Γιώργος Φακανάς: Η ύπαρξη του μπάσου είναι θεμελιώδης για τη μουσική

Ένας κορυφαίος μπασίστας με αξιόλογο έργο, ζηλευτές συνεργασίες και εμφανίσεις σε ιστορικούς χώρους της τζαζ στον κόσμο, ο Γιώργος Φακανάς, μιλά στο Culturenow.gr με αφορμή την εμφάνισή του με το YFG στο Tinos Jazz Festival για την γεμάτη πορεία του, την αντιμετώπιση της ελληνικής τζαζ από τα Μ.Μ.Ε., την κρίση αλλά και την έλλειψη παιδείας του ελληνικού κοινού αναφορικά με την ορχηστρική μουσική.

Το cd του με τίτλο «Interspirit» διεκδίκησε το 2010 το βραβείο Grammy στη κατηγορία Best Contemporary Jazz cd of the year. Και αυτή είναι η μοναδική ελληνική συμμετοχή στον εν λόγω διαγωνισμό όλων των εποχών. Η ελληνική τζαζ σκηνή αποτελεί ένα δυνατό χαρτί στο χώρο της ελληνικής μουσικής δημιουργίας. Ο Γιώργος Φακανάς είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της και γι΄αυτό με χαρά συνομιλήσαμε μαζί του και με χαρά επίσης περιμένουμε την επερχόμενη συναυλία του στην όμορφη Τήνο.

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr: Θα λεγα να ξεκινήσουμε με την αφορμή το Tinos Jazz Festival στο οποίο θα εμφανιστείτε με το YFG το Σάββατο 25 Αυγούστου.

Γιώργος Φακανάς: Ναι, στις 25 Αυγούστου όπως είπατε, θα βρεθώ με το YFG στην Τήνο και συγκεκριμένα στο Tinos Jazz Festival. To YFG είναι το δικό μου group και τα αρχικά του σημαίνουν: Γιώργος Φακανάς Γκρουπ. Πρόκειται για ένα σχήμα που υπάρχει εδώ και περίπου μια εικοσαετία και από το οποίο έχουν περάσει όλα τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής τζαζ! Συνήθως εκτελεί δικά μου έργα και ενορχηστρώσεις που έχω κάνει σε στάνταρτ της τζαζ. Στην Τήνο λοιπόν, θα παρουσιάσουμε κομμάτια από τις 4 τελευταίες δισκογραφικές μου δουλειές που είναι: το Echoes, το Domino, το Interspirit και το Maestro, η πιο πρόσφατη δισκογραφική μου δουλειά.

Cul.N.: Θα θέλατε να μας πείτε και τη σύνθεση του γκρουπ αυτής της εμφάνισης; 
Γ.Φ.: Βεβαίως! Θα είναι το ελληνικό σχήμα γιατί με το YFG δίνουμε συναυλίες σε όλη τη γη και σε πάρα πολλές περιπτώσεις συμμετέχουν πολύ μεγάλα ονόματα της διεθνούς τζαζ σκηνής! Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, θα παίξουμε ακραιφνώς ελληνικά με Έλληνες μουσικούς που είναι οι: Τάκης Πατερέλης στο σαξόφωνο, Αντώνης Ανδρέου στο τρομπόνι, Δημήτρης Σεβδαλής στα keyboards, Αλέξανδρος Κτιστάκης στα τύμπανα και εγώ στο μπάσο.

Cul.N.: Αναφέρατε τα τελευταία σας 4 cd. Νομίζω θα πρέπει να περιμένουμε και νέα σας δισκογραφική δουλειά. Σωστά;

Γ.Φ.: Σωστά! Αυτή τη στιγμή στην ουσία έχει ήδη ηχογραφηθεί. Είναι το Acrobat, το 10ο προσωπικό μου cd στο οποίο συμμετέχει o Dennis Chambers στα τύμπανα, ο Mike Stern στην κιθάρα και ο Lew Soloff στη τρομπέτα καθώς και το YFG, δηλαδή οι Έλληνες μουσικοί που προανέφερα. Το cd υπολογίζω πως θα κυκλοφορήσει, τουλάχιστον στην Ελλάδα, μέχρι τα Χριστούγενα.

Cul.N.: Το πρόγραμμα στην Τήνο θα περιλαμβάνει κάποια κομμάτια από το Acrobat;
Γ.Φ.: Όχι, γιατί είναι καινούργια κομμάτια όλα και οφείλουμε να τα παρουσιάσουμε όλα μαζί αφού κυκλοφορήσει το cd.

Cul.N.: Αναφερθήκατε ήδη σε κάποιες συνεργασίες σας. Θα ήθελα να κάνουμε μια αναδρομή και να σταθούμε σε σημαντικές συνεργασίες σας από τη Λιλιπούπολη ξεκινώντας…

Γ.Φ.: Α! (γέλια) Τότε θα πρέπει να πούμε πάρα πολλά! Γιατί η Λιλιπούπολη είχε γίνει όταν εγώ ήμουν 17 χρονών, τώρα είμαι 51.. καταλαβαίνετε πως έχουμε να πούμε πολλά! Παρόλα αυτά, σίγουρα ως σταθμό θεωρώ τη συμμετοχή μου στη Eurojazz όπου ήμουν ο μοναδικός Έλληνας εκπρόσωπος στην Ορχήστρα της ΕΟΚ. Μετά θα ξεχώριζα το γκρουπ ISKRA που σύμφωνα με όσους ασχολούνται με τη γέννηση της τζαζ στην Ελλάδα, υπήρξε ένα γκρουπ σταθμός για την πορεία αυτή. Τώρα από εκεί και πέρα σίγουρα το YFG, που ξεκίνησε αμέσως μετά το ISKRA έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα• εκτός από τις προσωπικές μου συναυλίες, έχουμε πάρει μέρος σε μεγάλες παραγωγές όπως στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Στο Μέγαρο έχω δώσει 18 δικές μου συναυλίες… Να θυμηθώ επίσης το Ηρώδειο αλλά και τις συνεργασίες μου με όλες τις μεγάλες ορχήστρες τις οποίες έχω διευθύνει: Ορχήστρα ΕΡΤ, Big Band της EΡΤ, KOEM κ.λ.π. Έχω επίσης συνεργαστεί με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και την Καμεράτα που έχουν παίξει δικά μου έργα.

Σημαντικό επίσης κεφάλαιο είναι και οι συνεργασίες μου με τους ξένους καλλιτέχνες, γεγονός που ξεκινά από το Αθηνά Live, τη σκηνή που βρίσκεται στο Ωδείο Τέχνης, ωδείο που έχω ιδρύσει στο Φάληρο. Εκεί λοιπόν, στο Αθηνά Live άρχισαν να έρχονται ξένοι μουσικοί, να κάνουμε μετακλήσεις. Έχουν παίξει οι πάντες! Πάνω από 150 μεγάλοι μουσικοί του είδους.

Κάποια στιγμή άρχισα να συνεργάζομαι μαζί τους και σίγουρα θεωρώ σταθμούς τα τελευταία μου 5 cd. Τα 4 που σας ανέφερα και το Acrobat το οποίο θα βγει σε λίγο καιρό, διότι σε αυτά έχουν πάρει μέρος μουσικοί όπως ο Dave Weckl με τον οποίο έχω κάνει 2 cd και έχω παίξει και live μαζί του, ο Bireli Lagrene, ο Mike Stern, Frank Gambale, ο Mitch Forman, ο Alex Acuna, Eric Marienthal, ο Dennis Chambers τώρα. Πάρα πολύ μεγάλα ονόματα που θα ήταν πραγματικά όνειρο για κάποιον όταν πρωτοξεκινάει σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, να βρεθεί και να παίζει ισότιμα με αυτούς τους ανθρώπους. Και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό αφού έχουμε κάνει συναυλίες στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αμερική.

Το cd Interspirit αποτελεί επίσης καθοριστική στιγμή. Περιλαμβάνει μουσική που συνέθεσα ειδικά για τον μεγάλο μπασίστα Anthony Jackson. Το cd έχει εκδώσει η Αμερικάνικη εταιρεία “Abstract Logix” και κυκλοφορεί ήδη σε όλη την Αμερική, Ευρώπη και Ασία. Το ξεχωριστό όμως είναι πως το 2010 διεκδίκησε το βραβείο Grammy στη κατηγορία Best Contemporary Jazz cd of the year. Είναι η μοναδική Ελληνική συμμετοχή  στον εν λόγω διαγωνισμό όλων των εποχών, κάτι που φυσικά μου δημιουργεί ιδιαίτερη χαρά.

