Ο Γλύπτης του Εθνικού Νομισματοκοπείου Γιώργος Σταματόπουλος, που σχεδίασε την Ελληνική όψη των Ευρωκερμάτων, παρουσιάζει μία σειρά εμβληματικών έργων, όπου οι συνθέσεις μηχανικών και οργανικών στοιχείων, συνδιαλέγονται με τη Μνήμη και την Ιστορία. Ταυτόχρονα παρακολουθούν με κριτική διάθεση το σήμερα του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Ο ιστορικός τέχνης Γιάννης Κολοκοτρώνης γράφει μεταξύ άλλων για τον Γιώργο Σταματόπουλο και την δουλειά του:
“…Όλοι μας γνωρίζουμε τον Γιώργο Σταματόπουλο. Ζούμε καθημερινά μαζί του, τον κουβαλάμε στις τσέπες μας, βρίσκεται στα πορτοφόλια μας, μεσολαβεί στις συναλλαγές μας. Στις διαδικτυακές αναζητήσεις θα τον βρείτε ως γλύπτη και χαράκτη των ελληνικών νομισμάτων.
Το 1999 έφτιαξε την ελληνική όψη των Ευρωκερμάτων… Από κει και πέρα, η ποιότητα των νομισμάτων και των μεταλλίων με αφορμή διαφόρους ιστορικές επετείους απογείωσε την πορεία του και τον κατέστησε μοναδικό και αναντικατάστατο εγγυητή της εργασίας που εκπορεύεται από το Εθνικό Νομισματοκοπείο για λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αρχικά, οι σπουδές του στη γλυπτική (1982-88) με δύο έγκριτους καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ. τον Γιώργο Νικολαΐδη και τον Θόδωρο Παπαγιάννη καθώς επίσης και η άμεση εμπειρία του με την αρχαία γλυπτική στο μουσείο της Ακρόπολης (1995) και στη συνέχεια, από το 1996 μέχρι σήμερα, η διαρκής ενασχόληση με τη νομισματοκοπεία διαμόρφωσαν το πολιτιστικό συντακτικό του Γιώργου Σταματόπουλου και τα όρια της τέχνης του. Ο ίδιος έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αντίληψη του μεγέθους, των υλικών και των τεχνικών που ελάχιστοι σύγχρονοι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τη γνώση και την εμπειρία του. Αγαπά τη σαφήνεια των περιγραμμάτων απορρίπτοντας το τυχαίο, εμμένει στη στέρεα δομή της σύνθεσης την οποία γεμίζει με ποικίλα στοιχεία χωρίς να αφήνει κενά, συνταιριάζει με ευαισθησία οργανικά με μηχανικά θέματα. Επίσης, διακατέχεται από το φετίχ του φινιρίσματος, προϊόν της επίπονης λεπτομερούς τελειότητας που απαιτείται στη νομισματοκοπεία και της προηγούμενης εντρύφησής του στη γλυπτική της κλασικής αρχαιότητας. Τα έργα του, κομψά και λεία, δεν θα υπερβάλαμε αν τα χαρακτηρίζαμε ως μοναδικά και πρωτότυπα έργα γλυπτικής και χαρακτικής σημειολογίας. Περιγραφικά και σχηματοποιημένα, σημειολογικά και συμβολικά, συνοπτικά και ρητορικά, παραστατικά και εννοιολογικά, φωτεινά και σκιώδη είναι ζεύγη χαρακτηριστικών που αντιτίθενται ή αλληλοσυμπληρώνονται διαρκώς σ’ αυτά, σαν να είναι μελέτες διατριβής πάνω στον πολυμορφικό και πολύπλοκο χαρακτήρα της εποχής μας…
…Ο Σταματόπουλος καθοδηγούμενος από ορθολογική κριτική σκέψη και ουμανιστική ευαισθησία δημιουργεί ένα είδος εμβληματικών έργων όπου άνθρωπος, μηχανή, τεχνολογία, μνήμη, ιστορία, παρελθόν και παρόν συνυπάρχουν σε συνεχή διάλογο. Οι συνθέσεις του με την παράλληλη και πολλαπλή παράθεση αποσπασματικών οργανικών στοιχείων και μηχανικής μοιάζουν με ανοιχτά παράθυρα γνώσης και κριτικής στον ανοιχτό κόσμο της επικοινωνίας. Γι’ αυτό τα έργα του είναι αντικείμενα που παράγουν έντονη κοινωνικότητα προκαλώντας το θεατή να ανακαλύψει εκ νέου τις αξίες της εποχής…”