Πίνακες με ζωηρά χρώματα και σύμβολα κλασικά-παραδοσιακά, νεανικά γυναικεία πρόσωπα ή ποδηλάτισσες με σχεδόν γυμνό τον βωμό επί σέλας, σφριγηλά αγόρια ή και ερωτευμένα ζευγάρια μέσα σε μετέωρα κτίσματα συνθέτουν το απόλυτο σκηνικό μιας εκρηκτικής χίμαιρας.
Από τις 4 μέχρι τις 26 Νοεμβρίου 2022 το φιλότεχνο κοινό μπορεί να περιηγηθεί ανάμεσα σ’ αυτές τις «ερωτικές» πόλεις του Γιώργου Σταθόπουλου που αποκαλύπτουν μια φύση «ποιητική », παραδομένη στο όνειρο, την αγάπη ή το αίνιγμα. Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης Γιώργος Μυλωνάς χαρακτηριστικά γράφει: “Το προσφιλές στον ζωγράφο σκηνικό της πόλης εμφανίζεται αρκετά πίσω στη διαδρομή του. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 σχημάτιζε σπίτια ως μορφές, λες και προσπαθούσε να ανασύρει από τα ριζώματα της πόλης την ανθρώπινη διάσταση∙ να δώσει πρόσωπο στο απρόσωπο αστικό τοπίο. Στην πόλη μοιάζει ν’ αποζητά ένα νήμα που ξετυλίγει την Ιστορία, αποκαλύπτει τη συνέχειά της. Ένα πολεμικό αεροσκάφος προβάλλει απειλητικό, προδίδοντας το γύρισμα της εποχής και τους κινδύνους που ελλοχεύει. Κι εκεί, όμως, ο έρωτας κυριαρχεί, όχι με διάθεση ηδονοβλεπτική αλλά συν-κρατεί. Το ζευγάρι πρωταγωνιστεί στο κέντρο κι αποκτά διάσταση ως το «θέμα» της πόλης, ως μια ουσία συγκολλητική που αρμοδένει τα κτίσματα. Ο έρωτας είναι το νήμα στον χρόνο που υπερβαίνει την καθημερινότητα κι ανυψώνει την πόλη πέρα από τον αισθητό κόσμο, σε μια ου-τοπία”.
Ο Σταθόπουλος, λοιπόν, ζωγραφίζει τις εντυπώσεις μιας καθημερινής οπτικής εμπειρίας με βάση τα εσωτερικά του βιώματα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μέσα στον προσωπικό του χρόνο. Με ανατριχιαστική ηρεμία, προσήλωση και μαστοριά φιλοτεχνούνται χορογραφημένες καθημερινές σκηνές, που ισορροπούν ανάμεσα στις σοβαρές ανησυχίες και το χιούμορ, στην αλήθεια και την παραίσθηση.
Γι’ αυτό άλλωστε ο Μυλωνάς υπερασπίζεται με θέρμη αυτή την σχεδόν εμμονική με τις ερωτικές πόλεις ζωγραφική του Σταθόπουλου: «…ο έρωτας που τις γεννά δεν εξαντλείται. Στα ιζήματα της Ιστορίας παραμένει ίδιος, εξίσου ηρωικός ακόμη και σε εποχές όπου ο ηρωισμός είναι ζητούμενο. Η ίδια η σχέση του ζωγράφου με την τέχνη του παραμένει βαθιά ερωτική, καθώς απαντά με ουσία στην ετυμολογία του ρήματος ἐράω – ἐρῶ των αρχαίων ελληνικών που σημαίνει βαθύτατα επιθυμώ. Στο ατελιέ της Γούβας, ο Χατζιδάκις έβλεπε τον ζωγράφο μας ως «αλχημιστή» (έτσι τον περιγράφει σε σημείωμά του). Μέσα στο ίδιο εργαστήριο, βλέπω τον Σταθόπουλο σαν έναν σύγχρονο «υμνογράφο» του έρωτα ο οποίος διαλέγεται με τους μεγάλους ποιητές που μείνανε οδηγοί του».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τελικά, τα έργα του Σταθόπουλου μας υπενθυμίζουν ότι ο έρωτας είναι η τάση μας να κατακτήσουμε, όχι η ίδια η κατάκτηση. Και αυτό δεν είναι καθόλου ουτοπικό.Αν δηλαδή τύχει κάποτε να συναντήσει κάποιος το πραγματικό του ήμισυ,τότε πλέον η συγκίνησή τους είναι εξαιρετική από το αίσθημα στοργής, κοινής καταγωγής, έρωτος. Ούτε στιγμή δεν δέχονται να αποχωρισθούν.Η αιτία είναι, ότι αυτή ήταν η πρωταρχική φύση και ότι κάποτε ήμασταν ολόκληροι.
Του ολοκλήρου, λοιπόν, ο πόθος και η ορμή έχει τ’ όνομα Έρως…
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Ζευγάρι στο δειλινό, 60Χ80εκ.