Στους σταθμούς της πορείας μου θα μου επιτρέψετε να συμπεριλάβω και τα σημαντικά μέρη του εξωτερικού στα οποία έχω παίξει. Θα υπογραμμίσω τις συναυλίες στη Νέα Υόρκη στο 55 club που για μένα είναι πραγματικά μια εκπληκτική εμπειρία. Πρόκειται για ένα ιστορικό club στο οποίο έχουν παίξει από το 1919 μέχρι σήμερα οι μεγαλύτεροι μουσικοί που έχουν περάσει από αυτό το είδος. Επίσης στο Τόκυο στο Cotton Club και στη Σεούλ στο Arts Center, συναυλίες που πραγματικά έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου αλλά και επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι τα πάντα μπορούν να γίνονται στον ελληνικό χώρο. Μπορούμε να κερδίζουμε πάρα πολλούς πόντους όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό δημιουργώντας εκεί, ένα όνομα που είναι αντάξιο των ξένων.

Cul.N.: Πιστεύετε πως αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και σήμερα; Πάντα στην Ελλάδα οι καλλιτέχνες αντιμετώπιζαν εμπόδια με την αναγνώριση, με τις συνθήκες, με την αξιοκρατεία, με όλα αυτά που γνωρίζουμε. Τώρα όμως τα πράγματα λόγω της κρίσης είναι ακόμα χειρότερα. Αν τώρα ξεκινούσατε;

Γ.Φ.: Νομίζω ότι τώρα είναι η καταλληλότερη εποχή για να αναπτυχθεί η τέχνη. Γιατί στους δύσκολους καιρούς η τέχνη διαδραματίζει ρόλο πρωτοπόρου σε όλα. Πιστεύω λοιπόν, σε αντίθεση με αυτό που μόλις μου είπατε, πως τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία. Η οικονομική κρίση δεν είναι οικονομική κατά τη γνώμη μου. Είναι πολιτιστική και από εκεί οδεύει στην οικονομική της διάσταση. Η οικονομική κρίση όμως τί κάνει; Μειώνει τα εισοδήματα των Ελλήνων. Με αποτέλεσμα, τα πολλά χρήματα που σπαταλούσαν τόσα χρόνια οι Έλληνες προκειμένου να πετύχουν αυτή την ψευδεπίγραφη διασκέδαση των σκυλάδικων να μην μπορούν να τα ξοδέψουν πλέον και έτσι να στρέφονται σε πιο οικονομικές μορφές διασκέδασης. Αυτό με τη σειρά του έχει ως απόρροια να έχουμε τη δημιουργία μικρών χώρων όπου πολλά νέα παιδιά εκφράζουν αυτό που θέλουν να εκφράσουν. Βλέπουμε λοιπόν αυτή τη στιγμή μια άνθιση μικρότερων χώρων στην Αθήνα όπου πολλά νέα παιδιά παίζουν τζαζ ή ροκ.

Αυτό σημαίνει πως υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα μέσα από αυτή τη διαδικασία να βγουν πολλά θετικά αποτελέσματα τουλάχιστον όσον αφορά στη δημιουργική μουσική με την οποία εγώ ασχολούμαι 30 χρόνια τώρα.

Και σχετικά με αυτό που μου ρωτήσατε, εάν ξεκινούσα τώρα την πορεία μου, πιστεύω πως οι ευκαιρίες που δίνονται αυτή τη στιγμή μέσα από την εκπαίδευση και που στα δικά μου χρόνια δεν υπήρχαν, δίνουν μεγάλες δυνατότητες στα παιδιά. Όταν εγώ πρωτοξεκίνησα να μάθω μουσική, ήμουν υποχρεωμένος να είμαι αυτοδίδακτος, όχι γιατί το επιθυμούσα ούτε γιατί ήταν επιλογή μου ενώ τώρα υπάρχουν σχολές, υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται από το εξωτερικό, άνθρωποι που βγαίνουν από το εσωτερικό μέσα από τις σχολές… Όλα αυτά συμβάλλουν στο να αναδειχτούν ταλέντα και νέα παιδιά που θα οδηγήσουν τη μουσική προς τα μπρος με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να βιώσουμε ένα πολιτιστικό περιβάλλον που θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που βιώναμε μέχρι τώρα.

Cul.N.: Σε σχέση με τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσο. Τί τους λέτε για τις ιδιαιτερότητες του οργάνου. Πώς τα συμβουλεύετε να το αντιμετωπίζουν;

Γ.Φ.: Το συγκεκριμένο όργανο όπως και να το κάνουμε αποτελεί τη βάση της μουσικής. Χωρίς μπάσο δεν υπάρχει κανένα μουσικό σχήμα και καμία μουσική οικογένεια. Και τα σαξόφωνα έχουν το μπασίστα τους και τα έγχωρδα έχουν το μπασίστα τους και τα κρουστά έχουν τον μπασίστα τους, άλλο όργανο το κάνει κάθε φορά αλλά δεν έχει σημασία. Θέλω να πω πως η ύπαρξη του μπάσου είναι θεμελιώδης για τη μουσική. Αυτό σημαίνει πως ο μπασίστας πρέπει να είναι ένας πολύ υπεύθυνος άνθρωπος γιατί κουβαλάει επάνω του ορχήστρες. Κουβαλάει το συνολικό αποτέλεσμα του ήχου και την ευτυχία που μπορεί να δώσει ο μουσικός ήχος ο οποίος προέρχεται σίγουρα πολύ συχνότερα από τις χαμηλές συχνότητες παρά από τις ψηλές. Άρα, ως προς τους μαθητές πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτού του είδους την ευθύνη γι’ αυτό πρέπει να έχουν υπομονή, επιμονή, να μελετάνε πάρα πολύ ούτως ώστε να μπορέσουν να γίνουν άξιοι μουσικοί σε ένα όργανο το οποίο πραγματικά υπάρχει παντού. Το κύριο είναι αυτό. Να γίνουν υπεύθυνοι και οργανωμένοι γιατί αυτός είναι ο ρόλος του μπασίστα.

Cul.N.: Πριν λίγες ημέρες πήγα σε ένα μεγάλο – από τα λίγα που έχουν μείνει βέβαια πια – δισκοπωλεία ψάχνοντας να βρω κάποια cd μουσικών της ελληνικής τζαζ. Βρήκα ελάχιστα. Συγκεκριμένα μόνο 1 δικό σας και του Βασίλη Ρακόπουλου που επίσης έψαχνα, κανένα. Αντίθετα υπήρχε μια μεγάλη ποικιλία cd ξένων μουσικών της τζαζ. Που οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σας; Δεν αποτελεί εμπόδιο μεταξύ ενός ακροατή και της ελληνικής τζαζ;
Γ.Φ.: Σαφέστατα. Οφείλεται κυρίως σε δύο γεγονότα. Το ένα έχει να κάνει – και είναι και το κεντρικό θέμα – με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τα Μ.Μ.Ε. δεν ασχολούνται με πράγματα με τα οποία στο εξωτερικό ασχολούνται συνεχώς. Το αποτέλεσμα της μη ενασχόλησης τους, είναι να μην υπάρχει και η εμπορική κίνηση. Και βέβαια μία άλλη παράμετρος, μιας και η τζαζ είναι συνήθως ορχηστρική μουσική, είναι πως η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου δυστυχώς η παντοκρατορία του τραγουδιού αποτελεί ένα μεγάλο πολιτιστικό πρόβλημα. Ο κόσμος δεν έχει μάθει να ακούει ορχηστρική μουσική και αυτό σημαίνει πως η συμμετοχή του στο μουσικό δρώμενο είναι πολύ μικρότερη. Στο τραγούδι τα πάντα είναι μασημένη τροφή ενώ στην ορχηστρική μουσική λειτουργεί η φαντασία. Όταν όλα αυτά συμβαίνουν, είναι πολύ φυσικό και η διανομή των δίσκων της τζαζ και της ορχηστρικής μουσικής να είναι σε πάρα πολύ χαμηλό επίπεδο. Αλλά το επίπεδο θα μπορούσε να γίνει υψηλότερο, εάν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βοηθούσαν. Αλλά τα Μ.Μ.Ε. όπως πολύ καλά θα γνωρίζετε κι εσείς, πάρα πολύ σπάνια θα κάνουν μια συνέντευξη σαν και αυτή που κάνουμε σήμερα, σε πάρα πολύ λίγους ανθρώπους. Οπότε στην Ελλάδα πολύ δύσκολα θα βρεθεί ένας ήρωας μπασίστας, ένας ήρωας κιθαρίστας, ένας ήρωας ντράμερ. Υπάρχουν αλλά είναι σπάνιο φαινόμενο ενώ, αν είδατε και στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αγγλία, 80.000 άνθρωποι επεφημούσαν έναν κιθαρίστα που έπαιζε μόνος του ένα σόλο. Δεν έχει σημασία εάν ήταν ο Brian May των Queen, σημασία έχει ότι το κοινό ήταν έτοιμο να δεχτεί μία κιθάρα που κάνει ένα εξτρίμ σόλο σε ένα στάδιο 80.000 ανθρώπων και όλοι να τον επεφημούν.

