Πάντα είχα μεράκι για τον κινηματογράφο, αν και για πολλά χρόνια μετά το πέρας των σπουδών μου απο τη σχολή Σταυράκου, ήταν το θέατρο. Η πιο πρόσφατη ταινία μου Ο μοναχικός αστακός προέκυψε μέσα απο μια εσωτερική ανάγκη να εκφράσω την ματιά μου και τα συναισθήματα μου για τον νέο αιώνα. Όλοι είχαμε μια αισιοδοξία και ελπίδα ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά η οποία γρήγορα μετατράπηκε σε αμηχανία.
Η ταινία γυρίστηκε με ψηφιακή κάμερα, γιατί απλούστατα ήθελα και η ιδέα μου να είναι υλοποιήσιμη. Μέχρι την εποχή μας δε μπορούσες να κάνεις σινεμά χωρίς να επωμιστείς το δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος. Πιστεύω ότι το σινεμά τώρα λόγω της ψηφιακής επανάστασης θα πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις. Με τα ψηφιακά μέσα για πρώτη φορά το σινεμά θα γίνει λίγο πιο διευρυμένο κοινωνικά, πιο λαϊκό στη καλλιτεχνική του έκφραση. Όλοι οι σινεφίλ κατά ένα τρόπο είναι αυτοί που εν δυνάμει θα ήθελαν να κάνουν μια ταινία. Πολύς κόσμος ήθελε να κάνει σινεμά αλλά δε μπορούσε. Επιπλέον είναι σημαντικό να αναφέρω για πρώτη φορά φέτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης οι ψηφιακές ταινίες δε λανσαρίστηκαν σαν υποείδος αλλά σαν ξεχωριστή κατηγορία.
Σημασία έχει η δραματουργία και όχι τα τεχνικά μέσα που έχει στη διάθεσή του ο καλλιτέχνης. Τα νέα μέσα απελευθερώνουν τον δημιουργό. Σίγουρα υπάρχουν διαφορές μεταξύ φιλμ και ψηφιακής κάμερας. Όπως και να το κάνουμε το κομμάτι που ονομάζουμε αισθητική είναι μια ισχυρή γλώσσα. Ο ίδιος χώρος με ένα φιλμ 35αρι με υψηλή ποιότητα ανάλυσης είναι ένας χώρος με εικαστική ποιητική διάσταση που κατευθείαν σε βάζει σε μια ατμόσφαιρα. Ο ίδιος χώρος με μια καλή high definition χωρίς να μπορέσεις να ελέγξεις το φως ή κάπως να το προστατέψεις θα έχει ως αποτέλεσμα μια ιστορία που ενδεχομένως θα παραπέμπει ενδεχομένως σε μία καλή τηλεόραση. Αυτές είναι γλώσσες που έχουν μεγάλη δύναμη γιατί είναι μοντέλα που φτιάχνουμε σε σχέση με τα πράγματα που μας αφορούνε. Άρα υπάρχει θέμα, αλλά δε χάνεται ο ρομαντισμός της κινηματογράφησης.
Αν σε ενδιαφέρει αυτός καθαυτός ο ρομαντισμός, θα ψάξεις τρόπους να τον βρεις. Κηνυγώντας μία απόσβεση μιας μεγάλης επένδυσης που λέγεται σινεμά πολλές φορές δεν είναι εύκολο να τηρηθούν κανόνες καλλιτεχνικών προσδοκίων, γιατί η αλήθεια είναι ένα δύσκολο εμπόριο. Προσωπικά σε ότι αφορά την παραγωγή το ότι εξολοκλήρου ήταν δική μου μου έδωσε απεριόριστη ελευθερία. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συνεχίσω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ας μη γελιόμαστε είναι σημαντικό μέρος για την υλοποίηση μιας ταινίας το οικονομικό ζήτημα. Λόγω ψηφιακού υλικού μπόρεσε και έγινε. Και θα συνεχίσω να ασχολούμαι γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν είμαι σε θέση να διαθέσω ογκώδη χρηματικά ποσά σε μία φάση που είναι τόσο πολύπλοκο το θέμα αυτό. Υπάρχει η οικονομική κρίση, μια πίεση αδιανόητη, το ελληνικό σινεμά δεν έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχεις χώρους δικούς του, να έρχεται ένα σταθερό κοινό να το στηρίζει. Μπορεί να βγουν το χρόνο 10 με 15 ταινίες και να επιβιώσουν εμπορικά μόνο οι 2. Και αυτό δεν είναι ένα τωρινό φαινόμενο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στο σύνολο του ο ελληνικός κινηματογράφος αντιμετωπίζει πρόβλημα εδώ και χρόνια. Δε μπορείς να στηρίξεις μία τέχνη στην εμπορικότητα και αυτό πρέπει να γίνει γνώση μας ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε την αλλαγή. Το πιο δύσκολο πιστεύω είναι να έχεις μια αντιμετώπιση με λιγότερες προκαταλήψεις. Και επειδή ο κινηματογράφος εξαρτάται απο ανθρώπους συγκεκριμένους πρέπει αυτό σαν ματιά να μετατοπιστεί. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας κοινωνικός ρατσισμός στο σινεμά. Σέβονται ταινίες που έχουν budgets και είναι τρομακτικό. Το σινεμά έχει τον τρόπο του στα μάτια ενός ανθρώπου που ξέρει να βλέπει να αφήνει το χρήμα απ’έξω και να βγάζει στην επιφάνεια τον σκηνοθέτη με το ταλέντο του, το σεναριογράφο κ.α. Μας λείπουν τα εξασκημένα μάτια σε αυτή την ιστορία.
Info: Ο Γιώργος Μπακόλας έχει γράψει πέντε θεατρικά έργα που έχουν ανέβει σε διάφορες σκηνές. Έχει συμμετάσχει σε δύο διεθνή φεστιβάλ και στο Digital Wave στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα Άσπρο – Μπλε. Έχει εργαστεί ως script doctor σε διάφορες ταινίες.
Φιλμογραφία: 2007 «Τ» Φαντάσου τον κόσμο χωρίς την εικόνα του
2008 «Την καρδιά μου πλήγωσες»
2010 «Ο μοναχικός αστακός»
