Η Γκαλερί Cube, θα φιλοξενήσει στις εγκαταστάσεις της στην Πάτρα την ομαδική έκθεση με τίτλο «Χαμαιλέοντες», που φιλοξενεί έργα που έχουν δημιουργήσει οι εικαστικοί…
… Κατερίνα Κατσιούρα, Μαρίνα Κωνσταντάκη, Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης, Μαρία Μυστακίδου, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Αιμιλία Σερδάκη και θα διαρκέσει από τις 6 έως και τις 28 Ιουλίου.
Η Γκαλερί Cube εγκαινιάζει τη συνεργασία της με νέους στο χώρο της τέχνης εικαστικούς και φιλοξενεί για τον Ιούλιο, την ομαδική έκθεση “Χαμαιλέοντες”. Οι ειδικές αυτές συνεργασίες θα λειτουργούν κάτω από τον γενικότερο τίτλο Fresh Art και στόχος είναι να παρουσιάζονται επιλεκτικά, ενδιαφέρουσες δουλειές νέων εικαστικών που τώρα αρχίζουν να δραστηριοποιούνται στο χώρο της τέχνης.
Οι έξι νέοι εικαστικοί που συναντιούνται στους “Χαμαιλέοντες” έχουν κοινό τους σημείο το ότι όλοι έχουν τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ζουν και δραστηριοποιούνται εκεί. Μας περιγράφουν τη δουλειά τους για τους “Χαμαιλέοντες”: “Ο άνθρωπος γεννιέται και μεγαλώνει σε μία κοινωνία όπου όλα, αν και θεωρητικά στηρίζονται σε αμετάβλητες αρχές, κινούνται και μεταβάλλονται με γρήγορους ρυθμούς, πριν καν προλάβουν να καταχωρηθούν, πόσο μάλλον να “αφομοιωθούν” και να γίνουν κατανοητά από τον ανθρώπινο νου.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία συχνά το Σημαντικό γίνεται Ασήμαντο και αντιστρόφως. Όροι και έννοιες εκφυλίζονται, μεταλλάσσονται, παραποιούνται. Προσωπικότητες κα χαρακτήρες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο , αλλάζουν ταυτότητα καμουφλαρισμένοι πίσω από τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Αναφερόμαστε σε ελιγμούς που μας “βοηθούν” να απολαμβάνουμε τη ζωή ή απλώς να επιβιώνουμε;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Χαμαιλέοντας (<αρχαία ελληνική χαμαί (στο χώμα) + λέων) στην ερπετολογία είναι μια μικρή σαύρα που έχει την ικανότητα να καμουφλάρεται μένοντας ακίνητος και αλλάζοντας χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον γύρω του για να προστατευτεί και να αποπλανήσει τον εχθρό του. Μεταφορικά με τον όρο «Χαμαιλέοντας» αναφερόμαστε σε άνθρωπο ευμετάβλητο που προσαρμόζει τις πεποιθήσεις, τις ιδέες και τα φρονήματά του ανάλογα με τις περιστάσεις για να εξυπηρετεί το συμφέρον του. Πρόκειται για έναν ασφαλή τρόπο άμυνας ή για μία παγίδα που στήνει ο ίδιος στον εαυτό του, εκφυλίζοντάς τον, που μας παραπέμπει στην έκφραση \'\'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα";
Το ίδιο το έργο τέχνης σήμερα αντιμετωπίζεται “ως χώρος ενέργειας, μια φόρμα ολότελα διαμορφωμένη από ανθρώπινη διαδραστικότητα και οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα”. Όπως τα φαινόμενα ρέουν και μεταβάλλονται έτσι και αυτό ακολουθεί την ίδια πορεία εξυπηρετώντας τις εκάστοτε ανάγκες της κοινωνίας, αφού έχει πάψει πια να είναι αγαθό και έχει μεταβληθεί σε προϊόν”.
