Το 1922, annus mirabilis της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ο Τ.Σ. Έλιοτ δημοσίευσε το πιο συζητημένο, ίσως, ποίημα του 20ού αιώνα: «The Waste Land: Ο Ερημότοπος» του Τάκη Παπατσώνη, «Η Έρημη Χώρα» του Γιώργου Σεφέρη, «Η Ρημαγμένη Γη» του Κλείτου Κύρου. Ας ειπωθεί ακόμα, και ως μνήμη Διονυσίαου Σολωμού, «Η Έρημη Γη».
Ο T.S. Eliot δίνει μορφή στον κατακερματισμένο σύγχρονο κόσμο με την Έρημη Γη, που διαβάζεται και ερμηνεύεται ξανά και ξανά. Ο Συμεών Σταμπουλού φέρνει πιο κοντά στον αναγνώστη το μεγάλο αυτό έργο, προσφέροντάς του μια σύγχρονη μετάφραση με κατατοπιστική εισαγωγή και εκτενή σχολιασμό.
Η τεχνική του θυμίζει μοντερνιστικό μοντάζ σε μια εποχή που ο κινηματογράφος δεν είχε αναγάγει ακόμα τη συρραφή εικόνων σε τέχνη. Αν ο Τζέιμς Τζόυς εικονίζει τις μεταβολές μιας συνείδησης μέσα σε μία μέρα («Οδυσσέας», 1922), ή ο Πώλ Βαλερύ σε μία νύχτα («Νεαρή μοίρα», 1917), ο Έλιοτ συρράπτει σε τετράδιο τις μεγάλες ρωγμές και τα χάσματα της γηρασμένης ηπείρου στα τελευταία 2.000 χρόνια. «Από τις σπουδαιότερες δέκα εννέα σελίδες που γράφτηκαν ποτέ στην αγγλική γλώσσα», έκρινε ο Έζρα Πάουντ.
T.S. Eliot
O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 – 4 Ιανουαρίου 1965) ήταν Αγγλός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1915), η Έρημη Χώρα (1922), οι Κούφιοι Άνθρωποι (1925) τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).