Το θεατρικό έργο για παιδιά του Θωμά Βελισσάρη, «Η Αυγή και ο Ανθός», μετά το επιτυχημένο “ταξίδι” του στη Θεσσαλονίκη και σε σχολεία της βόρειας Ελλάδας την περασμένη σεζόν, παρουσιάζεται από τις 8 Οκτωβρίου στο Θέατρο 104. Η διεθνής ομάδα Hippo, με τη χρήση τεχνικών σωματικού θεάτρου και ζωντανής μουσικής, στήνει ένα πληθωρικό ψυχαγωγικό θέαμα για παιδιά όλων των ηλικιών.
Μετά το τέλος της παράστασης, ακολουθεί Εκπαιδευτικό Δράμα όπου τα παιδιά, μέσα από θεατρικές δραστηριότητες, συμμετέχουν σε έναν φανταστικό κόσμο, εμπνευσμένο απ’ το θέαμα που παρακολούθησαν. Αυτή η διαδικασία, όπως αναφέρει η ομάδα Hippo, τα βοηθάει «να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη και να ευαισθητοποιηθούν σε θέματα όπως η δικαιοσύνη και η ελευθερία, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ενισχύσει τη συναισθηματική τους ισορροπία και να ενδυναμώσει την προσωπικότητά τους».
Λίγο πριν την πρεμιέρα, οι τρεις ηθοποιοί της παράστασης, ανοίγουν παρέα το κεφάλαιο «Η Αυγή και ο Ανθός» και μιλούν για όλα εκείνα που κάνουν την παράσταση αυτή, τόσο ξεχωριστή!
– Το θεατρικό έργο για παιδιά «Η Αυγή και ο Ανθός», του Θωμά Βελισσάρη, ανεβαίνει από τις 8 Οκτωβρίου στο Θέατρο 104. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο, την ιστορία που αφηγείται και τα θέματα που πραγματεύεται μέσω αυτής;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μαρία Ντίνου: Πρόκειται στην ουσία για ένα παραμύθι, που μας μεταφέρει σε έναν κόσμο ναι μεν φανταστικό, που δεν παύει όμως να έχει άμεση σχέση τόσο με το σήμερα όσο και με το χθες, καθώς γίνεται λόγος για τη διεφθαρμένη εξουσία και την ευτυχία των λίγων σε βάρος των πολλών. Πιο συγκεκριμένα, συναντούμε τον Βασιλιά, στου οποίου τα χέρια είναι συγκεντρωμένες όλων των μορφών οι εξουσίες και με τη βοήθεια των υποτακτικών του φυλακίζει σε ένα μαγικό μενταγιόν τις σκέψεις, τα όνειρα και τα «θέλω» των υπηκόων του. Στην ουσία, στερούνται ελεύθερης βούλησης. Και ενώ έχει γίνει απόπειρα να ανατραπεί η εν λόγω κατάσταση με την επανάσταση των χωρικών, μαθαίνουμε ότι απέτυχε και πλέον η μόνη ελπίδα είναι η ένωση των δίδυμων αδελφών, δηλαδή της Αυγής και του Ανθού, καθώς την πρώτη την απάγει ο Βασιλιάς.
Κάποια από τα θέματα, που αναδύονται λοιπόν σχετίζονται με τα όσα προαναφέρθηκαν και φυσικά ο κάθε θεατής, μικρός ή μεγάλος μπορεί να έρθει σε επαφή και με άλλα θέματα μέσω της αλληλεπίδρασής του με την παράσταση, καθώς η ιστορία μας μπορεί να είναι ένα παραμύθι με τους δύο γνωστούς πόλους, καλό – κακό, ωστόσο κατά τη διάρκεια της παράστασης, μέσω των πρωταγωνιστών της και τη διαδικασία ενηλικίωσής τους γίνεται φανερό ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα ή μόνο, άσπρο ή μαύρο.
Ελένη Ζούμπου: Το έργο όπως προκύπτει από το ίδιο του το θέμα πραγματεύεται την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη. Και όπως άλλωστε λέει το πηγάδι: «Σημασία έχει ο ένας ή οι πολλοί;».