Cul.N.: Παρόλα αυτά οι μεγάλες συναυλίες της τζαζ στην Ελλάδα συχνά είναι sold out. Εκτός εάν υπάρχει ένα συγκεκριμένο κοινό που τις παρακολουθεί.

Γ.Φ.: Θα σας πω την προσωπική μου εμπειρία. Εμείς στο Αθηνά live, που είναι ένας ειδικός χώρος γι’ αυτή τη μουσική, δεινοπαθούμε να γεμίσουμε το club παρότι μπορεί να παίζει ο Steve Gadd ή ο Pat Martino ή δεν ξέρω και εγώ ποιος. Και δεινοπαθούμε γιατί ο χώρος χαρακτηρίζεται πιο ειδικός και έτσι οι κυρίες με τις γούνες που γεμίζουν το Παλλάς δεν θα έρθουν σε έναν ειδικό χώρο να ακούσουν όλους αυτούς τους μεγάλους μουσικούς. Κατά συνέπεια δεν αποτελούν κοινό της τζαζ. Άρα είναι ψέυτικη η εικόνα ότι έρχονται συναυλίες σε μεγάλους χώρους και γεμίζουν. Γεμίζουν αλλά με ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι φαν του είδους διότι δεν θα υπερασπιστούν την ελληνική σκηνή. Και όλο αυτό σημαίνει πως υπάρχει ένας ξιπασμός που δεν συνάδει με τη δημιουργική μουσική και φυσικά δε συνάδει με τους πραγματικούς ακροατές της δημιουργικής μουσικής. Βέβαια ας μη γελοιόμαστε…

Οι πραγματιοί ακροατές είναι το 3% σε όλη τη γη. Για να μη δημιουργούμε μία φάλτσα εικόνα για την Ελλάδα. Άλλο όμως το 3% στα 280 εκατομμύρια των Αμερικάνων και άλλο στα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων. Παρόλα αυτά, η εικόνα των γεμάτων συναυλιών είτε στο Παλλάς, είτε στο Μέγαρο είτε στο Ηρώδειο δεν είναι η πραγματική. Θα έλεγα ότι είναι η πραγματική εάν αυτό το κοινό παρακολουθούσε πρώτα απ’ όλα τους Έλληνες. Αν υπήρχε ένα ελληνικό φεστιβάλ, όχι σαν αυτό το γελοίο φεστιβάλ που γίνεται στο Γκάζι, αλλά εάν υπήρχε ένα φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετείχαν 10 ελληνικά σχήματα, ο κόσμος θα αγόραζε τους δίσκους, ο κόσμος θα τους έψαχνε, τα Μ.Μ.Ε. θα τους παρουσίαζαν. Αν γενικά υπήρχε μία αλυσίδα ενεργειών που πραγματικά θα διόγκωνε αυτό το κοινό και θα δημιουργούσε ακροατές που θα ακολουθούσαν αυτή τη μουσική, όχι γιατί το επιβάλλει κάποια μόδα αλλά γιατί αγαπάμε και υποστηρίζουμε τη μουσική, γιατί την έχουμε ανάγκη, τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας.

Cul.N.: Και σε τελική ανάλυση – όσον αφορά στα Μ.Μ.Ε. – υπάρχει μία ελληνική πρωτογενής παραγωγή σημαντική και σε ποιότητα και σε ποσότητα που γιατί να αγνοηθεί;   

Γ.Φ.: Αυτό κι εσείς θα πρέπει να το μεταφέρετε στους συναδέλφους σας οι οποίοι θα πρέπει να κατανοήσουν πως θα πρέπει να δημιουργούν ήρωες και είδωλα μέσα και από τους Έλληνες μουσικούς της τζαζ. Είναι αδιανόητο να μην είναι λαϊκός ήρωας ο Πατερέλης, ο Κοντραφούρης και άλλα παιδιά τα οποία ασχολούνται με αυτή τη μουσική.

