Το θέατρο Άλμα φιλοξενεί για 10 παραστάσεις το έργο του Τάσου Ρούσου με τίτλο «Στο λαβύρινθο», σε σκηνοθεσία Γιώργου Γιανναράκου.
Ο σκηνοθέτης, μίλησε στο www.culturenow.gr για το έργο που μπορεί να εξελίσσετε με βάση μυθικές οντότητες και συμβολισμούς, ωστόσο φαντάζει εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα, σε μια εποχή που ακόμη και τα πιο απλά πράγματα έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη πολυπλοκότητα.
Συνέντευξη: Νώντας Δουζίνας
Culturenow.gr: Φέτος σκηνοθετείτε στο θέατρο Άλμα το έργο «Στο λαβύρινθο» του Τάσου Ρούσσου. Θα μας δώσετε τη δική σας οπτική για το έργο;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γιώργος Γιανναράκος: Πρώτα – πρώτα, θεωρώ ότι πρόκειται για ένα μεγάλο κείμενο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το έργο ξεκινάει από εκεί που σταματάει το «Περιμένοντας το Γκοντώ» του Σάμιουελ Μπέκετ. Το στοιχείο του παραλόγου είναι εμφανές. Ωστόσο ο Τάσος Ρούσος είναι ένας πολύ δυνατός ποιητής. Και η ποιητική γλώσσα του ανεβάζει το έργο ακόμη περισσότερο και αυξάνει τις απαιτήσεις από την παράσταση. Τα ζητήματα που τίθενται είναι ζωτικά για όλους μας. Είναι η υπαρξιακή αναζήτηση, η αναζήτηση της αλήθειας, του νοήματος της ζωής, της έννοιας της πραγματικότητας. Κάτι από αυτά ή όλα αυτά μαζί. Ενδεχομένως και άλλα. Στην παράσταση προσπαθούμε να αναδείξουμε τα ερωτήματα και όχι να σώσουμε έτοιμες απαντήσεις. Αν κρίνω από την ανταπόκριση του κοινού στις πρώτες παραστάσεις εκτιμώ ότι μάλλον το πετυχαίνουμε, καθώς οι θεατές μένουν στο θέατρο και συζητούν θέλοντας να καταλήξουν στο τι ακριβώς σήμαιναν τα όσα είδαν και άκουσαν και να ερμηνεύσουν τα σύμβολα του έργου. Ο καθένας έχει τη δική του οπτική και η οπτική του καθενός εμπλουτίζει την οπτική καθενός άλλου. Αυτό με ευχαριστεί. Όπως με ευχαριστεί το ότι υπήρξαν θεατές που εξέφρασαν την επιθυμία να ξαναδούν την παράσταση.
Cul.N.: Λαβύρινθος.. Σε τι ακριβώς χρησίμευσαν οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι, όπως αυτός του Κρητικού λαβύρινθου ή του Ηρακλή;
Γ.Γ.: Ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Μινώταυρος, ο Μπέογουλφ, ο Οντίν, η Κοκκινοσκουφίτσα, η Ωραία και το Τέρας. Οι μύθοι και τα παραμύθια κρυπτογραφούν την αρχέγονη αλήθεια. Μέσα από τα σύμβολά τους, τη μεταδίδουν και εμείς την προσλαμβάνουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα. Με τη γοητεία που μας ασκούν τα μηνύματα γίνονται πιο εύληπτα και η επίδρασή τους δραστικότερη.
Cul.N.: Ποιος είναι ο συμβολισμός της γυναίκας στο έργο και πώς αυτή επηρεάζει τους δυο άνδρες;
Γ.Γ.: Δεν έχει σημασία τι λέω εγώ. Ποια είναι η δική σας ερμηνεία έχει σημασία. Η παράσταση έχει στόχο την ενεργοποίηση του θεατή και όχι το να δώσει έτοιμες λύσεις.
