Η αληθινή ταυτότητα της Τζίνα Ντέηβις, στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζει στο Δώμα, την παράσταση Η αληθινή ταυτότητα της Τζίνα Ντέηβις, σε σύλληψη και σκηνοθεσία των Ελένη Ευθυμίου και Βασιλική Τρουφάκου. Το έργο είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Richard Flanagan, Άγνωστη Τρομοκράτισσα (εκδ. Άγρα).

«Δεν είμαι άνθρωπος, είμαι δυναμίτης»

Η πρωτότυπη, δυναμική και γεμάτη ενέργεια παράσταση Η αληθινή ταυτότητα της Τζίνας Ντέηβις ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά από τις 7 Οκτωβρίου 2013 και για λίγες παραστάσεις στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Η Βασιλική Τρουφάκου και η Ελένη Ευθυμίου, μετά τη συνεργασία τους στο Φεστιβάλ Μπέργκμαν 2012 στη Σουηδία, μας προτείνουν ένα δυνατό έργο εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα Αγνωστη Τρομοκράτισσα του Richard Flanagan με πρωτότυπη μουσική γραμμένη ειδικά για την παράσταση από τη Λένα Πλάτωνος.

Ένα αστυνομικό μυστήριο που δημιουργείται από το τίποτα, μια όμορφη χορεύτρια με ταπεινά όνειρα που σε μια νύχτα βαφτίζεται περιβόητη τρομοκράτισσα, ο ρόλος των μίντια στη δημιουργία μιας είδησης. Με τρόπο άμεσο, κωμικό αλλά και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, η παράσταση επιδιώκει να μιλήσει για όλα αυτά που μας συμβαίνουν και προσπαθούμε ν’ αποσιωπήσουμε… Ερμηνεύουν οι δυο τους και ο Γιώργος Μακρής.

Σύνοψη
Η Τζίνα Ντέηβις είναι χορεύτρια σε στριπτιτζάδικο. Της αρέσει να αγοράζει ακριβά ρούχα για να μοιάζει πλούσια. Όνειρό της είναι με τις οικονομίες της να αποκτήσει ένα καινούριο διαμέρισμα.

Ένα βράδυ σε ένα καρναβάλι η Τζίνα γνωρίζει έναν όμορφο, μελαμψό άντρα, τον Ταρίκ, με τον οποίο περνάει τη νύχτα. Το πρωί της επόμενης ημέρας όλα τα μέσα παρουσιάζουν εκείνη και τον Ταρίκ ως τους βασικούς ύποπτους για το τρομοκρατικό χτύπημα που έγινε στην καρδιά του Σύδνεϋ…

Έχει η Τζίνα Ντέηβις το διπλό αυτό πρόσωπο; Eίναι η τρομοκράτισσα που καταδιώκουν οι αρχές; H αληθινή ταυτότητα της Τζίνα Ντέηβις αναφέρεται στην κατασκευή της είδησης, όπως προκύπτει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην κατασκευή μίας διαφορετικής ταυτότητας φαινομενικά τόσο αντικειμενικής όπου το υποκείμενο χάνει πια τη δυνατότητα να υποστηρίξει τον ίδιο του τον εαυτό.

Σημείωμα Σκηνοθετών

Διαβάζοντας την Άγνωστη Τρομοκράτισσα του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν, ανοίχτηκε μπροστά μας μία θλιβερή και συνάμα επίκαιρη ιστορία. Η ιστορία του κατασκευασμένου θύτη, στο πρόσωπο του οποίου η κοινωνία εξορκίζει τις απειλές που δέχεται και εκτονώνει τις φοβίες και τις νευρώσεις της, μία ιστορία ατίμωσης. Η Τζίνα Ντέηβις υπάρχει, κάθε μέρα στο πρόσωπο κάποιου άλλου. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που, όταν περνούν πίσω από τη γυάλινη επιφάνεια του υπερμέσου της τηλεόρασης, αντιμετωπίζονται στην κυριολεξία ως δύο διαστάσεων ήρωες, αβαρείς και χάρτινοι, σαν εικόνες∙  δικάζονται από “λαϊκά δικαστήρια”, που στήνονται μέσα από εκπομπές, εφημερίδες και διαδικτυακούς τόπους, οι αποφάσεις των οποίων αν και άτυπες είναι κατ’ ουσίαν αμετάκλητες.  Είναι όμως και οι άλλοι, άνθρωποι που ίσως δεν προλάβαμε να μάθουμε γι’ αυτούς, που με συνοπτικές διαδικασίες μεταφέρονται στο κατάλληλο κλουβί με την ακούσια συγκατάθεση της διαμορφωμένης “κοινής γνώμης”.

Στην προσπάθειά μας να διαχειριστούμε τους δικούς μας φόβους, επιλέξαμε να συνδιαμορφώσουμε και να συνθέσουμε ένα δικό μας, επίκαιρο, “θέαμα”. Υλικό μας, πέρα από το κείμενο του συγγραφέα, είναι η ανάγκη για διαφοροποίηση απέναντι σε ένα σύστημα εχθρικό προς κάθε τι ανθρώπινο. Ένα σύμπαν μέσα στο οποίο οι άνθρωποι, περιχαρακωμένοι στην ιδιωτική σφαίρα και αιχμάλωτοι του προσωπικού, αρκούνται στις σύντομες απαντήσεις που λαμβάνουν, σε απαντήσεις έτοιμες  που μόνο γι’ αυτές διαθέτουν διαύγεια και τελικά χρόνο. Το ανήθικο και το φαύλο, αδιάσπαστο στοιχείο αυτού του κλειστού κυκλώματος, έχει απενοχοποιηθεί.  Παρατηρούμε πως είμαστε κι εμείς μέρος αυτής της δεύτερης, παράλληλης πραγματικότητας που η εικόνα έχει τη δύναμη να κατασκευάσει, αφού ενεργοί μόνο ως θεατές εγκαταλείπουμε τα κριτήριά μας και της παραδινόμαστε. Μεγαλώσαμε με ταινίες μυθοπλασίας, γαλουχηθήκαμε με εκπομπές κοινωνικού προβληματισμού, ωριμάσαμε με ριάλιτι σόουζ και φτάσαμε να δεχόμαστε πως αν αυτή, η πραγματικότητα, δεν είναι αρκετά ελκυστική, μπορεί να επιδέχεται κατάλληλες βελτιώσεις.

Θέλουμε να ελπίζουμε πως τα πράγματα γύρω μας αν και αποφασισμένα δεν έχουν κι όλας συντελεστεί, πως η όποια δράση έχει το αντίκρισμα της. Παραθέτουμε την παράσταση αυτή ως απορία και ως καθρέφτισμα του ελεύθερου πεδίου της σκέψης μας, η οποία θα συμπληρωθεί με τη φυσική παρουσία και την ενεργή θέση του κοινού.

Ελένη Ευθυμίου, Βασιλική Τρουφάκου

Συντελεστές:

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου, Βασιλική Τρουφάκου
Διασκευή: Ελένη Ευθυμίου, Αναστασία Τζέλλου
Δραματουργία: Αναστασία Τζέλλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Ελισάβετ Αντάπαση
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Πρωτότυπη μουσική για την παράσταση: Λένα Πλάτωνος
Ενορχήστρωση: Λένα Πλάτωνος, Στέργιος Τσιρλιάγκος
Sound design, mixes: Στέργιος Τσιρλιάγκος
Φωτογραφία: Νύσος Βασιλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστίνα Μπιρμπίλη Καραλέκα
Ψηφιακό περιβάλλον: Ελισάβετ Αντάπαση, Ευτύχης Ευθυμίου
Ανάπτυξη Λογισμικού: Βασίλης Λεγάκης
Βοηθός σκηνογράφου: Καλυψώ Καπλάνη
Παραγωγή: Κίρκη Καραλή

Παίζουν: Βασιλική Τρουφάκου, Ελένη Ευθυμίου, Γιώργος Μακρής