Cul.N.: Τα τελευταία χρόνια όμως, δε βλέπετε μια τάση προς αυτή την κατεύθυνση που μου λέτε τώρα; Έχουμε το Tinos Jazz Festival, είχαμε ένα αφιέρωμα πριν 2-3 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, στο Φεστιβάλ Αθηνών στην ελληνική σκηνή της τζαζ αλλά και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών έγινε ένα αφιέρωμα επίσης στην ελληνική τζαζ. Θέλω να πω, γίνονται προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Γ.Φ.: Στο Φεστιβάλ Αθηνών πρώτα απ’ όλα η τζαζ είναι παντελώς απούσα. Όχι μόνο από ελληνικής πλευράς αλλά και από πλευράς εξωτερικού. Φέτος δεν υπήρχε ούτε μία τζαζ εκδήλωση. Ούτε με κάποιον προσκεκλημένο από το εξωτερικό ούτε από την Ελλάδα. Τώρα, μικρές κινήσεις όπως είναι το Tinos Jazz Festival είναι πάρα πολύ σημαντικές γιατί δείχνουν ότι υπάρχει ένα φως το οποίο κάπου συνεχίζει να παραμένει αναμμένο. Τώρα, στη Στέγη που αναφέρατε, γίνονται κάποιες κινήσεις. Πολύ ωραία. Γίνονται κάποιες συναυλίες με κάποιους ανθρώπους. Εντάξει, εγώ και κάποιοι μουσικοί σαν κι εμένα που πραγματικά ασχολούμαστε με τη τζαζ και δεν βάζουμε κάποια τζαζ στοιχεία με ένα ελληνικό κλαρίνο μέσα για να δείξουμε την ελληνικότητά της, έχουμε κάνει κάποιες αιτήσεις τα τελευταία 2-3 χρόνια αλλά δεν έχουμε εισακουστεί. Υπάρχουν δηλαδή κάποιες κινήσεις οι οποίες όμως δε γίνονται από ανθρώπους του χώρου. Οι άνθρωποι του χώρου παραμένουν στην άκρη. Βέβαια, για να μη φανώ απαισιόδοξος ή μίζερος, μακριά από εμένα κάτι τέτοιο, άλλωστε η μουσική μου πορεία αλλά και οι επενδύσεις που έχω κάνει σχετικά με τη μουσική αποδεικνύουν εντελώς το αντίθετο, γίνονται πάρα πολύ όμορφες κινήσεις αλλά από τους ανθρώπους που γνωρίζουν το είδος.

Cul.N.: Μετά το Tinos Jazz Festival; Επόμενες συναυλιες στο Αθηνά Live και όχι μόνο;
Γ.Φ.: Μετά το Tinos Jazz Festival εμείς, το YFG, θα παίξουμε μια εβδομάδα αργότερα με καλεσμένο τον Anthony Jackson ο οποίος θα είναι πάλι στην Ελλάδα, στο Φεστιβάλ της Κορίνθου που γίνεται στην Κόρινθο και στους διπλανούς δήμους και λέγεται Κρουστοπανήγυρις.

Το Αθηνά Live θα ξεκινήσει 19 και 20 του Οκτώβρη με ένα τρίο στο οποίο δε συμμετέχω εγώ αλλά το οποίο είναι εκπληκτικό! Αποτελείται από τους Scott Henderson, Dennis Chambers και Jeff Berlin και θα είναι η εναρκτήρια συναυλία για φέτος. Από εκεί και πέρα θα γίνουν και άλλες συναυλίες οι οποίες θα ξεπεράσουν τις 30 και οι οποίες θα είναι και από ξένα γκρουπ τα οποία θα εμφανιστούν χωρίς κάποια ελληνική συμμετοχή αλλά και ξένοι καλλιτέχνες οι οποίοι θα «παρελάσουν» ως προσκεκλημένοι του YFG. Αυτά θα γίνουν από τον Οκτώβρη μέχρι και τον Μάιο. Ταυτόχρονα εγώ προσπαθώ φυσικά να έχω συναυλίες και εκτός Ελλάδος και εκτός Αθηνών. Θα βγει και το Acrobat, όπως σας προανέφερα, και ελπίζω να μπορέσουμε να το παρουσιάσουμε με τον Dennis Chambers και εδώ, εκτός από τις συναυλίες που θα κάνουμε στο εξωτερικό.

Cul.N.: Τέλεια! Καλή Επιτυχία να σας ευχηθώ και στην επερχόμενη συναυλία στις 25 Αυγούστου στο Tinos Jazz Festival και σε όλες τις υπόλοιπες που θα ακολουθήσουν! 

Γ.Φ.: Σας ευχαριστώ πολύ!