Η Φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στο Ανοιχτό Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης

Τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε θεατρική διασκευή του Κ. Πολιτόπουλου  και σκηνοθεσία Γιάννη Νικολαϊδη, θα παρουσιάσει ο Καλλιτεχνικός Οργανισμός «Αιχμή» την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015 στο Ανοιχτό Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης». Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των καλοκαιρινών πολιτιστικών εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Δήμος Νίκαιας- Αγ.Ι. Ρέντη.      

Τη δική της ερμηνεία στον ρόλο πρόκληση θα καταθέσει η ηθοποιός Φωτεινή Φιλοσόφου, που μετά την αναμέτρησή της με την συζυγοκτόνο Κλυταιμνήστρα, (την οποία σκοτώνει ο ίδιος της ο γιος), τώρα θα υποδυθεί την παιδοκτόνο Χαδούλα, μία άλλη γυναίκα βουτηγμένη σε έναν εντελώς διαφορετικό αυτήν την φορά κύκλο αίματος. Παίζουν οι ηθοποιοί: Τζένη Οικονόμου, Έρρικα Μακρή, Γιάννης Τσιώμου, Γιάννης Νικολαϊδης.

Λίγα λόγια για την παράσταση 

Μεγάλο θέμα του έργου και ζήτημα ανάλυσης και ερμηνείας αποτελεί η ύπαρξη ή όχι τύψεων και ενοχής εκ μέρους της Χαδούλας, ενώ πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει το τέλος του έργου στο οποίο η Χαδούλα βρίσκει τον θάνατο ανάμεσα στη θεία και την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αναλύσεις διαφόρων προσεγγίσεων, ψυχολογικής σκοπιάς, βιολογικής, εγκληματολογικής κοκ φωτίζουν διαφορετικές σκοπιές ενός έργου που, πέρα από μία μοναδική καταβύθιση από τον συγγραφέα στην ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του, έτερος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η κοινωνία και κυρίως η κοινωνική αδικία, αφήνοντάς μας το ερώτημα, μήπως τελικά η Χαδούλα, μέσω των φόνων, επεδείκνυε μία στρεβλή χειρονομία αγάπης; Στρεβλή, καθώς η ίδια δεν έμαθε ποτέ ούτε από την μητέρα της, ούτε από τον σύζυγό της, το αληθινό νόημα του όρου;

Η σκηνοθετική προσέγγιση

Την δική του απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα που ανοίγει το έργο καλείται να δώσει ο σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαΐδης, σε μία θεατρική διασκευή που υπογράφει ο Κώστας Πολιτόπουλος. Λαϊκή τραγωδία και απελπισμένη κραυγή, χαρακτηρίζει τη “Φόνισσα” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Η ηρωίδα “Φραγκογιαννού”, δίνει προσωπική αλλά φρικτή λύση για τα συμφέροντα των ομοίων της εξαθλιωμένων ανθρώπων, κυρίως των γυναικών.

Σκληρή επιλογή μα τραγική λύτρωση ο θάνατος. Η Φραγκογιαννού σκοτώνει συνειδητά και επαναληπτικά, χωρίς ενδοιασμούς ψυχικούς. Με ταξικό υπολανθάνον ένστικτο. Θεωρεί τις πράξεις της κοινωνική δικαιοσύνη και προσφορά: ” Τυφλή ανάγκη ο φόνος” Σταματάει τις πράξεις της με την παρέμβαση της τρέχουσας εξουσίας. Ο Παπαδιαμάντης είναι ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων, με ίσκιο θεόρατο, που όσο υπάρχει ελληνική γλώσσα θα μας ακολουθεί για πάντα.