Με αφορμή τη συγγραφική συνάντηση τους στη συλλογή διηγημάτων «9 Ώρες στα Εξάρχεια», οι τέσσερεις συγγραφείς μας δίνουν ένα καινούριο ραντεβού στον Ιανό της Σταδίου και αυτή τη φορά ξετυλίγουν ιστορίες μέσα από ένα προσωπικό τους βιβλίο. Εξομολογούνται τις δικές τους ιστορίες, συνομιλούν, παίζουν με το κοινό, μοιράζονται εμπειρίες, προβληματισμούς, διαβάζουν και αποκαλύπτονται.

Ακριβώς όπως κάνουν οι φίλοι μεταξύ τους…

 

Λίγα λόγια για τους συγγραφείς και τα βιβλία τους:

Βαγγέλης Σωτήρης | «Πορτοκαλί Φάκελος»

Ο Βαγγέλης Σωτήρης γεννήθηκε στο Παρίσι το 1988 και ζει στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Έχει συμμετάσχει σε συλλογές διηγημάτων ενώ έχει εκδώσει και μία προσωπική τον Πορτοκαλί Φάκελο.

«Πορτοκαλί Φάκελος»

«Ο τελευταίος άνθρωπος στη γη ψάχνει τη συνέχεια του αγαπημένου του βιβλίου κι ένας υπάλληλος διασκεδάζει ντυμένος δράκος. Ένας αναρχικός μελετά την επαγγελματική του αποκατάσταση κι ένα φάντασμα καθηλωμένο στη Σταδίου αναζητά κάποιο νόημα. Δεκαπέντε αυτόνομες ιστορίες μέσα στον ίδιο φάκελο. Παράδοξες αφηγήσεις σε απροσδόκητους άξονες. Σ’ αυτές τις σελίδες το συνδετικό στοιχείο είναι το χρώμα πορτοκαλί. Ενδιάμεσο και υβριδικό, άλλοτε λυτρωτικό και άλλοτε καταδικαστικό, αυτό το χρώμα βρίσκει την αρμονία του μέσα από τη σύγκρουση. Οι κεντρικοί χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με την πολύπλευρη πραγματικότητα, τους κοινωνικούς ρόλους και τις επιθυμίες τους. Ο ρεαλισμός συμπληρώνει τα κενά της φαντασίας και η φαντασία τα κενά του ρεαλισμού σε μια αέναη λούπα».

Αλέξανδρος Κεφαλάς | «Νυχτερινός διαβάτης»

Ο Αλέξανδρος Κεφαλάς γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1977. Είναι Ιστορικός Τέχνης απόφοιτος του Αμερικάνικου Κολεγίου της Ελλάδας και ασχολείται με τη διδασκαλία της Ιστορίας της Τέχνης. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 2007 από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ. Έχει γράψει ιστορικό & σύγχρονο μυθιστόρημα, διηγήματα ενώ από τις εκδόσεις Οδός Πανός κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή ΑΠΟΛΙΣ. Δεν του αρέσουν οι ταμπέλες “μυθιστοριογράφος”, “διηγηματογράφος”, “ποιητής”, το λογοτέχνης τα καλύπτει όλα. Η τελευταία του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Νυχτερινός Διαβάτης εκδόθηκε το 2014 από τις εκδόσεις Λέμβος.

«Νυχτερινός διαβάτης»

«Δέκα αφηγήσεις με φόντο το σύγχρονο αστικό τοπίο. Οι ήρωες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ζουν και πορεύονται μέσα σε απρόσωπες μεγαλουπόλεις προσπαθώντας να επιβιώσουν και να σταθούν στα πόδια τους σε πείσμα του σαρωτικού και πολλές φορές αδυσώπητου παρόντος. Η απώλεια, ο πόνος, η μοναξιά, η υποκρισία, ο έρωτας και η φιλία, αλήθειες αιώνιες και πάντα επίκαιρες ξεπηδούν μέσα από κάθε ιστορία δίνοντας μας ένα ζωντανό μωσαϊκό χαρακτήρων πότε με σατυρική διάθεση κι άλλοτε με κριτική αλλά πάντα με τη γραφίδα βυθισμένη στο μελάνι του κοινωνικού ρεαλισμού.»

Τζούλια Γκανάσου | «Γονυπετείς»

Η Τζούλια Γκανάσου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πληροφορική στο Οικονομικό Παν/μιο Αθηνών και στο Παν/μιο του Λονδίνου, Λογοτεχνία (ως υπότροφος) στο Παν/μιο της Σορβόννης και στο Παν/μιο του Εδιμβούργου και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Βιοπορίζεται από την πληροφορική. Διηγήματα και άρθρα της για τη λογοτεχνία δημοσιεύονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Σε μαύρα πλήκτρα» (Μυθιστόρημα, Εκδ. Γκοβόστη 2006 – αποσπάσματα συμπεριλαμβάνονται στη συλλογική έκδοση του Παν/μίου του Εδιμβούργου «Παγκοσμιουπόλεις»). «Ομφάλιος λώρος» (Μυθιστόρημα, Εκδ. Γκοβόστη 2011 – συμμετοχή στα: 4ο Διεθνές Φεστιβάλ στο Dasein, 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών της Αθήνας, 9ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών της Γλασκώβης). «Ως το τέλος» (Νουβέλα, Εκδ. Γκοβόστη 2013 – υποψήφιο για το «Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2013» του λογοτεχνικού περιοδικού «Κλεψύδρα» & για το «Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2014»).

«Γονυπετείς»

«Μια γυναίκα στα τέσσερα ξεκινάει μια ανάβαση για να υλοποιήσει μια ικεσία, ένα τάμα.

Δεν είναι η μόνη.

Και δεν βρίσκεται στον δρόμο για τους συνήθεις λόγους.

Δεν βγήκε καν στον πηγαιμό για τους λόγους που δηλώνει, τουλάχιστον στην αρχή.

Όσα θυμάται, όσα βιώνει στην πορεία και όσα ομολογεί αλλάζουν εντελώς τα δεδομένα».

«Γονυπετείς» είναι οι άνθρωποι που εξαντλούν όλες τις επιλογές.

«Γονυπετείς» είναι οι θνητοί που υπερασπίζονται με πάθος μια πίστη.

«Γονυπετείς» είναι όσοι οραματίζονται πως το ανέφικτο μπορεί να γίνει εφικτό.

«Γονυπετείς» είναι αυτοί που συνεχίζουν να παλεύουν παρά τις δυσκολίες, πέρα από τις αντιξοότητες, ενάντια στις δυνάμεις της φθοράς, της μοναξιάς και της ανέχειας.

«Γονυπετείς» είμαστε εμείς όταν πορευόμαστε εκ νέου προς την αρχή μας

Χρήστος Δασκαλάκης | «Χιλιόμετρα»

Ο Χρήστος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε Συμβουλευτική και Ψυχολογία στο Mediterranean College, Θεωρία της Μουσικής και Ορθο­φωνία στο Ελληνικό Ωδείο, Υποκριτική και Σκηνοθεσία στο Θέατρο Των Αλλαγών και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών του με μαθήματα στη Δημιουργική Γραφή/Ποίηση στο Open College Οf The Arts του Λονδίνου. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ενώ ο ελεύθερος χρόνος του είναι γεμάτος από τα­ξίδια και σελίδες με μικρές ιστορίες, παραμύθια και στίχους. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Για πληροφορίες σχετικά με τον συγγραφέα και το έργο του, επισκεφτείτε την προσωπι­κή του ιστοσελίδα www.christosdaskalakis.com

«Χιλιόμετρα»

«Ο Χρήστος Δασκαλάκης στη δεύτερη ποιητική του συλ¬λογή με τίτλο Χιλιόμετρα ακολουθεί ξανά – σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια – την προσωπική του διαδρομή στο γκρίζο. Μια διαδρομή που μοιάζει μονόδρομος και οδηγεί πάντα στον ίδιο προορισμό: στην ανάδυση του βαθύτερου είναι, στην αναμόχλευση όλων εκείνων των δυνάμεων που συνθέτουν το βαθύτερο εγώ. Το Εγώ, όμως, πάντα σε σχέση με το Εσύ. Γιατί οι στίχοι του είναι ένας ανοιχτός διάλογος με τον άλλον, τον άλλον μας εαυτό, τον άλλον έρωτα. Με χαμη¬λή ταχύτητα, σε γκρίζο φόντο, η ποιητική γραφή του μοιάζει να φυλακίζει της στιγμής το μεγαλείο, του έρωτα το ιδανι¬κό, την έρημο της μοναξιάς, της σκέψης τα φτερουγίσματα. Σε μια «γνωστή, μόνη πόλη και ξένη» με όχημα τους στίχους του Δασκαλάκη και ψάχνοντας για τον χαμένο παράδεισο, το κοντέρ γράφει χιλιόμετρα γεμάτα διαψεύσεις και αυταπάτες, χιλιόμετρα γεμάτα παιδική αθωότητα και ανάσες ζωής.»