Πρόκειται για ένα νέο κύκλο δουλειάς που η εικαστικός δημιούργησε τα τελευταία δύο χρόνια. Δεκατέσσερα έργα μεγάλων διαστάσεων με μικτή τεχνική σε ξύλο, στα οποία η Αλίνα Μάτσα μεταφέρει όψεις της φύσης σε μια προσπάθεια να μεταφέρει στον καμβά της την απεραντοσύνη του ελληνικού τοπίου.
Η δημιουργός συνειδητά επιλέγει να αποδώσει εικόνες όχι στην ώρα της έξαρσης της ελληνικής φύσης, αλλά στην ώρα της μοναξιάς και της ύφεσης. Ζωγραφίζει ένα ελληνικό τοπίο ξεχασμένο, φθινοπωρινό κατά κύριο λόγο, ίσως άγονο ή παρατημένο. Ένα τοπίο που δεν αποτελεί πρώτη επιλογή για επίσκεψη, αλλά κρύβει τη δική του ομορφιά. Είναι εκείνος ο τόπος που μπορεί να αναδύεται μετά από μια πλημμύρα, ή μια πυρκαγιά, όταν η φύση προσπαθεί και πάλι να ανασυνταχθεί και να σταθεί στα πόδια της. Δεν ζωγραφίζει δάση, αλλά μοναχικά δέντρα που δείχνουν σαν να βρέθηκαν εκεί κατά τύχη. Μεγαλώνουν μόνα με φόντο λιβάδια που περιμένουν να καλλιεργηθούν.
Η ζωή ενυπάρχει ως υπόνοια. Ένα σπίτι, μια κολώνα της ΔΕΗ, μια καλύβα, μια αποθήκη που μπορεί να χρησιμοποιείται ή όχι, μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία-απουσία. Δεν είναι τα σφύζοντα καλοκαιρινά τοπία, αλλά τοπία μοναχικά, που σε ωθούν να τα ανακαλύψεις. Ένα στοίχημα για να μην τα αδικήσεις, όπως άλλωστε έκανε και η ίδια η δημιουργός τους, αποδίδοντας με καταπληκτική δεξιοτεχνία το χρώμα και το φως τους, αιχμαλωτίζοντας την αρμονία και τη γοητεία τους. Η ποιητική διάθεση είναι σαφής.
Οι Greek-lands της Αλίνας Μάτσα μας μας καλούν σε άλλου είδους αποδράσεις και στρέφουν τη ματιά μας σε μια ουσιαστική, εκ νέου ανακάλυψη και ανατροφοδότηση του ελληνικού τοπίου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Εικαστική «Ωδή» στη μοναδικότητα της ατμόσφαιρας και του φωτός της Ελλάδας θα μπορούσε να είναι ο επεξηγηματικός υπότιτλος της τωρινής έκθεσης της ιδιαίτερα ταλαντούχου καλλιτέχνιδας, Αλίνας Μάτσα», γράφει στο σημείωμα της η Δρ. Ιστορικός της Τέχνης-Τεχνοκριτικός Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν και συνεχίζει: «Όντως, από την αρχή της σταδιοδρομίας της, η ζωγράφος έχει με αυθεντικό πάθος εμπνευστεί και αποδώσει: την ιδιαιτερότητα και τη γητειά του χαρισματικού φωτός της χώρας μας…
Στα έργα της Μάτσα, ακόμη και μια απειροελάχιστη αλλά, πάντοτε, σημαίνουσα λεπτομέρεια είναι, κάθε φορά, εμβαπτισμένη στα θεμελιακά συστατικά του ερεθίσματος που την γοητεύει. Το όποιο δέντρο, το όποιο λιβάδι, το όποιο λουλούδι, τα όποια παράλια, το όποιο κτίσμα προβάλλουν χρησμένα με μιαν ανείπωτη γοητεία με άμεσο, πάντοτε, συνεργό το χαρισματικό χρώμα/φως και, αντίστροφα. Χρώμα που ενεργοποιημένο ανάλογα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα προικίζει τις συνθέσεις με μια μεταφυσική υπόσταση. Άλλοτε, σε μια χαρισματική διαπασών και άλλοτε σε πιο ήπιους τόνους :το χρώμα ενεργοποιεί, κάθε φορά, μιαν υπέρβαση σε μιαν άμεση διασύνδεση με την υπέρτατη ενέργεια που διέπει την κοσμογονία.
Αυτή, ακριβώς, η υπέρβαση που ελλοχεύει σε κάθε έργο είναι εκείνη που τα καθιστά πομπούς και δέκτες μιας, σε βάθος, επικοινωνίας με τον θεατή. Επικοινωνία που εξασφαλίζοντας τη διαχρονικότητα τους, τεκμηριώνει απόλυτα στον εικαστικό χώρο την <προσφορά> της ζωγράφου που ξέρει να κωφεύει στις σειρήνες των απατηλών συρμών», επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα η κ. Ρογκάν.
