Με αφετηρία τη νέα μουσική δημιουργία του Γιώργου Κουμεντάκη, μια ομάδα νέων καλλιτεχνών παρουσιάζει, …

στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών μια παράσταση μουσικού θεάτρου στην οποία οι μουσικοί του dissonArt ensemble γίνονται ηθοποιοί, υπερβαίνοντας τα όρια που τους επιβάλλει η τέχνη τους, κάνοντας πράξη τον όρο «μετάπραξη» που πρώτος χρησιμοποίησε ο Γιάννης Χρήστου.

Σε κείμενα του Γιάννη Σβώλου, σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη και κοστούμια – σκηνικά του Πέτρου Τουλούδη η παράσταση Unknown dialects: 8 μουσικές διαλέξεις εισάγει ένα νέο ιδίωμα ανάμεσα στην μουσική και το θέατρο, όπου η θεατρική πράξη, ερμηνευμένη από τους μουσικούς, επιχειρεί την αφήγηση και εξερεύνηση της ιστορίας που κρύβεται πίσω από κάθε μουσικό έργο.

Η συνομιλία με την παράδοση είναι σήμερα μια δύσκολη υπόθεση. Ο Γιώργος Κουμεντάκης την επιχείρησε σε μια σειρά από έργα του, προσπαθώντας να αναδείξει τη μουσική παράδοση ως υλικό τού σήμερα, ανιχνεύοντας στο μουσικό υλικό την οικουμενική του διάσταση, πέρα από οποιαδήποτε εθνική χρήση και κτήση.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Οι διάφορες μουσικές διάλεκτοι της ελληνικής μουσικής παράδοσης συνομιλούν στα οκτώ μουσικά έργα που διαμορφώνουν τη ραχοκοκαλιά της παράστασης και που εμπεριέχουν διαφορετικές φόρμες και ιδιώματα.

Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης και ο εικαστικός Πέτρος Τουλούδης στήνουν μια παράσταση μουσικού θεάτρου με αφετηρία τα καθαρά μουσικά, μη αφηγηματικά έργα του Κουμεντάκη. Οι ίδιοι οι μουσικοί αναλαμβάνουν εκτός από τη μουσική και τη σκηνική ερμηνεία.

Οι ερμηνευτές καλούνται να υπερβούν τα όρια που τους επιβάλλει η εκπαίδευση και οι δεξιότητές τους και να πλουτίσουν την έκφρασή τους με μέσα άλλων τεχνών. Η θεατρική, η μουσική, η επιστημονική, η εικαστική, η δημοσιογραφική γλώσσα αναπτύσσονται παράλληλα, σε μια παρατακτική δομή που δεν ευνοεί τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Στο επίκεντρο της σκηνικής προέκτασης των μουσικών έργων βρίσκονται τα ζητήματα της παράδοσης και των χρήσεών της, της μουσικής γλώσσας, της ελληνικής μουσικής, της παράδοσης ως δεξαμενής δημιουργικότητας, αλλά και ως τροχοπέδης, της σχέσης ανώνυμης και επώνυμης δημιουργίας, των δύσκολων σχέσεων της πρωτοπορίας και της παράδοσης.

Οι μουσικοί-performers καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό φάσμα, καλούμενοι να υποστηρίξουν το σκηνικό και μουσικό υλικό, να μεταμορφωθούν σε ιστορικά πρόσωπα, να παίξουν μουσική και με την μουσική. Μέσα από τη μεικτή γλώσσα του μουσικού θεάτρου, οι επιμέρους εκφραστικές διάλεκτοι της παράστασης μεταμορφώνονται σε σκηνικές διαλέξεις γύρω από την ελληνική μουσική, μετερχόμενες διαφορετικά πρότυπα επικοινωνίας με το κοινό: το συμπόσιο, τη διάλεξη, την επιθεώρηση, το σκετς, την εγκατάσταση, την παρωδία. Ιστορικές προσωπικότητες της ελληνικής και παγκόσμιας μουσικής συνδιαλέγονται επί σκηνής, για να καταλήξουν σε μία απάντηση στο ερώτημα: τι είναι η (ελληνική) μουσική;

Από τον Χατζιδάκι ως τον Σκαλκώτα και από τον Μπάρτοκ στον Αντόρνο, οι μουσικοί-performers μεταμορφώνονται και συζητούν, διαπληκτίζονται, κρίνουν και συγκρίνουν.

Μουσική σύνθεση και διεύθυνση Γιώργος Κουμεντάκης     
                                                                                            
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης
Σκηνικά-Κοστούμια: Πέτρος Τουλούδης
Δραματουργική συνεργασία: Γιάννης Σβώλος
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός ενδυματολόγου – σκηνογράφου: En Vit Ekorre
 
Συμμετέχει το dissonArt ensemble

Συμμετέχει το dissonArt ensemble
Φλάουτο: Γιάννης Ανισέγκος
Κλαρινέτο: Αλέξανδρος Σταυρίδης
Πιάνο: Λενιώ Λιάτσου
Βιολί: Θοδωρής Πατσαλίδης, Γιώργος Κανδυλίδης
Βιόλα: Μάριος Δαπέργολας
Βιολοντσέλο: Βασίλης Σαΐτης
Κοντραμπάσο: Γιάννης Χατζής

Και οι μουσικοί
Κρουστά: Θεόδωρος Μιλκόφ
Λάφτα: Μάρθα Μαυροειδή
Σαντούρα: Αγγελίνα Τκάτσεβα
Μπαγιαν: Κώστας Ράπτης

Performers: Πέτρος Τουλούδης, En Vit Ekorre