Γιώργος Γκέκας: Ένα βράδυ άκουσα την φωνή και τα θέματα ενός millέnniaλ που δρα (ή και όχι) και ερωτεύεται

Ο νέος τραγουδοποιός Γιώργος Γκέκας, παρουσίασε πριν λίγο καιρό την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική του δουλειά, με τίτλο «Millέnniaλ», που κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Formiggart. Το CultureNow μίλησε μαζί του για την έμπνευση, την αισθητική ταυτότητα του άλμπουμ, καθώς ζήτησε και μια αφιέρωση για τους αναγνώστες/τριες της ιστοσελίδας μας.

***

-Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το άλμπουμ σας, «Millέnniaλ». Αρχικά, θα θέλατε να μας πείτε για επιλέξατε αυτόν τον τίτλο, και μάλιστα με αυτήν την “ορθογραφία”;

Προσπαθούσα για μήνες να βρω ποιος είναι ο πραγματικός τίτλος που είχε το άλμπουμ. Ήθελα δηλαδή πέρα από ευφάνταστος και χαρακτηριστικός, να είναι πάνω απ’ όλα το αμάλγαμα όσων είχα πει εκεί μέσα. Και ένα βράδυ άκουσα την φωνή και τα θέματα ενός millέnniaλ που δρα (ή και όχι) και ερωτεύεται. Η ορθογραφία ήταν ιδέα του ντράμερ και συνθέτη Σπύρου Μοσχούτη στο στούντιο. Για να τονίζαμε και την ελληνική και την «ξένη» προσλαμβάνουσα.

-Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο του δίσκου;

Multi culti, σίγουρα. Έχει μεγάλη καθαρότητα στον ήχο και αυτό οφείλεται και στα παιξίματα των απίθανων μουσικών, αλλά και στην μίξη και το σχεδιασμό ήχου από τον Δημήτρη Δημητριάδη, έπειτα. Γενικά έχε πολλές επιρροές. Κιθάρες από Marc Ribot και Al Caiola και πλήκτρα από Doors, Lawrence Welk, και τύμπανα και ρυθμούς latin rock. Υπάρχουν οι επιρροές από το Μάνο Χατζιδάκι, Τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Φοίβο Δεληβοριά, τα ρεμπέτικα… Βέβαια όλα όσα ανέφερα στην Ελλάδα πάντοτε μεταφράζονται δια μαγείας ως Έντεχνο.

-Έμειναν άλλα σας τραγούδια στο συρτάρι; Με ποιο κριτήριο επιλέξατε αυτά τα συγκεκριμένα 10 κομμάτια;

Πολύ λίγα έμειναν. Είχα όμως αρκετά προσχέδια, και κυρίως στίχους. Τα επέλεξα με κριτήριο το γούστο μου και την αυτολογοκρισία μου.

-Μιας και υπογράφετε τόσο τους στίχους, όσο και τη μουσική στα τραγούδια του «Millέnniaλ», ήθελα να σας ρωτήσω για την καλλιτεχνική διαδικασία που ακολουθείτε. Ποια είναι η “ρουτίνα” σας ως συνθέτης και πώς προκύπτουν οι στίχοι για τα κομμάτια σας;

Η συνθετική μου ρουτίνα προκύπτει από το παλίμψηστο που φτιάχνω από τότε που ξεκίνησα να γράφω και να ακούω μουσικές. Για κάποιο λόγο όσο και να προσπαθώ να κάνω υπερβάσεις πάντα ακούω μέσα τον πρώτο κιθαρίστα που άκουσα, τον Kurt Cobain. Οι στίχοι είναι ιστορίες που έζησα δια ζώσης και είτε φαντάστηκα, είτε διασκεύασα κάποιες σκηνές τους. Σκηνές που αγαπάω να βλέπω.

-Θα έλεγα, πως κάθε track αποτελεί μια μικρή αφήγηση με στοιχεία καθημερινότητας και ονειροπόλησης, που δημιουργούν πολύχρωμες εικόνες. Το αισθητικό αποτέλεσμα, νομίζω, ταιριάζει άρτια και με το εικαστικό του εξωφύλλου. Εσείς τι γνώμη έχετε για τον πίνακα του Αχιλλέα Ραζή;

Η αισθητική του Αχιλλέα Ραζή συναντιέται με τους στίχους μου, γι’ αυτό και του απευθύνθηκα. Είναι κατά κύριο λόγο παρατηρητής του αστικού τοπίου, της Ελλάδας που χάνεται και πολύ ρομαντικός. Επίσης, είχα στο νου μου τα εξώφυλλα του εικαστικού Αλέξη Κυριτσόπουλου στους δίσκους του Διονύση Σαββόπουλου. Ήθελα η πρώτη μου ολοκληρωμένη δουλειά να παραπέμπει σε κάτι τέτοιο.

-Έπειτα, έχουμε και το υπέροχο βίντεο για το «Mια Οθόνη». Πώς σας φάνηκε αυτή η οπτικοποίηση του δημιουργήματός σας; Αν κρίνω και από τους στίχους («Εγώ κοιτάζω μια οθόνη, ένα φακό φωτογραφίας / ο Edward Hopper έχει φύγει, ο οπτικός αισθηματίας»), σας ενδιαφέρει η συνομιλία μεταξύ τεχνών.

Το βίντεο κλιπ το έφτιαξε ο Σταύρος Δάλκος (aka Axalotriohasi), ένας πολυπράγμων καλλιτέχνης και συγγραφέας. Μου άρεσε πολύ αυτή η Tim Burton αισθητική.

Ναι, ο Edward Hopper είναι αγαπημένος μου ζωγράφος. Με έχει συγκλονίσει ο τρόπος που στήνει ως δέκτης το οπτικό κείμενό του. Είναι λες και παρατηρεί τα πάντα που τον αφορούν μέσα από την κλειδαρότρυπα.

-Πώς ήταν η συνεργασία με τον Σπύρο Γραμμένο;

Ο αγαπητός ομότεχνος Σπύρος Γραμμένος δέχθηκε εξ αρχής να συμμετέχει, και μάλιστα μου είχε πει και για κάποια άλλα τραγούδια μου, αλλά θεώρησα ότι τα «καροτί μαλλιά» ήταν το πιο θεατρικό που χωρούσε την πρόζα και την κωμική ερμηνεία που ζητούσα!

-Ποιο κομμάτι του άλμπουμ σας απολαμβάνετε περισσότερο να ερμηνεύετε αυτήν την περίοδο;

Ίσως τα «Αγρία νιάτα» ίσως το «Σούπερ Μάρκετ», ίσως κάποια καινούργια που γράφονται!

-Τέλος, ποιον στίχο από το άλμπουμ θα θέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες / τριες του CultureNow;

Όλο το ρεφρέν από το «Σουηδικό Μοντέλο»:

Εμείς δεν θα ‘μαστε μαζί
Δεν φταίει κανείς, φταίει η ζωή
Είσαι το σώμα μου εσύ
Που είν’ αλλού και λησμονεί

Ξεχνάει πως δένουν τα φιλιά
Πως είναι κόμπος η αγκαλιά
Τα δάκρυα πέφτουν σαν βροχή
Στάλες εδώ, στάλες εκεί

Photo Credit: Αθηνά Δανιά