– Ποιοι είναι οι χαρακτήρες που θα «γνωρίσουν» οι μικροί – και όχι μόνο – θεατές, και ποιοι οι δικοί σας ρόλοι στην παράσταση;
Ιάσονας Άλυ: Στην παράσταση μας θα γνωρίσετε την Αυγή και τον Ανθό, δυο αδέρφια που τα χώρισαν όταν ήταν μικρά και στην διάρκεια του έργου περνούν από διάφορα εμπόδια για να ξανασυναντηθούν. Επίσης θα γνωρίζετε τον βασιλιά που χώρισε τα δυο αδέλφια και υιοθέτησε την Αυγή, την μάγισσα Βίδα, τον μαύρο καβαλάρη, τον δράκο και το ξωτικό. Οι ρόλοι που παίζω εγώ είναι αυτός του Ανθού, του βασιλιά, και της ουράς του δράκου(!).
Μαρία Ντίνου: Το έργο έχει πολλούς χαρακτήρες με αποτέλεσμα ο κάθε ένας από εμάς να έχει τέσσερις ή και παραπάνω ρόλους. Το ενδιαφέρον είναι ότι αλλάζουμε συνεχώς ρόλους στη διάρκεια της παράστασης και μάλιστα εκ διαμέτρου αντίθετους. Για παράδειγμα, εγώ έχω το ρόλο της Μάγισσας Βίδας και του Μαύρου Καβαλάρη, ενώ σε άλλη σκηνή έχω το ρόλο του Χωρικού, που ξεκάθαρα καταδυναστεύεται από τους προηγούμενους δύο. Αυτοί είναι κάποιοι από τους χαρακτήρες , που θα γνωρίσει το κοινό. Ενδιαφέρον για εμένα επίσης έχουν οι ρόλοι, που προκύπτουν από συμπλέγματα και των τριών μας ή των δυο μας.
Ελένη Ζούμπου: Οι χαρακτήρες του έργου είναι πολλοί και επί σκηνής είμαστε μόνο τρείς ηθοποιοί , οπότε απ’ ότι καταλαβαίνετε αλλάζουμε πολλούς και διάφορους ρόλους. Είμαστε αφηγητές, χωρικοί και παράλληλα χαρακτήρες, όπως το ξωτικό και η Αυγή που ενσαρκώνω για παράδειγμα εγώ. Φυσικά το κοινό θα γνωρίσει και άλλους χαρακτήρες που κάποιες φορές προκύπτουν από παραπάνω από ένα άτομα.
– Μετά το τέλος της παράστασης, ακολουθεί ένας σχεδιασμός Εκπαιδευτικού Δράματος μικρής διάρκειας. Μιλήστε μας για τη διαδραστική εμπειρία που βιώνουν τα παιδιά και τα οφέλη που αποκομίζουν μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Hippo Theatre Group (Αλέξανδρος Ράπτης, Φώτης Δούσος): Το Εκπαιδευτικό Δράμα είναι μια διαδικασία μέσα από την οποία το θέατρο χρησιμοποιείται ως εργαλείο για μια συμμετοχική εμπειρία με εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Τα παιδιά μέσα από ομαδικές ασκήσεις εμπιστοσύνης και αυτοσχεδιασμούς, αλλά και άλλες τεχνικές του εκπαιδευτικού δράματος (Ηot Seat, Διάδρομος Συνείδησης, Συλλογικό Γλυπτό κ.ά.), μαθαίνουν να συνεργάζονται, να γίνονται ομάδα και να εμπιστεύονται τους άλλους μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Το Εκπαιδευτικό Δράμα που σχεδιάσαμε για την συγκεκριμένη παράσταση βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη και να ευαισθητοποιηθούν σε θέματα όπως η δικαιοσύνη και η ελευθερία, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ενισχύσει τη συναισθηματική τους ισορροπία και να ενδυναμώσει την προσωπικότητά τους.
– Πώς θα περιγράφατε τη συνεργασία σας με την ομάδα Hippo;
Ιάσονας Άλυ: Μέσα από την καθημερινή τριβή και συνεργασία με τα παιδιά από την ομάδα Hippo προσωπικά ένιωσα πολύ όμορφα και δημιουργικά.
