Η Γη δεν στέκεται ακίνητη. Εκτελεί µια περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε χρόνο, και µια περιστροφή γύρω από τον άξονά της κάθε 24 ώρες. Η κίνηση της Γης είναι τόσο βασική στην αντίληψή µας για τον κόσμο, που τη θεωρούµε σήµερα δεδοµένη. Τον 17ο αιώνα όµως, τέτοιες έννοιες ήταν επαναστατικές, αιρετικές, ακόµη και επικίνδυνες γι’ αυτούς που τις διαµόρφωσαν. Επί χιλιετίες, η κουλτούρα, η θρησκεία και η επιστήµη, συµπλεκόµενες µεταξύ τους, είχαν δηµιουργήσει µια κοσµοαντίληψη που βασιζόταν σε µια ακίνητη Γη. ∆ιότι, αν η Γη κινούνταν, δεν θα έπρεπε άραγε να παρασύρονται τα πουλιά µακριά από τα δένδρα, και να προσγειώνεται σε µεγάλη απόσταση ένα αντικείµενο που εκτοξεύεται κατευθείαν προς τα πάνω;
Μετά ήρθε η Αναγέννηση, και µαζί µε αυτή ο Κοπέρνικος, ο Γαλιλαίος, ο Κέπλερ, ο Huygens και ο Νεύτωνας: γίγαντες που αναδόµησαν θαρραλέα τον κόσµο σε µια Γη που στην πραγματικότητα κινείται µε περίπου 31.000 µέτρα το δευτερόλεπτο, ενώ περιστρέφεται µε περίπου 1700 χιλιόµετρα την ώρα καθώς περιφέρεται γύρω από ένα αντικείµενο που απέχει 150.000.000 χιλιόµετρα. Ωστόσο, τα πουλιά κουρνιάζουν ατάραχα, και αν αφήσουµε ένα µήλο θα πέσει κατευθείαν προς τα κάτω.
Όλα αυτά νοµίζουµε πως τα ξέρουµε. Πόσο καλά τα ξέρουµε όµως; Η γέννηση µιας νέας φυσικής είναι ένα έργο κλασικό στην ιστορία της επιστήµης, που δεν προσφέρει µόνο την καλύτερη δυνατή περιγραφή της µεγαλύτερης επιστηµονικής επανάστασης, αλλά µας εξηγεί επίσης πώς µπορούµε να διαπιστώσουµε ότι ζούµε σε ένα δυναµικό σύµπαν.
