Τα ρούχα ως οικειότητα, ως συναίσθημα και ως μνήμη. Ως εργαλεία για μεταμόρφωση, ως ένδειξη θριάμβου, ως σημάδι συγγένειας και επαφής. Τα αφουγκραστήκαμε, γιατί τα ρούχα λένε ιστορίες.
«Η Γυναίκα / Το Ρούχο» είναι ο τίτλος της performance που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Όλγας Ποζέλη στο Θέατρο Φούρνος, από το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016 και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9:15μμ. Το έργο ανεβαίνει από την βραβευμένη ομάδα θεάτρου ΝΟΗΤΗ ΓΡΑΜΜΗ, η οποία τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό όπου διακρίνεται σε σημαντικά διεθνή Φεστιβάλ, σε χώρες όπως Η.Π.Α., Ιράν, Λουξεμβούργο, Βουλγαρία, Λιθουανία, Ουκρανία, Γερμανία, Αγγλία, Βιετνάμ κ.ά.
«Η Γυναίκα / Το Ρούχο»
Αν έπρεπε να πετάξεις όλα σου τα ρούχα και να κρατήσεις μόνον ένα, ποιο θα ήταν αυτό;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τι θα φορούσες για να ξεχωρίσεις;
Τι θα ‘βαζες για να περάσεις απαρατήρητη;
Θα μπορούσες να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς καθρέφτη;
Θα ήθελες να μπορούσες να κυκλοφορείς γυμνή στον δρόμο;
Έχασες ποτέ το ένα γάντι, το ένα σκουλαρίκι, τη μία κάλτσα;
Όταν είναι να πετάξεις ένα ρούχο, μην πονάς για τον αποχωρισμό, απλά ευχαρίστησέ το για τη χαρά που σου πρόσφερε και γιόρτασε την νέα του ζωή.
Ποτέ μα ποτέ, μη δένεις τα καλσόν! Ποτέ, μα ποτέ, μην κάνεις τις κάλτσες σου κουβαράκια. Ήρθε η ώρα κι αυτές να ξεκουραστούν… Όλη τη μέρα ήταν στους δρόμους.
Να τις φυλάξεις όλες τις φωτογραφίες σου που δεν σου αρέσεις. Σε είκοσι χρόνια θα τις βλέπεις και θα λες, «τι όμορφη που ήμουν τότε!».
Η Όλγα Ποζέλη μιλάει για την παράσταση:
Οι ιστορίες που διηγούμαστε στην παράσταση αφορούν τα ρούχα ως οικειότητα, ως συναίσθημα και ως μνήμη. Τα ρούχα ως εργαλεία για μεταμόρφωση. Ως ένδειξη θριάμβου. Ως σημάδι συγγένειας και επαφής.
Είναι σαν να μιλούν 328 γυναίκες… Γιατί το υλικό μας ήταν πλούσιο και ετερογενές: μοιράσαμε ερωτηματολόγια, πήραμε συνεντεύξεις, διαβάσαμε μελέτες και ποιήματα, κρυφακούσαμε συνομιλίες, αναζητήσαμε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεφυλλίσαμε περιοδικά, ακούσαμε τραγούδια, ξετρυπώσαμε παλιές φωτογραφίες και… και… και…
Η σχέση ειδικά των γυναικών με το ντύσιμο είναι μια σχέση εξαιρετικά λεπτή, πολυσήμαντη και συχνά αποκαλυπτική – μια σχέση με πολλές πτυχές: άλλοτε φανερές και ερμηνεύσιμες, άλλοτε σκοτεινές και δυσερμήνευτες.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι οι ενδυματολογικές μας επιλογές μας καθορίζουν. Μας προσδίδουν ή μη κύρος, αντικατοπτρίζουν την ιδεολογία μας, προσδιορίζουν τον επαγγελματικό χώρο στον οποίο ανήκουμε, εκφράζουν τη σεξουαλικότητά μας, απηχούν την ηθική μας, μας εντάσσουν σε ομάδες ή μας διαφοροποιούν… Τα κάνουμε εργαλείο, πανοπλία, μάσκα μας.
Στην παράστασή μας κάποια στιγμή, αφήσαμε τα ρούχα στην άκρη και αφουγκραστήκαμε. Γιατί τα ρούχα λένε ιστορίες.
Ταυτότητα της παράστασης
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Σύνθεση κειμένων: Όλγα Ποζέλη & η ομάδα
Σκηνικά: Κωστής Δάβαρης
Κοστούμια: Κωστής Δάβαρης & η ομάδα
Μουσική επιμέλεια & κίνηση: Όλγα Ποζέλη
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βάσια Λακουμέντα, Σοφία Λιάκου, Όλγα Ποζέλη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λίνα Παπανικολάου, Αλεξάνδρα Ασσαντουριάν, Τερέζα Βονάτσου
Βοηθοί σκηνογράφου: Ελευθερία Αραούζου, Μυρτώ Κοκκίνου
Βοηθός παραγωγής: Χριστίνα Καλπογιαννάκη