Μαρία Ντίνου: Θα έλεγα ότι είναι όντως συνεργασία, καθώς από κοινού ηθοποιοί και σκηνοθέτες φτάσαμε στη δημιουργία μιας παράστασης. Δίνουμε και παίρνουμε πολλά ο ένας από τον άλλο, και σταδιακά ως ηθοποιοί ήρθαμε σε επικοινωνία με τα παιδιά ανακαλύπτοντας έναν κοινό θεατρικό κώδικα επικοινωνίας. Για εμένα είναι η πρώτη επαγγελματική μου δουλειά και χαίρομαι αλήθεια, που ξεκίνησα με μια τέτοια ομάδα και πήρα νέα ερεθίσματα.
Ελένη Ζούμπου: Κάθε καινούρια συνεργασία σου δίνει τη δυνατότητα να κερδίσεις πολλά πράγματα , να ανακαλύψεις νέους θεατρικούς κώδικες, να αποκτήσεις ωραίες και δημιουργικές εμπειρίες. Με την ομάδα, πράγματι συνεργαστήκαμε, καθότι την παράσταση τη δημιουργήσαμε από κοινού.
– Τί είδους προκλήσεις και δυσκολίες ενέχει το θέατρο για παιδιά, σύμφωνα με τη δική σας άποψη;
Ιάσονας Άλυ: Το παιδικό θέατρο θεωρείται ένα από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου, το επιβεβαίωσα 100% από την πρώτη πρόβα που κάναμε. Η ενέργεια που πρέπει να έχουν οι ηθοποιοί καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης πρέπει να είναι συνεχώς στο κόκκινο, ώστε να μπορούν να κρατήσουν την προσοχή των παιδιών, παράλληλα όμως να μπορούν να διαχειριστούν την διαχυτικότητα τους και την τυχόν απόσπαση προσοχής.
Μαρία Ντίνου: Θεωρώ ότι το θέατρο για παιδιά είναι εξίσου απαιτητικό και ενέχει διάφορες και διαφορετικές κάθε φορά δυσκολίες και φυσικά προκλήσεις, όπως και το θέατρο για ενήλικες. Δηλαδή, αν θες να είσαι συνεπής και ειλικρινής τόσο απέναντι σε εσένα, στη δουλειά σου και στους συναδέλφους σου όσο και στους θεατές, φροντίζεις πάντα για την ποιότητα της δουλειάς σου είτε αυτή απευθύνεται σε ενήλικες είτε σε παιδιά.
Ελένη Ζούμπου: Παρότι το παιδικό θέατρο φαίνεται να διακρίνεται από μια ελαφρότητα, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Το παιδικό κοινό αποτελεί έναν απρόβλεπτο παράγοντα τον οποίο καλείσαι να προσεγγίσεις με τρόπο που να βρίσκεται κοντά στα ενδιαφέροντα και τα βιώματα της κάθε ηλικίας προκειμένου να υπάρχει η επιθυμητή ανταπόκριση στο νόημα του εκάστοτε έργου. Πρέπει να βρίσκεσαι συνεχώς σε ετοιμότητα και εγρήγορση, να έχεις υψηλή ενέργεια και πολύ όρεξη. Όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις καθιστούν το παιδικό θέατρο μια δύσκολη υπόθεση, αλλά είναι και τα στοιχεία που το ξεχωρίζουν και το κάνουν αυτό που είναι.
– Η Αθήνα βρίθει παραστάσεων και θεαμάτων για παιδιά. Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται η «Αυγή και ο Ανθός»; Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της παράστασης για τα οποία αξίζει να την δουν οι μικροί μας φίλοι;
Μαρία Ντίνου: Τα χαρακτηριστικά της, που την κάνουν μοναδική είναι η ενέργεια και η κίνηση, που έχουμε πάνω στη σκηνή. Τον σκηνικό χώρο τον δημιουργούμε εμείς με τα σώματά μας με τη βοήθεια κάποιων σκηνικών αντικειμένων, κάτι το οποίο μας χαρίζει και ευελιξία, αφού έτσι μπορούμε να παίξουμε σε οποιοδήποτε χώρο. Επίσης, οι φρέσκιες ιδέες και η πληθώρα αναφορών με τις οποίες χτίστηκε αυτή η παράσταση, της προσδίδουν ζωντάνια και την κάνουν να είναι μια παράσταση πλούσια σε ερεθίσματα.
