«Η ιέρεια με το τατουάζ»: Τατουάζ από το παρελθόν

Διαχρονικά η ελληνική μυθολογία αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή από όπου οι σύγχρονοι συγγραφείς, Έλληνες και ξένοι, μπορούν και αντλούν πλούσιο υλικό για τη συγγραφή ενός βιβλίου. Στο τελευταίο της βιβλίο με τον ευρηματικό τίτλο «Η ιέρεια με το τατουάζ», που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδ. Διόπτρα, η Πασχαλία Τραυλού βουτά κυριολεκτικά στην πηγή αυτή και ανασύρει από την πλούσια δεξαμενή της μια πολυμερή ιστορία, με αμφίσημο τέλος, που συγκινεί τον αναγνώστη και ταυτόχρονα τον συναρπάζει με τη θεματολογική του πρωτοτυπία, την ιστορική του εμβρίθεια και την κοινωνική και ανθρωπολογική προσέγγιση της σύγχρονης πραγματικότητας διά μέσου των αιώνων.

Υπογράφοντας ένα ταξίδι που ακολουθεί τα χνάρια του μύθου των Αμαζόνων, η Τραυλού καταθέτει έναν συγκερασμό επιστημονικής και ιστορικής τεκμηρίωσης, μυθικών συμβόλων, και ανατρεπτικής πλοκής, όπου η σαγήνη και ο αρχαίος μύθος, η ιστορική ακρίβεια και λεπτομέρεια αλλά και η μυθοπλασία συμβάλλουν στην ανάδειξη των έμφυλων προβληματισμών με τους οποίους καταπιάνεται η Τραυλού σε όλο σχεδόν το έργο της. Και αξίζει κανείς να σταθεί στην παράμετρο αυτή που αφορά σε όλα τα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέα. Με γνώμονα τις προσωπικές της σπουδές η συγγραφέας αποφασίζει να γίνει η φωνή όλων των γυναικών ανά τους αιώνες και να φέρει στο φως και καθ’ ολοκληρία τις νοοτροπίες εκείνες που σημάδεψαν τη γυναικεία θέση τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στο εξωτερικό, καυτηριάζοντας την έμφυλη βία και τον παραλογισμό από τον οποίο γενιές γυναικών δυναστεύτηκαν. Έτσι λοιπόν, δημιουργεί το συγκειμενικό πλαίσιο κάθε φορά στο οποίο εντάσσει με γεωμετρική ακρίβεια τα αίτια και τα αιτιατά των θέσεων αυτών που σημάδεψαν διαχρονικά την ιστορία της ανθρωπότητας και μοιραία στιγμάτισαν τον ρου της.

Αυτή τη φορά κεντρικός πυρήνας του έργου είναι ο μύθος των Αμαζόνων. Καίριος και εύστοχος ο παραλληλισμός, καθώς σήμερα, στις σύγχρονες ανεπτυγμένες ή υπό ανάπτυξη κοινωνίες ο αγώνας για την κατάργηση των διακρίσεων ενάντια στο γυναικείο φύλο παραμένει ουσιαστικά επίκαιρος, ένας αγώνας που εν τέλει δε σταμάτησε ποτέ στην πάροδο των αιώνων παρά τη γυναικεία χειραφέτηση και τις κατακτήσεις των γυναικών σε επαγγελματικό, κοινωνικό, επιστημονικό και οικονομικό επίπεδο. Ο μύθος των Αμαζόνων γίνεται για την Τραυλού το σκαλί πάνω στο οποίο θα πατήσει για να φανερώσει την ιστορική πραγματικότητα που περιβάλλει τελικά τις μορφές αυτές αλλά και την αλληγορική σημασία τους. Σύγχρονες αποδείξεις και νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως και αναδεικνύουν την αλήθεια για τις δυναμικές αυτές μορφές της αρχαιότητας πέρα από τον μύθο και τη φαντασία που έπλασε το μυστήριο.

Μέσα από μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία η Τραυλού συνθέτει μια ιστορία γεμάτη ρεαλισμό αλλά και γοητεία και θέτει τα ερωτήματα που τη βασανίζουν. Ο προσδιορισμός των ανθρώπινων σχέσεων, η αναζήτηση της αλήθειας, οι εμβληματικές σχέσης της μητέρας με την κόρη, το αέναο ερωτικό παιχνίδι ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό, η απώλεια και η θλιβή που προκαλεί, η συναισθηματική συντριβή και κατάρρευση, η διεξοδική αναζήτηση του ‘εγώ’ στο ‘εσύ’, η αξία της προσωπικής αυτοδιάθεσης και αυτογνωσίας, ο χρόνος ως έννοια σχετικότητας, το ήθος μιας ηθικής που άλλοτε ορθολογικά και άλλοτε με λυρισμό καθορίζει την ανθρώπινη σκέψη. Η γυναικεία ψυχοσύνθεση διαγράφεται με λεπτομέρεια και οι συμβολισμοί (εξαιρετικός και ιδιαζόντως επινοητικός ο συμβολισμός ανάμεσα στο ελάφι και στον λύκο), δίνουν ένα κείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος, αφετηρία για σύγχρονους προβληματισμούς και αναστοχασμούς του παρελθόντος.

Το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Τα δύο πρώτα είναι σαφώς μεγαλύτερα σε έκταση, το τρίτο μέρος όμως αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μιας γοητευτικής αφηγηματικής αλυσίδας, καθώς η αρχαιολόγος Αίθρα Μπάξερ θα ανασύρει την αποκάλυψη των μυστικών που την αφορούν από το πηγάδι του χρόνου και θα ανακαλύψει σε ποιον βαθμό το αρχαίο παρελθόν αποτελεί για την ίδια έναν σημαντικό παράγοντα προσωπικού προσδιορισμού. Η αρχαιολογική έρευνα στην οποία παίρνει μέρος η αρχαιολόγος θα γίνει η αφορμή για να έρθει στο φως η δική της αλήθεια. Τα οικογενειακά της προβλήματα, η σχέση της με το τέλος του χρόνου, ο μητρικός ίσκιος της Ιφιγένειας—συγκλονιστική η σχέση μητέρας και κόρης που η Τραυλού διαγράφει—επάνω στην εύθραυστη δική της ψυχή, η καταβύθιση στην τραγικότητα της σημαντικής της απώλειας και η σχέση της με το παρελθόν θα διαφανούν όταν μαζί με την Άντριαν Μάγιορ θα ανασκάψουν τα Ουράλια Όρη για να ανακαλύψουν την υπαρκτή πραγματικότητα των Αμαζόνων πέρα από τον μύθο.

Η συγγραφέας παραθέτει τις γνώσεις της γύρω από τις τεχνικές της αρχαιολογικής έρευνας και δίνει στοιχεία για τις μεθόδους χρονολόγησης της ιστορίας, δημιουργώντας ένα τεράστιο αναγνωστικό ενδιαφέρον για τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο. Παράλληλα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι εστιάζει στις μυθολογικές ομοιότητες των λαών, καθώς από τα σύνορα Ρωσίας Καζακστάν έως την ελληνική γωνιά τα κοινά σημεία των μύθων, των συμβόλων και των συμβολισμών στους λαούς του κόσμου αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κατανόησή του.

Οι ήρωες κινούνται με απόλυτη ακρίβεια και σχηματίζουν ένα αφηγηματικό μωσαϊκό με την ίδια την Αίθρα να αποτελεί τη βασικότερη ψηφίδα για την τελική του ολοκλήρωση και ο αναγνώστης αναλογίζεται πόσο οριοθετείται το μέλλον τελικά από το παρελθόν και τις αρχέγονες συνθήκες του. Σε μια εντελώς διαφορετική συγγραφική διαδικασία αυτή τη φορά η Τραυλού σκιαγραφεί τους κεντρικούς χαρακτήρες του έργου αδρά και αφήνεται και η ίδια σε έναν καταιγισμό ιστορικών και μυθολογικών πληροφοριών που κάνουν το μυθιστόρημα ένα πολυσχιδές μυθοπλαστικό σύμπαν, πυκνής υφής και αισθητικής, το οποίο φέρνει στο φως όλη εκείνη την κρυμμένη στο αγνό προσωπείο των μύθων αλήθεια, που ο απλός άνθρωπος ενίοτε δυσκολεύεται να συλλάβει.

Διαβάστε επίσης:

Η ιέρεια με το τατουάζ: Το νέο βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού