Στο εμβληματικό αυτό έργο, που πρωτοκυκλοφόρησε στα αγγλικά το 1939 κι εκδίδεται αδιάλειπτα έκτοτε, ο Βρετανός κλασικιστής H.D.F Kitto αναλύει, με μια διαχρονικά πρωτοποριακή προσέγγιση, τα έργα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, αναδεικνύοντας με οξυδερκή τρόπο τη διαρκή καλλιτεχνική και λογοτεχνική κληρονομιά των τριών μεγάλων τραγικών και τον τρόπο που ο καθένας απ’ αυτούς συνέβαλε στην εξέλιξη του είδους.
Λαμβάνοντας υπόψη του το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού για την αρχαία ελληνική τραγωδία, ο Kitto υποστήριξε την άποψη ότι οι τρεις τραγικοί υπήρξαν πρώτα απ’ όλα καλλιτέχνες και ως εκ τούτου το κλειδί για την κατανόηση του κλασικού δράματος βρίσκεται στην κατανόηση της τραγικής σύλληψης κάθε έργου ξεχωριστά. Για τον Kitto το κρίσιμο σημείο της ερμηνευτικής διαδικασίας είναι η διατύπωση των σωστών ερωτημάτων κι όχι η εσφαλμένη αντίληψη ότι υπάρχουν ξεκάθαρες και σωστές απαντήσεις σε ζητήματα που αφορούν πρωτίστως την αισθητική του αρχαιοελληνικού δράματος. Η νέα αυτή έκδοση της Αρχαίας ελληνικής τραγωδίας βασίζεται στην αναθεωρημένη έκδοση του 1961 όπου αποκρυσταλλώνεται πλέον η άποψη του συγγραφέα ότι στα έργα τέχνης η μορφή και το περιεχόμενο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, πράγμα που επιβάλλει τη συνεξέτασή τους. Το βιβλίο συνεχίζει να επηρεάζει τις παραστάσεις κλασικού δράματος, προσφέροντας ένα θεωρητικό πλαίσιο για ρηξικέλευθες προσεγγίσεις και ερμηνείες.
Η παρούσα έκδοση συνοδεύεται από ένα εύχρηστο ευρετήριο και πρόλογο της Βρετανίδας ακαδημαϊκού Edith Hall, όπου παρουσιάζονται οι λόγοι της επί μακρόν αμείωτης δημοφιλίας ενός βιβλίου-ορόσημου για τη μελέτη του αρχαιοελληνικού δράματος.
H.D.F. Kitto – Πληροφορίες για τον συγγραφέα
Ο Βρετανός κλασικιστής και ακαδημαϊκός H.D.F. Kitto (Χάμφρεϋ Ντέιβυ Φίντλεϋ Κίττο) γεννήθηκε το 1897 στο Στράουντ της κομητείας του Γκλόστερ και πέθανε το 1982 στο Μπρίστολ. Σπούδασε στο Κολέγιο St John’s στο Κέμπριτζ και το 1920 έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Την περίοδο 1920-1944 δίδαξε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης. Από το 1944 μέχρι το 1962 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ , αρχικά στη βαθμίδα του καθηγητή και έπειτα ως επίτιμος καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών Σπουδών. Το 1933 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο In the Mountains of Greece στο οποίο κατέγραψε τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις από την Ελλάδα. Η αρχαία ελληνική τραγωδία (Greek Tragedy: A Literary Study ) πρωτοεκδόθηκε στα αγγλικά το 1939 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής (εκδόσεις Παπαδήμα 1971· νέα έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη, 2024). Το 1952 κυκλοφόρησε η ευσύνοπτη πραγματεία του για τον πολιτισμό και την ιστορία της κλασικής Ελλάδας με τίτλο Οι Έλληνες (The Greeks) που θεωρείται βιβλίο αναφοράς για τους μελετητές του αρχαίου ελληνικού κόσμου. To 1956 εκδόθηκε το βιβλίο του Form and Meaning in Drama στο οποίο ανέλυσε έξι αρχαίες τραγωδίες και τον Άμλετ σε μια προσπάθεια να συνδέσει το αρχαιοελληνικό δράμα και το ελισαβετιανό θέατρο. Το 1962 ο Kitto προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας από τον William Beare, καθηγητή Λατινικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ.