Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος, παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Αριστομένη Κατσούλα με τίτλο «Grammosoma»…
… στις 24 Οκτωβρίου-17 Νοεμβρίου 2012. Τα εγκαίνια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί για την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012, στις 20.00.
Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Αριστομένη Κατσούλα με τίτλο “Grammosoma”. Ο Αριστομένης Κατσούλας γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο Τριφυλίας, Μεσσηνίας όπου και έζησε έως το 1968 από όπου μετακόμισε για μόνιμη κατοικία στην Αθήνα. Τα έτη 1972-1976 φοίτησε στο εργαστήριο Τέχνης Ε. ΒΑΚΑΛΟ. Τα έτη 1976 – 1980 φοίτησε στην Ιταλία, στην Ακαδημία Καλλών Τεχνών της Perugia (ACCADEMIA DI BELLE ARTI PIETRO VANUCCI), στα τμήματα της ζωγραφικής, χαρακτικής και φωτογραφίας, αλλά και το τμήμα γλυπτικής για δύο χρόνια. Από το 1979 ζωγραφίζει και κατασκευάζει συμμετέχοντας σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 1986 μέχρι και σήμερα υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει λάβει μέρος σε πλήθος εκθέσεων τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο ίδιος γράφει για τη δουλειά του:“Θα χρησιμοποιήσω μία φράση της κας Μουζακιώτου από το κείμενό της για την τελευταία μου δουλεία, όπου λέει “Η Ζωγραφική του δεν είναι μια απλή εφαρμογή χρωμάτων πάνω σε μία επίπεδη επιφάνεια, αλλά ένα συντελούμενο δράμα, μία επεισοδιακή αφήγηση, μια καθαρή χειρονομιακή πράξη”.
H αγωνία μου μπροστά στο τελάρο μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο είναι να μπορέσω να εκφράσω τα συναισθήματά μου μ΄ ένα δικό μου τρόπο (γραμμή, χρώμα, φόρμα). Η υπερβολή πολλές φορές είναι έντονη. Κατανοητό; Πρέπει να προκαλέσω το ενδιαφέρον του θεατή, να τον εντάξω στο έργο και στον τρόπο σκέψης μου. Μου αρέσει η πρόκληση μέσα από τη χειρονομία. Πολλές φορές με τον αυθορμητισμό και τον αυτοματισμό αναλογίζομαι τι κάνω; Στο τέλος μετά την κοπιαστική μέρα μπροστά στο έργο αρκετές φορές ευτυχής, φεύγω. Ίσως κάτι βγήκε και σήμερα, αναλογίζομαι. Την άλλη μέρα, συνήθως, με τρελαίνει το αποτέλεσμα! Άντε πάλι από την αρχή. Αυτό μπορεί να συνεχίζεται για πόσο καιρό; Εξαρτάται. Ικανοποίηση στο τέλος για το αποτέλεσμα; (πολλά έργα ξαναδουλεύτηκαν ακόμα και μετά από πολλούς μήνες). Ευτυχία, πληρότητα. Είμαι σίγουρος. Αποθήκη.”
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Στέλλα Μουζακιώτου, Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και επιμελήτρια εκθέσεων γράφει μεταξύ άλλων:“…Μέσα από αυτήν την προσέγγιση ο εικαστικός Αριστομένης Κατσούλας εγκαθιστά στην τέχνη τη μαγεία της συγκέντρωσης στοιχείων και πολιτισμών διαφορετικών χρονικών περιόδων και του συγκερασμού τους σε ένα υποδειγματικό πεδίο συνύπαρξης και συν-λειτουργίας. Κάθε δυσκολία τον τραβά σαν μαγνήτης συνειδητοποιώντας ότι η τέχνη δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από την ιδεολογία. H ζωγραφική του δεν είναι μια απλή εφαρμογή χρωμάτων πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, αλλά ένα συντελούμενο δράμα, μια επεισοδιακή αφήγηση, μια καθαρή χειρονομιακή πράξη. Τα θέματά του λειτουργούν ως συγκινησιακά στοιχεία που προσδίνουν στο έργο τη δική του δυναμική, λειτουργώντας διεγερτικά στην ευαισθησία του θεατή. Διαφαίνεται η δημιουργία μιας πυκνής εικαστικής σημειολογίας λαβυρίνθων με ενεργή συμμετοχή του θεατή στη δόμηση και την αποδόμηση του έργου. Πρόκειται για έναν έντονο δεσμό ανάμεσα στον καλλιτεχνικό πειραματισμό και την κοινωνική απελευθέρωση που δεν έχει διαρραγεί από την εμπορευματοποίηση…”
«Τι πιστεύετε πως είναι ο καλλιτέχνης;
Ένας ανόητος ο οποίος έχει απλά μάτια αν είναι ζωγράφος ή αυτιά αν είναι μουσικός; Αντίθετα, την ίδια στιγμή είναι ένα πολιτικό ον, το οποίο διαρκώς ανταποκρίνεται σε τραγικά, φλογερά ή χαρούμενα γεγονότα και απέναντι στα οποία παίρνει θέση με ποικίλους τρόπους. Όχι, η ζωγραφική δε γίνεται για να διακοσμεί διαμερίσματα! Είναι ένα εργαλείο πολέμου για να επιτίθεται, αλλά και να αμύνεται ενάντια στον εχθρό».
Pablo Picasso, 1945.
Ενώ καμιά εξουσία ή επιστήμη δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει την πραγματικότητα, το έργο τέχνης για το δημιουργό εκφράζει την υπαρξιακή ανησυχία του ατόμου και επιτρέπει τη μεταμόρφωση του υποκειμενικού του κόσμου σε πραγματικότητα. Μέσα από αυτήν την προσέγγιση ο εικαστικός Αριστομένης Κατσούλας εγκαθιστά στην τέχνη τη μαγεία της συγκέντρωσης στοιχείων και πολιτισμών διαφορετικών χρονικών περιόδων και του συγκερασμού τους σε ένα υποδειγματικό πεδίο συνύπαρξης και συν-λειτουργίας. Κάθε δυσκολία τον τραβά σαν μαγνήτης συνειδητοποιώντας ότι η τέχνη δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από την ιδεολογία. H ζωγραφική του δεν είναι μια απλή εφαρμογή χρωμάτων πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, αλλά ένα συντελούμενο δράμα, μια επεισοδιακή αφήγηση, μια καθαρή χειρονομιακή πράξη. Τα θέματά του λειτουργούν ως συγκινησιακά στοιχεία που προσδίνουν στο έργο τη δική του δυναμική, λειτουργώντας διεγερτικά στην ευαισθησία του θεατή. Διαφαίνεται η δημιουργία μιας πυκνής εικαστικής σημειολογίας λαβυρίνθων με ενεργή συμμετοχή του θεατή στη δόμηση και την αποδόμηση του έργου. Πρόκειται για έναν έντονο δεσμό ανάμεσα στον καλλιτεχνικό πειραματισμό και την κοινωνική απελευθέρωση που δεν έχει διαρραγεί από την εμπορευματοποίηση. Ο Κατσούλας επαναφέρει στην τέχνη κοινωνικά και πολιτικά θέματα εμπλουτίζοντάς τα με μια περισσότερο στοχαστική και ασκητική διάσταση. Η εικαστική δημιουργία του έγινε ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον πραγματικό και τον υποκειμενικό του κόσμο, αφήνοντας το δικό του στίγμα στη σύγχρονη ελληνική τέχνη.
Δρ Στέλλα Μουζακιώτου
Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Επιμελήτρια Εκθέσεων