Τα Υπόγεια Ρεύματα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αλλάζει διαρκώς μορφή σε όλα τα 25 χρόνια της πορείας του παραμένοντας πιστός στις μουσικές και κοινωνικές του αρχές. Τα πέντε τελευταία χρόνια το συγκρότημα, ως τρίο, με τον Γρηγόρη Κλιούμη (φωνή & κιθάρα), τον Τάσο Πέππα (τύμπανα & φωνητικά) και τον Νίκο Γιούσεφ (μπάσο & φωνητικά) έχει εξελίξει δυναμικά τον ήχο του, δίνοντας ασταμάτητα συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, σε κάθε μικρό ή μεγάλο χώρο και φεστιβάλ, αποδεικνύοντας γιατί παραμένει ένα από τα σημαντικότερα και πιο επίκαιρα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής.
Το «Η Γη που αφήνω» αποτελεί την αποτύπωση αυτών των χρόνων και την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με αυτή τη σύνθεση της μπάντας, έπειτα από τον live δίσκο “Vinyl Is Back” αλλά και άλλων τραγουδιών που κυκλοφόρησαν σε 7” βινύλιο και στις ψηφιακές πλατφόρμες.
Τα τραγούδια του δίσκου ξεκίνησαν τη δημιουργική τους πορεία πέρυσι κατά τη διάρκεια δεκάδων συναυλιών όπου δοκιμάστηκαν τα περισσότερα ζωντανά και ολοκληρώθηκαν το τελευταίο, δύσκολο για όλους, εξάμηνο όταν τα μέλη της μπάντας ξεκίνησαν να τα γράφουν μεταξύ τους μέσω διαδικτύου πριν οδηγηθούν στο στούντιο για την τελική ενορχήστρωση και ηχογράφηση.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει 12 τραγούδια με τα οποία τα Υπόγεια Ρεύματα εκφράζονται δημιουργικά απελευθερώνοντας αυτά που πηγάζουν από μέσα και γύρω μας. Ανάμεσά τους βρίσκονται, με νέα ενορχήστρωση, «Ο Καλός Νοικοκύρης» που είχαν γράψει πριν από δύο χρόνια με αφορμή τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου καθώς και το «Μισή Ζωή» που είχαν κυκλοφορήσει ψηφιακά κατά τη διάρκεια της ανοιξιάτικης καραντίνας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ποίηση παραμένει ένα σημαντικό στοιχείο επιρροής και έμπνευσης του συγκροτήματος και αυτή τη φορά επέλεξαν, όχι ασχέτως της εποχής μας φυσικά, να μελοποιήσουν το ποίημα του Κωστή Παλαμά, «Ο Γκρεμιστής».
Μια ιδιαίτερη στιγμή του δίσκου είναι το τραγούδι «Με παραχαραγμένη τη ζωή μας» σε ποίηση του Θεσσαλονικιού ποιητή Ανέστη Ευαγγέλου και μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, καθώς τα Υπόγεια Ρεύματα τιμούν το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες συνθέτες αλλά και τη φιλία τους που έχει αναπτυχθεί με τα χρόνια. Επιπλέον, περιλαμβάνεται το τραγούδι «Του Κόλλια (Νίκος Καββαδίας)» όπου αποτελεί ένα φόρο τιμής στον ποιητή, διατηρώντας το ύφος και τον τρόπο γραφής του, σε στίχους του αστείρευτου δημιουργού και καλού φίλου Δημήτρη Μητσοτάκη.
Το άλμπουμ διακρίνεται από μια ποικιλία διαφορετικών ηχητικών στυλ, ενοποιώντας μουσικά στοιχεία που κουβαλούν από την αρχή του συγκροτήματος, τις προσωπικές τους εμπειρίες αλλά και μοντέρνες φόρμες που δοκιμάζουν και παρουσιάζουν στα live τους. Τα τρία μέλη γίνονται ένα και ο καθένας δίνει στον άλλο το χώρο και τον τρόπο για να δημιουργεί τον κοινό τους ήχο.
Το «Η Γη που Αφήνω» είναι ένας δίσκος κοινωνικός, μιλάει για την ζωή, την ανθρώπινη ύπαρξη και το σεβασμό που είναι αναγκαίο να υπάρχει μεταξύ μας.