Cul.N.: Στην εποχή της κρίσης, ο λαβύρινθος γίνεται ακόμη πιο δαιδαλώδης ή μήπως απλώς έχουμε μπει σε αυτόν χωρίς το μίτο της Αριάδνης;
Γ.Γ.: Κάθε άνθρωπος σε κάθε εποχή αντιμετωπίζει το δικό του λαβύρινθο, ανεξάρτητα από το πόσο εύκολες ή δύσκολες είναι οι συνθήκες. Το ζήτημα είναι, θέλει να βρει το Μινώταυρο; Μήπως στη διαδρομή αλλάζει γνώμη και θέλει να βγει έξω; Και αν τον βρει, τι θα είναι ο δικός του Μινώταυρος; Θα είναι η Ιθάκη, η Χάρυβδη ή κάτι άλλο;
Μπαίνοντας στο λαβύρινθο ο καθένας διαλέγει τον εξοπλισμό του. Κάποιοι ζητούν τη βοήθεια της Αριάδνης και παίρνουν το μίτο της μαζί για να μπορούν αν θέλουν να επιστρέψουν στην είσοδο. Άλλοι, σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι, επιλέγουν να μην πάρουν το μίτο, ίσως να μπουν στο λαβύρινθο άοπλοι για να χαρούν την εμπειρία της πορείας προς το Μινώταυρο.
Cul.N.: Ποια σημερινή κατάσταση ή ουσία θα μπορούσαμε να συμβολίσουμε με το Μινώταυρο;
Γ.Γ.: Εξαρτάται. Ο καθένας κάτι άλλο πιστεύω. Γι’ αυτό και όπως ήδη είπα χαίρομαι που οι θεατές της παράστασης έχουν ο καθένας τη δική του ερμηνεία. Θα ήταν βαρετό ο Μινώταυρος να σήμαινε για όλους το ίδιο.
Cul.N.: Στο τέλος, οι δυο άνδρες βρίσκουν την άκρη του μίτου, ή συνεχίζουν την περιπλάνησή τους;
Γ.Γ.: Ας αφήσουμε και ορισμένα θέματα ανοιχτά για όσους θέλουν να δουν την παράσταση.
Cul.N.: Ποιο θεωρείτε ότι ήταν το πιο γοητευτικό σημείο του έργου με το οποίο καταπιαστήκατε, ως σκηνοθέτης;
Γ.Γ.: Την τρίτη εμφάνιση της γυναίκας.
Cul.N.: Σε ποια σημεία δώσατε έμφαση, από σκηνοθετικής άποψης, αναφορικά με το έργο;
Γ.Γ.: Στο συσχετισμό της υπαρξιακής αναζήτησης του κειμένου με τους αρχαίους μύθους και στη δική μου προσωπική μυθολογία, η οποία έχει μπόλικο παράλογο, μπόλικη παράδοση και μια καλή δόση από τσίρκο.
Cul.N.: Πόσο έχει δυσκολέψει η επιβίωση των καλλιτεχνικών ομάδων στη σημερινή εποχή; Τι κάνετε για να αντεπεξέλθετε;
Γ.Γ.: Η κατάσταση πάντα είναι δύσκολη. Σήμερα ακόμη περισσότερο. Ωστόσο η εποχή μας είναι εποχή προκλήσεων και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Προσπαθούμε να κάνουμε μειώσεις στις τιμές των εισιτηρίων χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στη δουλειά μας. Προσπαθούμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και να γίνουμε μια γερή ομάδα.
Cul.N.: Πολλοί αναφέρουν πως σε εποχές κρίσης οι τέχνες ακμάζουν. Ποια είναι η δική σας γνώμη επ’ αυτού;
Γ.Γ.: Υπάρχουν εποχές λόγου και εποχές φιλολογίας. Νομίζω ότι ζούμε μια εποχή λόγου. Η τέχνη πάντα ακμάζει όταν αντιμετωπίζει περιορισμούς. Και σήμερα οι περιορισμοί είναι πολλοί και μεγάλοι, οπότε λογικά θα υπάρξουν στην τέχνη και φαινόμενα εκτόξευσης.