Ελένη Ζούμπου: Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι θίασοι καταπιάνονται με το παιδικό θέατρο. Η κάθε δουλειά ενεργοποιεί διαφορετικά ερεθίσματα και αυτό την κάνει ξεχωριστή. Ως προς τη δικιά μας παράσταση, μέσα από γρήγορους ρυθμούς, εναλλαγές ρόλων, άφθονο χιούμορ, έντονη σωματικότητα και ζωντανή μουσική, δημιουργούμε ένα εντυπωσιακό θέαμα, αποδίδοντας παράλληλα και το διαχρονικό νόημα του έργου. Απευθυνόμαστε τόσο σε μικρούς (ηλικίας 4-12) όσο και σε μεγάλους!
– Έχετε κάποια αγαπημένη σκηνή από την παράσταση που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Ιάσονας Άλυ: Στις πρόβες γίνονται διάφορες γκάφες –αστεία λάθη. Θυμάμαι μια φορά, όπου έπρεπε εγώ, ως Ανθός, να κρατήσω την Μαρία Ντίνου( ως μάγισσα Βίδα) να μην πέσει, σε μια σκηνή γεμάτη με ακροβατικά, αλλά την ξέχασα και έπεσε κάτω, χωρίς να χτυπήσει ευτυχώς (!). Άλλη αγαπημένη μου σκηνή για διαφορετικούς λογούς είναι μια σκηνή όπου η Αυγή χαμένη και απελπισμένη, με τη συνοδεία μουσικής, ψάχνει να βρει τον αδελφό της χωρίς αποτέλεσμα. Πιστεύω πως η σκηνή αυτή θα προκαλέσει συναισθηματική φόρτιση και συγκίνηση στους θεατές ασχέτως ηλικίας.
Μαρία Ντίνου: Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη, που να μου αρέσει περισσότερο από κάποια άλλη. Όλες οι σκηνές για εμένα έχουν ”κάτι”.
Ελένη Ζούμπου: Μου αρέσει ιδιαίτερα η σκηνή των απελπισμένων χωρικών από την επάνοδο του βασιλιά, η οποία προκύπτει από σχήματα που φτιάχνουμε οι τρεις μας με τα σώματά μας.
– Για το τέλος, τί συμβολίζει για τον καθένα από εσάς η ιστορία της Αυγής και του Ανθού;
Ιάσονας Άλυ: Στην παράσταση τονίζονται ηθικές αξίες όπως η αλληλεγγύη και ο σεβασμός, και επίσης το γεγονός ότι αν ένας άνθρωπος είναι εγωιστής, υπερόπτης και κακεντρεχής στο τέλος τα χάνει όλα και μένει μονός του. Στην περίπτωση ενός τέτοιου ανθρώπου, ακόμα κι αν αυτή η στιγμή αργήσει, σίγουρα κάποια στιγμή θα φτάσει.
Μαρία Ντίνου: Αν όλοι σκεφτόμασταν λίγο περισσότερο τον διπλανό μας και λιγότερο τον εαυτό μας, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.
Ελένη Ζούμπου: Ο καθένας και η καθεμία, μικρός ή μεγάλος , βλέποντας το έργο θα το αναγνώσει με το δικό του τρόπο. Είναι λογικό να κρατήσει αυτό που για κείνον είναι σημαντικό. Για μένα, λοιπόν, το πιο σημαντικό είναι η δύναμη της αλληλεγγύης, το νόημα της συλλογικής προσπάθειας για το ευρύτερο καλό, χωρίς εγωισμούς.
Info:
Η Αυγή και ο Ανθός, του Θωμά Βελισσάρη στο Θέατρο 104 | Από τις 8 Οκτωβρίου, κάθε Κυριακή στις 12:00