Γκίμπελ ο σαλός και άλλες ιστορίες: Η συλλογή διηγημάτων του νομπελίστα Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ

Στα εννέα διηγήματα του Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ που ανθολογούνται στον τόμο αυτό ζωντανεύει ένας κόσμος χαμένος για πάντα: ο κόσμος των εβραϊκών κοινοτήτων της Ανατολικής Ευρώπης. Ζωγραφισμένος άλλοτε με μελαγχολία και άλλοτε με χιούμορ, ο κόσμος αυτός είναι στοιχειωμένος από δαιμόνια, βρικόλακες και απεσταλμένους του Πονηρού· τον κατοικούν όμως άνθρωποι με σάρκα και οστά, που πασχίζουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην ηδυπάθεια και στη δοκιμασία, ανάμεσα στη βεβήλωση και στην αγιοσύνη, ανάμεσα στις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης και στις επιταγές του ιουδαϊκού Νόμου. Πάνω απ’ όλα, ο κόσμος αυτός ενσαρκώνει έναν πολιτισμό του λόγου: ο συνεκτικός ιστός του είναι τα προφορικά και γραπτά κείμενα που συγκροτούν την ταυτότητα των Εβραίων της Πολωνίας και της Ουκρανίας – οι λαϊκές παραδόσεις, οι μύθοι και οι δεισιδαιμονίες, αλλά και η Βίβλος, το Ταλμούδ και ο καββαλιστικός μυστικισμός.

Στο πεζογραφικό έργο του Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ ο προσεκτικός αναγνώστης θα διακρίνει επίσης απηχήσεις από κορυφαίους συγγραφείς και στοχαστές της νεότερης Ευρώπης – τον Σπινόζα, τον Γκόγκολ και τον Ντοστογέφσκι.

Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ

Ο Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ (1904-1991) γεννήθηκε στην Πολωνία και πέθανε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου μετανάστευσε το 1935. Έγραψε μυθιστορήματα και διηγήματα αποκλειστικά στα γίντις, τη γλώσσα των Ασκενάζι Εβραίων της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης.

Στις ΗΠΑ το πεζογραφικό έργο του Σίνγκερ γνωρίζει μεγάλη διάδοση και δημοσιεύεται, μεταφρασμένο στα αγγλικά, σε περιοδικά ευρύτατης κυκλοφορίας και εκδοτικούς οίκους μεγάλης αναγνωρισιμότητας.

Το 1978 τιμάται με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας «για την παθιασμένη αφηγηματική τέχνη του, που, ριζωμένη στην πολωνοεβραϊκή πολιτισμική παράδοση, ζωντανεύει την οικουμενική ανθρώπινη συνθήκη». Στην ομιλία που εκφωνεί κατά την τελετή της βράβευσής του στη Στοκχόλμη ο Σίνγκερ υπογραμμίζει: «Στην ιστορία της αρχαίας εβραϊκής γραμματείας ουδέποτε υπήρξε ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον ποιητή και στον προφήτη. Συχνά η αρχαία ποίησή μας έγινε νόμος και τρόπος ζωής».