Η Αγγέλα είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας. Γράφτηκε στη Μόσχα το 1957 και παίχτηκε τον επόμενο χρόνο στο θέατρο Βαχτάνγκοφ. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Τέχνης το 1964. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κι έχει παιχτεί σε πολλά θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Υπόθεση
Στα τέλη της δεκαετίας του 50’ η οικονομία της χώρας στηρίζεται κυρίως στην οικοδομή και η Αθήνα έχει ξεκινήσει να παίρνει τη μορφή με τις ψηλές πολυκατοικίες που ξέρουμε σήμερα. Δουλειές δεν υπάρχουν και όποιος θέλει να εργαστεί πρέπει να αναζητήσει την τύχη του στην πρωτεύουσα ή στο εξωτερικό.
Η Αγγέλα είναι ένα φτωχό, ορφανό κορίτσι που πιάνει δουλειά ως υπηρέτρια, παίρνοντας τη θέση ενός άλλου κοριτσιού που αυτοκτόνησε. Όταν θα γνωρίσει τον αδερφό του κοριτσιού, οι δυο τους ενώνονται για να ανακαλύψουν τις πραγματικές αιτίες της μυστηριώδους αυτοκτονίας. Ποιος ευθύνεται; Όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν μιλάει. Όλοι φοβούνται. Όσο προχωράει η ιστορία, ένας, ένας και μία, μία μετρούν τις απώλειές τους. Η Αγγέλα έχει κι αυτή πλέον κάτι να χάσει, τον αγαπημένο της. Τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να χτυπάει το άδικο ή θα κάνει πίσω για να αποφύγει τις δικές της απώλειες;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σημείωμα σκηνοθέτη
Η «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου είναι πλέον ένα κλασικό κείμενο της νεοελληνικής δραματουργίας. Ανήκει, όχι τυχαία, στα έργα που τα τελευταία χρόνια απασχολούν έντονα τους θεατρικούς θιάσους. Στα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, η ματιά των καλλιτεχνών στο πρόσφατο οικείο παρελθόν, μέσα από παλιότερα κείμενα, θεατρικά ή μη, μοιάζει σαν μια προσπάθεια γερού πατήματος που θα φέρει το άλμα προς το καινούριο. Η «Αγγέλα», γράφτηκε το 1957 στη Σοβιετική Ένωση από έναν πολιτικό πρόσφυγα (Γ.Σεβαστίκογλου), λίγα χρόνια μετά τον ελληνικό εμφύλιο, κι ενώ είχε ήδη αρχίσει η περίοδος του ψυχρού πολέμου.
Η ιστορία ξεκινάει με την αυτοκτονία της Τασίας, μιας υπηρέτριας που πηδάει στο κενό από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου εργαζόταν, αρνούμενη έτσι να δεχτεί τη δική της εκμετάλλευση. Μία θέση υπηρέτριας μένει κενή, και το μεσιτικό γραφείο στέλνει την επόμενη. Η Αγγέλα ένα ορφανό χωριατοκόριτσο, παίρνει τη θέση της Τασίας και συνεχίζει την ιστορία από εκεί που την άφησε εκείνη. Το «όχι» της Τασίας γίνεται η βάση για να αντιληφθεί η Αγγέλα το δίκιο, τον έρωτα, τη ζωή, τη θέση της γυναίκας, τη δύναμη της συλλογικότητας.
Στο τέλος του έργου ακούγεται η φράση «Ήσυχα Αγγέλα, ήσυχα!»
Το 1957 που ο Γ. Σεβαστίκογλου γράφει το έργο, η Αγγέλα είναι 17 χρονών.
Σήμερα το 2018, Η Αγγέλα είναι 78 ετών, έχει παιδιά κι εγγόνια, πέρασε δικτατορία, μεταπολίτευση και τώρα ζει τα χρόνια της κρίσης με τη σύνταξή της έστω και μειωμένη. Η Αγγέλα δεν κάθισε ήσυχα. Εμείς, τι θα κάνουμε σε αυτά που έρχονται; Απλώς θα έρθουν ή θα τα δημιουργήσουμε εμείς;
Η παράσταση είναι απογυμνωμένη από ρεαλιστικές δράσεις και οι ρόλοι απαλλαγμένοι από προσωπικά «κουσούρια». Κινητήρια δύναμη όλων των ρόλων είναι η κοινωνική συνθήκη. Οι ηθοποιοί καλούνται ως οκτώ νέοι άνθρωποι όπως και οι ρόλοι, να συνδιαλεχθούν με θέματα τη Γυναίκα, τον Έρωτα, την Ανεργία, τη Φτώχια, τη Μετανάστευση, το Δίκιο.
Στόχος να ανιχνεύσουμε ένα νέο είδος διαλεκτικού θεάτρου.
– Κώστας Παπακωνσταντίνου
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΓΛΟΥ [1913-1990]
Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου τροφοδότησε το νεοελληνικό θέατρο με σημαντικό συγγραφικό, μεταφραστικό, σκηνοθετικό και παιδαγωγικό έργο. Υπηρέτησε το θέατρο, συνδυάζοντας πάντα την καλλιτεχνική δημιουργία με την κοινωνική ευθύνη. Η θεατρική του διαδρομή ανακαλεί, συχνά, δραματικές ιστορικές μνήμες της νεότερης Ελλάδας, που διαποτίζουν κάθε πτυχή της πνευματικής του κατάθεσης και σφραγίζουν τις αναζητήσεις της καλλιτεχνικής του πορείας. Συμμετείχε στον ιδρυτικό πυρήνα του «Θεάτρου Τέχνης», για το οποίο μετέφρασε πληθώρα θεατρικών έργων.
Στη διάρκεια του Εμφυλίου ήταν, μαζί με τον Μάνο Ζαχαρία, υπεύθυνος του κινηματογραφικού συνεργείου του ΔΣΕ. Με την υποχώρηση του ΔΣΕ, βρέθηκε στην Τασκένδη. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1965 αλλά με το απριλιανό πραξικόπημα, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Από το 1981 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, όπου μετέφρασε και σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο και άλλους θιάσους. Σύντροφος της ζωής του, από το 1945, υπήρξε η γνωστή συγγραφέας Άλκη Ζέη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Πέθανε στην Αθήνα, την 1η του Δεκέμβρη 1990.
Έγραψε τα θεατρικά έργα: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, Κωνσταντίνου και Ελένης , Να λευτερώσουμε τους Αλυσσομένους , Η Μαρούσω η Βαγγέλαινα, Σε Μαρμαρένια Αλώνια , Αγγέλα , Ο Θάνατος Βασιλικού Επίτροπου.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Σουρρή
Σκηνικά/Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Κίνηση: Αγγέλα Πατσέλη
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Εκτέλεση παραγωγής: Φαίη Τζήμα
Ερμηνεύουν: Ναζίκ Αϊδινιάν, Άρτεμις Γρύμπλα, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αγγελική Μαρίνου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Πέτρος Σκαρμέας, Θάνος Χρόνης
Διάρκεια παράστασης: 90΄
Η παράσταση «Αγγέλα» επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.