125 χρόνια πριν, το 1897, ο μεγάλος Βιενέζος καλλιτέχνης, Γκούσταφ Κλιμτ, εγκατέλειψε το Κύνστλερχαους, για να δημιουργήσει, μαζί με άλλους ομοϊδεάτες συναδέλφους του, το κίνημα του Ζετσεσιονισμού (ή της Απόσχισης).
Ο Ζετσεσιονισμός αποτέλεσε μια αντίδραση απέναντι στην ακαδημαϊκή, συντηρητική τεχνοτροπία και μια στροφή σε ένα πιο διακοσμητικό στυλ, παρόμοιο με την Αρ Νουβώ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι τοιχογραφίες που δημιούργησε λίγο αργότερα ο Κλιμτ για το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Βιέννης, δεν έγιναν δεκτές καθώς θεωρήθηκαν σκανδαλώδεις, εξαιτίας των ερωτικών και αμφιλεγόμενων συμβολισμών τους.
Σήμερα, ο Κλιμτ επιστρέφει στο ιστορικό αυτό κτήριο -το οποίο στεγάζει πια το Albertina Modern- για την πρώτη του ατομική παρουσίαση στον συγκεκριμένο χώρο.
Οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να δουν περίπου εκατό έργα από τις εκτενείς συλλογές του Albertina. Παρουσιάζονται έργα για όλες τις δημιουργικές περιόδους του καλλιτέχνη, ανάμεσά τους και τα ερωτικά έργα με τα οποία άλλαξε την προσέγγιση του γυναικείου γυμνού, εμπνέοντας τους εξπρεσιονιστές, όπως ο Έγκον Σίλε, αλλά και προσχέδια για αριστουργήματα, όπως το “Beethoven Frieze”.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 15 Απριλίου έως τις 17 Ιουλίου 2022.
Λίγα λόγια για τον Γκούσταφ Κλιμτ
Ο Γκούσταφ Κλιμτ γεννήθηκε το 1862 στη Βιέννη. Σπούδασε στο Vienna School of Decorative Arts, όπου έλαβε συντηρητική, κλασική εκπαίδευση στην τέχνη. Ως εκ τούτου, τα πρώιμα έργα του χαρακτηρίζονται από το κλασικό στυλ που κυριαρχούσε στα τέλη του 19ου αιώνα στην ακαδημαϊκή ζωγραφική.
Το 1883 άνοιξε το δικό του στούντιο, μαζί με τον μικρότερο αδελφό του και έναν φίλο τους. Καθώς ακολουθούσαν το κλασικό στυλ που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στην υψηλή κοινωνία της Βιέννης, δέχονταν αρκετές παραγγελίες για έργα σε δημόσιους χώρους. Στα 1890 έγιναν μέλη της επίσημης Ένωσης Αυστριακών Καλλιτεχνών. Η συντηρητική αυτή ομάδα ήλεγχε και την πλειονότητα των εκθέσεων της Βιέννης.
Το 1892 ο Κλιμτ έχασε τόσο τον πατέρα όσο και τον αδελφό του, κάτι που επηρέασε βαθύτατα την τέχνη του. Ο καλλιτέχνης άρχισε να αναζητά ένα πιο προσωπικό και ελεύθερο στυλ το οποίο προέκυπτε από μια πληθώρα επιρροών και βασιζόταν εν πολλοίς στους συμβολισμούς. Στα 1897 το ώριμο, προσωπικό του στυλ είχε αρχίσει πια να επικρατεί και τότε ήταν που δημιούργησε το κίνημα του Ζετσεσιονισμού.
Το 1900 εκτέθηκε για πρώτη φορά η «Φιλοσοφία», ένα έργο στο οποίο το γυμνό και οι σκοτεινοί συμβολισμοί ήταν κυρίαρχα στοιχεία και που αποτελούσε τη μία από τις τρεις τοιχογραφίες που ο Κλιμτ δημιούργησε για το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, οι οποίες τελικά απορρίφθηκαν.
Παράλληλα, στα 1900 είχε ξεκινήσει και η «Χρυσή Περίοδος» του καλλιτέχνη. Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά έργα αυτής της περιόδου είναι το «Φιλί» (1908), η «Ιουδίθ» (1901), αλλά και το πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer Ι (1907). Το συγκεκριμένο έργο, μαζί με άλλα, κατασχέθηκε από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και επιστράφηκε στην οικογένεια Bloch-Bauer μόλις το 2006, έπειτα από μια εκτενή νομική μάχη.
Το 1911 το έργο του Κλιμτ «Θάνατος και Ζωή» κέρδισε το πρώτο βραβείο στη διεθνή έκθεση της Ρώμης, κάτι που ο καλλιτέχνης αντιμετώπιζε ως ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματά του.
Ο Κλιμτ υπήρξε ένας επιδραστικός καλλιτέχνης, με τις τοιχογραφίες του να οδηγούν στη σύνδεση της τέχνης με την αρχιτεκτονική, μια σύνδεση που θα επηρέαζε αργότερα το Μπάουχαους και τον Κονστρουκτιβισμό.
Πηγές: Albertina Modern | Britannica | Biography | Sotheby’s | Artsy
Κεντρική εικόνα θέματος: Gustav Klimt, Portrait of a Woman (Study for “Lasciviousness”, Beethoven Frieze, Secession, Vienna), © The ALBERTINA Museum, Vienna. Ανακτήθηκε από: Albertina Modern