Ο Γιώργος Χριστιανάκης βρίσκεται στο μουσικό στερέωμα περίπου τριάντα χρόνια. Έχει στο ενεργητικό του πέντε προσωπικούς δίσκους και πολλές ακόμα συνεργασίες σε διάφορες δισκογραφικές δουλειές. Έχει γράψει η μουσική σε αμέτρητες ταινίες μικρού ή μεγάλου μήκους, θεατρικές παραστάσεις και διάφορα καλλιτεχνικά project, όλα πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό.
Στις 31 Ιανουαρίου θα παρουσιάσει στο Τριανόν την μουσική παράσταση «Μια εποχή στην κόλαση», σε μια δημιουργική συνέχεια των εμφανίσεων που έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό σε όλη την Ελλάδα. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάει για τον Ρεμπώ και την σημασία της ποίησής του, για την συνεργασία του με τον Γιάννη Αγγελάκα, ο οποίος συμμετέχει επίσης στην παράσταση και κάνει λόγο για την σημερινή κατάσταση στη μουσική βιομηχανία.
Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου
Cul. N.: Το διήμερο 31 Ιανουαρίου – 1 Φεβρουαρίου 2015 θα πραγματοποιηθεί στο Τριανόν η μουσική παράσταση «Μια εποχή στην κόλαση», που αφορά στο ομώνυμο βιβλίο του Αρθούρου Ρεμπώ. Τι ακριβώς πρέπει να περιμένουν οι θεατές που θα έρθουν να σας απολαύσουν; Κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γ. Χ.: Είναι ένα σύνθετο θέαμα, ακρόαμα που επιχειρεί να αποδώσει το εμβληματικό κείμενο του Ρεμπώ και τον μετέωρο ηχόκοσμο του και που έχω την τύχη –και ελπίζω το ίδιο να αισθανθούν και οι θεατές- να αποδίδεται απο εξαιρετικούς κατά την ταπεινή μου γνώμη μουσικούς . Ότι είναι να μοιραστούμε θα το μοιραστούμε στην παράσταση.
Cul. N.: Ποιος ο λόγος που σας ώθησε να ασχοληθείτε ειδικά με το «Μια εποχή στην κόλαση» και τι σας συναρπάζει γενικά στην ποίηση του Ρεμπώ;
Γ. Χ.: Είναι ένα συναρπαστικό κείμενο, με πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης και που έχει επιπλέον σαν χαρακτηριστικό γνώρισμα το ότι επικαιροποιείται στο διηνεκές. Ο Ρεμπώ , ένας μόνιμος αρνητής της κατεστημένης ευτυχίας , ασυμβίβαστος, θύτης και θύμα ταυτόχρονα, δημιουργεί συνεχώς ρήξεις με το ασφυκτικό κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του, λειτουργώντας στα όρια της λογοτεχνικής και κοινωνικής νομιμότητας, αναζητώντας την φωνή του και προσπαθώντας να ανατρέψει τα πάντα γύρω του επινοόντας τα απο την αρχή. Γράφει ένα αριστούργημα στα δεκαεννέα του χρόνια , εφεύρει έναν γλωσσικό κόσμο που συνεχίζει να εξερευνάται μέχρι και σήμερα και μετά σιωπά…
Cul. N.: Ένα από τα πλέον δύσκολα και απαιτητικά εγχειρήματα, έχει αποδειχθεί η μελοποίηση ποιητικών δημιουργιών. Κατά τη γνώμη σας τι ρίσκο περιέχει μια τέτοια προσπάθεια και εσείς ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε μελοποιώντας έναν τόσο σημαντικό ξένο ποιητή και ιδιαίτερα μεταφρασμένο;
Γ. Χ.: Υπάρχουν κείμενα τα οποία είναι αριστουργήματα απο μόνα τους, αυτόφωτα. Θα πρέπει να προσπαθήσεις επανενορχηστρώνοντας τον κόσμο τους, αφ’ ενός να έχει κάποια ουσία η προσωπική σου κατάθεση ή παρέμβαση επ΄αυτών και αφετέρου μια ματιά που δεν θα περιγράφει στείρα και ναρκισσιστικά έναν ούτως ή άλλως υπέροχο κόσμο.
Cul. N.: Μετράτε πολλά χρόνια στο χώρο, με αρκετές συνεργασίες και αξιόλογη προσωπική δισκογραφία. Πώς βλέπετε τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία σήμερα; Πόσο εύκολο είναι για έναν δημιουργό να επικοινωνήσει το έργο του με το κοινό;
Γ. Χ.: Ξέρετε, ποτέ μου ακριβώς δεν αισθάνθηκα μέρος μίας μουσικής βιομηχανίας…. Οι όροι και οι τρόποι με τους οποίους λειτουργούσε και προσπαθεί να λειτουργήσει ακόμα και σήμερα, με αφήνουν μάλλον αδιάφορο. Το ζητούμενο είναι η λυτρωτική διαδικασία της μουσικής δημιουργίας όχι με τους μαζικούς όρους και τις επιταγές μουσικών βιομηχανιών, αλλά με τους όρους της ψυχής και της καρδιάς σου. Εύκολο δεν είναι –ειδικά στους καιρούς μας- απο εκεί και πέρα όμως τρόποι για να επικοινωνήσεις και πέραν της καθεστηκυίας τάξης των πραγμάτων, πάντα νομίζω υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, εκατέρωθεν…
Cul. N.: Επιστρέφοντας στην παράσταση, διαβάζουμε πως στην απαγγελία των έμμετρων ποιημάτων ακούγεται ο Γιάννης Αγγελάκας. Έχετε ξαναβρεθεί μουσικά αρκετές φορές. Πείτε μας δύο λόγια για την μεταξύ σας συνεργασία.
Γ. Χ.: Με τον Γιάννη πρώτα από όλα είμαστε αδελφικοί φίλοι και μετά συνεργάτες. Αυτό βοηθάει πολύ καθώς έχουμε αναπτύξει με την πάροδο του χρόνου και ένα ξεκάθαρο κοινό κώδικα συνεργασίας . Υπάρχουν φορές που συνεννοούμαστε απλά μέ ένα βλέμμα, χωρίς επεξηγήσεις και ρητορικές.
Cul. N.: Τι πρέπει να περιμένουμε επαγγελματικά από εσάς στην συνέχεια;
Γ. Χ.: Προς το παρόν το ταξίδι με τον Ρεμπώ συνεχίζεται και άρχισα να γράφω την μουσική για την ταινία της Φωτεινής Σισκοπούλου « Η Πόλη των Θαυμάτων»
Cul. N.: Ας κλείσουμε με έναν στίχο του Ρεμπώ που σας αντιπροσωπεύει ιδιαίτερα ή θεωρείτε πως αντικατοπτρίζει κάπως την εποχή μας…
Γ. Χ.: Οι αναχωρητές, οι καλλιτέχνες, είδος αχρείαστο πιά! Φάρσα δίχως τέλος. Θα βάλω τα κλάματα με την αφέλεια μου. Η ζωή είναι μια φάρσα που πρέπει όλοι να παίξουμε.