Ο Γιώργος Παπαγεωργίου είναι ένας δραστήριος και ανήσυχος ηθοποιός, κάτι το οποίο έγινε αντιληπτό από τα πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε στο προσκήνιο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις, αλλά και σε κινηματογραφικές ταινίες, μιας και έχει παρακολουθήσει επίσης μαθήματα σκηνοθεσίας κινηματογράφου. Όμως, δεν περιορίζεται σε αυτά. Με την γνωστή μπάντα του, τους «Polkar», κάνουν συχνά εμφανίσεις σε μαγαζιά εντός και εκτός Αθηνών.
Αυτό το διάστημα τον συναντάμε στο Σύγχρονο Θέατρο με την Ομάδα Νάμα, όπου ανεβαίνει η «Δύναμη του Σκότους», ένα έργο του Λέοντος Τολστόι που σπάνια παρακολουθούμε στο θέατρο. Με αφορμή αυτήν την παράσταση, μιλήσαμε μαζί του για τις ιδιαίτερες προεκτάσεις του συγκεκριμένου κειμένου, αλλά και για τις υπόλοιπες ενδιαφέρουσες δραστηριότητές του.
– Η φετινή σας συνεργασία με την Ελένη Σκότη αφορά σε μία από τις λιγότερο γνωστές δημιουργίες του Τολστόι, τη «Δύναμη του σκότους». Τι ακριβώς πραγματεύεται το συγκεκριμένο έργο;
Γιώργος Παπαγεωργίου: Το έργο γράφτηκε από τον Τολστόι με αφορμή ένα πραγματικό γεγονός. Ένα ακραία άρρωστο έγκλημα που έκανε ένας μουζίκος το 1880 σε ένα χωριό της Ρωσίας. Στο έργο του τώρα ο Τολστόι βάζει τον μουζίκο την οικογένεια του και το στενό του περιβάλλον, αλλά και το περιβάλλον του χωριού στο οποίο ζούνε, να αναμετρηθούνε με τα σκοτάδια τους, το έγκλημα και τη σωτηρία. Και αν σας ακούγεται όλο αυτό πολύ σκοτεινό, πρέπει να σας ενημερώσω ότι το έργο έχει και από γραφής πολύ χιούμορ.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Σε ποιες πτυχές έχει εστιάσει η διασκευή της ομάδας Νάμα;
Γ. Π.: Αρχικά ο κώδικας της παράστασης στηρίζεται στο δίπολο ρεαλισμός-υπερρεαλισμός. Οι ηθοποιοί φτιάχνουν το περιβάλλον της παράστασης μπροστά στα μάτια του θεατή και ταυτόχρονα χωρίς να ακολουθείται μια νατουραλιστική ανάγνωση του έργου, οι θεατές έχουν την αίσθηση ότι ανοίγουν μια τρύπα στον τοίχο ενός σπιτιού και βλέπουν τα πάθη αυτών των ηρώων να συμβαίνουν μπροστά τους. Το έργο από γραφής έχει μια έντονη στροφή στο Θεολογικό στοιχείο. Η διασκευή του Γιώργου Χατζηνικολάου και της Ελένης Σκότη, επικεντρώνεται κυρίως στο συνειδησιακό, ανθρώπινο κομμάτι.
– Αυτή η «αγροτική τραγωδία» όπως έχει χαρακτηριστεί, θα μπορούσε πιστεύετε να ανοίξει έναν διάλογο με το «σήμερα» και με ποιον τρόπο;
Γ. Π.: Απόλυτα. Μέσα στο έργο αρκεί να σας πω ότι μέσω του Μίτριτς (του υπηρέτη του σπιτιού) υπάρχει μια ολόκληρη ανάλυση του τραπεζικού συστήματος, το οποίο εν πολύς τηρείται μέχρι σήμερα. Και είναι ακριβώς αυτή η απλοϊκή, χωριάτικη ματιά των ηρώων του Τολστόι, που κάνουν αυτήν την ανάλυση συναρπαστική.
– Το συμβάν που περιγράφεται παρότι δραματικό, δεν αποτελεί κάτι κατά βάση πρωτάκουστο στην εποχή μας. Θεωρείτε ότι σε τέτοιες καταστάσεις , υπάρχουν περιθώρια λύτρωσης ή κάθαρσης;
Γ. Π.: Με απασχολεί ολοένα και περισσότερο αυτό. Δεν έχω απάντηση. Και δεν νομίζω (και δεν θέλω) να έχω και μέχρι και το τέλος των παραστάσεων. Τι πάει να πει κάθαρση και μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει κανείς για να την αποκτήσει; Και η λύτρωση; Μήπως έχει μεγαλύτερη σημασία η αναζήτηση του Θεού από την πίστη στο Θεό; Προτιμώ να διατηρώ τα ερωτηματικά μέσα μου, παρά τις απαντήσεις.
– Έχετε κάνει μαθήματα σκηνοθεσίας κινηματογράφου, χωρίς να έχετε καταπιαστεί ενεργά με αυτό το κομμάτι ακόμη. Η μέχρι τώρα εμπειρία του σινεμά σε μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, τι περαιτέρω «θέλω» έχει γεννήσει;
– Μα φυσικά την τρομερή μου επιθυμία να κάνω σινεμά! Είναι μια μαγική διαδικασία η διαδικασία των γυρισμάτων όταν γίνεται με κινηματογραφικούς όρους και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχει τύχει να κάνω σινεμά και να ξεκινήσω ως κομπάρσος στην ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, το «Λιβάδι που δακρύζει».
– Θελήσατε ποτέ να κυνηγήσετε περισσότερους πρωταγωνιστικούς ρόλους ή σας γοητεύει περισσότερο η συμμετοχή και η συνύπαρξη με την εκάστοτε ομάδα;
Γ. Π.: Με γοητεύει ο κάθε ρόλος που δουλεύεται με τους κατάλληλους συνεργάτες.
– Πώς γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας των Polkar; Η μουσική ήταν ανέκαθεν μέσα στις καλλιτεχνικές αναζητήσεις σας;
Γ. Π.: Πριν κατέβω στην Αθήνα να σπουδάσω στο Εθνικό, είχα στη Θεσσαλονίκη συγκροτήματα και παίζαμε τότε ελληνικό ροκ. Στην διάρκεια κάπως την άφησα τη μουσική, αλλά η ίδια αρνήθηκε να διακόψουμε.. έτσι πριν από 3 χρόνια σχημάτισα τους Polkar που είναι ένα indie/pop/Balkan/rock συγκρότημα που εκτός από τα δικά μου τραγούδια μου δίνει και την ευκαιρία να παίζω και τις διασκευές που αγαπώ και να φτιάχνουμε ένα πανηγύρι με μορφή party όπου παίζουμε.
– Τι προσδοκίες έχετε για τη συνέχεια; Κάποιους στόχους που ακόμη δεν έχετε καταφέρει να πραγματοποιήσετε;
Γ. Π.: Θα ήθελα κάποια στιγμή να γράψω ένα βιβλίο με διηγήματα.
* Η δύναμη του σκότους, παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο, από τις 7 Οκτωβρίου 2017.
