Δεν ξέρω αν αυτό απαντάει την ερώτησή σας, αλλά ως προς το τι έχω αποκομίσει, τι μου έχει “εγγραφεί” συνολικά, είναι νωρίς να το γνωρίζω. Θα μπορώ να σάς το πω πιο μετά, όταν πάρω μια μικρή απόσταση απ´αυτή την εμπειρία.

– Φέτος συμπληρώνετε 20 πλούσια χρόνια στο θέατρο. Θα λέγατε πως όλες αυτές οι δημιουργικές στιγμές, εκπλήρωσαν ένα μέρος των προσδοκιών και των ονείρων που είχατε όταν πρωτο-ξεκινούσατε;

Όταν μπήκα σ´αυτό το χώρο, ευχή μου ήταν να δουλέψω με ανθρώπους που αγαπάνε τη δουλειά τους, να βρίσκομαι σε δημιουργικό περιβάλλον, αλλά και να περνάω ευχάριστα. Τα ίδια ισχύουν και τώρα. Γενικά, πιστεύω στις συνεργασίες που μπορούν με κάποιον τρόπο να σε “μετατοπίσουν”. Να σε “μετακινήσουν”. Κάπως να σε ξεβολέψουν. Μ´αυτό τον τρόπο εμπλουτίζονται τα εργαλεία σου. Αλλιώς θα επαναλαμβάνεις το ύφος σου, τον τρόπο σου, τις συνήθειές σου. Θα επαναλαμβάνεις, δηλαδή, τον εαυτό σου.

– Είστε ένας ηθοποιός με μια ιδιαίτερα αξιόλογη πορεία. Πόσο δεσμευτικό είναι αυτό στον τρόπο με τον οποίο επιλέγετε κάθε φορά το επόμενο επαγγελματικό σας βήμα; Ποιο το σκεπτικό πίσω από την αποδοχή ή όχι κάποιας πρότασης;

Η ιδανική συνθήκη είναι να δουλεύεις με έναν σκηνοθέτη “διαβασμένο”, σε σχέση με το έργο που θέλει ν´ανεβάσει, ενώ ταυτόχρονα παραμένει ανοιχτός ώστε οι ιδέες του να διαποτίζονται, να εμπλουτίζονται από την δυναμική των συνεργατών του. Τα τελευταία χρόνια έχω την τύχη να δουλεύω με σκηνοθέτες που δείχνουν πραγματική εμπιστοσύνη σ´ αυτούς που έχουν επιλέξει να συνεργαστούν. Εξίσου σημαντική, βέβαια, είναι η σύνθεση όλων των υπόλοιπων συντελεστών. Είναι σπουδαίο να νιώθεις ότι είσαι μέλος μιας γερής και δεμένης ομάδας. Ότι ο ένας βρίσκεται εκεί για να στηρίξει τον άλλον. Τόσο το “Ξύπνα Βασίλη” όσο και ο “Βόυτσεκ” έχουν έντονο αυτό το χαρακτηριστικό.

– Ποιοι ρόλοι νιώθετε να σας γοητεύουν και να σας αφορούν περισσότερο σήμερα;

Οι ρόλοι που με γοήτευαν πάντα είναι αυτοί που δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις με μια κουβέντα. Ένας πολυσύνθετος ρόλος περιέχει περισσότερες από μία, δυνάμεις, που βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση μεταξύ τους. Αυτό το συγκρουσιακό στοιχείο είναι που βοηθάει μια ερμηνεία να αποκτήσει περισσότερα από ένα, επίπεδα. Και όταν τέτοια πολυδιάστατα πρόσωπα έρθουν σε αλληλεπίδραση, η σκηνική πράξη αρχίζει ν´αποκτά ενδιαφέρον.

– Αναζητάτε απαντήσεις μέσα από ένα έργο ή την πορεία ενός χαρακτήρα που ερμηνεύετε;

Ένα έργο ερευνά κάποια θέματα. Οι ρόλοι -και οι σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους- είναι τα εργαλεία για να επιτευχθεί αυτή η έρευνα. Όταν μελετάς έναν ρόλο πρέπει να βρίσκεσαι σε συνεχή διάλογο με τα δεδομένα και τις ανάγκες του κειμένου. Αυτό σού σκιαγραφεί τον ήρωα, ορίζει τους κανόνες στους οποίους θα κινηθείς, κι εσύ αφού ποτίζεις τον ήρωά σου με το προσωπικό σου υλικό, τον θέτεις στην υπηρεσία του έργου.

– Μέχρι στιγμής έχετε «αναμετρηθεί» με πολλούς σημαντικούς ρόλους, αλλά και μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες. Πώς φαντάζεστε και πώς επιθυμείτε να συνεχιστεί ιδανικά το δημιουργικό σας ταξίδι; Κάνετε μεγάλα όνειρα;

Για να είμαι ειλικρινής, σε σχέση με τη δουλειά μου, δεν έχω κάνει κάποια ιδιαιτέρως μεγάλα όνειρα. Όμως επειδή μ´αρέσουν πολύ τα ταξίδια, θα ήθελα πολύ να δουλέψω για ένα διάστημα στο εξωτερικό. Παρόλο που έχω συνεργαστεί με κάποιους αξιόλογους ανθρώπους που έχουν “επισκεφτεί” τη χώρα μας, πιστεύω ότι θα ήταν μια σημαντική εμπειρία να μπορούσα να ζήσω από κοντά το δικό τους χώρο, το δικό τους κόσμο, τη δική τους νοοτροπία.

– Πριν κλείσουμε και μιας και πριν μιλήσαμε για επιλογές και βήματα, θέλετε να μας πείτε πού θα σας βρούμε μετά τον «Βόυτσεκ»;

Το καλοκαίρι θα είμαι στις “Νεφέλες” του Αριστοφάνη που θα σκηνοθετήσει ο Δ. Καραντζάς με έναν εξαιρετικό θίασο. Εκτός απ´το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (2 και 3 Αυγούστου) θα έχουμε περιοδεία σε αρκετά θέατρα της Ελλάδας.

Κεντρικό πορτραίτο Γιώργου Γάλλου: ©Aleksandra Torgushnikova

Διαβάστε επίσης:

«Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, από την Κατερίνα Ευαγγελάτου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά