Η Ισμήνη Καπάνταη στον Ιανό

Μία συζήτηση, σε πρώτο πρόσωπο, για την τέχνη, την κοινωνία, τη ζωή, με τη συμμετοχή του κοινού.

H Ισμήνη Καπάνταη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Παντρεύτηκε τον Βάσο Καπάνταη. Ο Δούκας Καπάνταης είναι γιος της.

Έργα της:

Επτά φορές το δαχτυλίδι (Εστία 1989)·
Απειρωτάν και Τούρκων, μυθιστόρημα (Εστία 1990, Καστανιώτης 2009)·
Η Ιστορία της Ιόλης, μυθιστόρημα (Εστία 1992)·
Πού πια καιρός, μυθιστόρημα (Εστία 1996)·
Στο Κρυφό Σχολειό, παιδικό (Ποταμός 1997)·
Ιωνία – Οι Έλληνες στη Μικρασία, λεύκωμα (Αδάμ 1997)·
Εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη, λεύκωμα, δίγλωσση έκδοση (Καστανιώτης 1999)·
Η Φλώρια των νερών, μυθιστόρημα (Καστανιώτης 1999)·
Το άλας της Γης, μυθιστόρημα (Καστανιώτης 2002)·
Εμείς έχουμε Εμάς, μυθιστόρημα (Καστανιώτης 2007)·
Οκτώ φορές το δαχτυλίδι (Καστανιώτης 2008)·
Κυνική ιστορία (Καστανιώτης 2008)·
Με θέα τη ζωή, μυθιστόρημα (Καστανιώτης 2009)·
Σικελικός Εσπερινός, μυθιστόρημα (Καστανιώτης 2013).

Μεταφράσεις:

Τα Πουλιά του Αθώου Δάσους (The Birds of the Innocent Wood), μυθιστόρημα, της Deirdre Madden, 2003 (Χατζηνικολή)·
Άνθη του Λόγου (Champ Fleury), του Geoffroy Tory, 2005 (Κότινος)·
Οκτώβρης, οχτώ το πρωί (October, Eight O’Clock), διηγήματα, του Norman Manea, 2011 (Καστανιώτης)·
Ματίλντα (Mathilda), νουβέλα, της Mary Shelley, 2013 (Νεφέλη)·
Οι Πύργοι του Μπάρτσεστερ (Barchester Towers), μυθιστόρημα, του Anthony Trollope, υπό έκδοση (Gutenberg).

Πολλά από τα έργα της έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στο εξωτερικό. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά· έχει γράψει επίσης κείμενα για ντοκιμαντέρ.

Τιμήθηκε με το Βραβείο Χριστιανικών Γραμμάτων (1990) και με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το μυθιστόρημα Απειρωτάν και Τούρκων

Λίγα λόγια για το βιβλίο της «Αστική Οικία στο Χαλάνδρι»

Η πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη συγγραφέας, Ισμήνη Καπάνταη, εγκαινιάζει τη συνεργασία της με τον Ίκαρο με μια ανατροπή: ένα αστυνομικό μυθιστόρημα τοποθετημένο στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90.

Αθήνα, στα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Το χρήμα ρέει, χρήμα άφθονο που, σε αντίθεση με το παρελθόν, είναι κατά το πλείστον ουρανοκατέβατο. Μια κοινωνία που όζει στερημένη παντελώς μνήμης, μια κοινωνία που θεωρεί ότι η ιστορία εκκινεί και σχεδόν εξαντλείται στον Εμφύλιο. Μια κοινωνία που δεν προοιωνίζεται το μέλλον και παρακολουθεί τις εξελίξεις παθητικά· άνθρωποι εγκλωβισμένοι στους τέσσερις τοίχους των σπιτιών τους —μικρών ή μεγάλων, αδιάφορο, στον κόσμο τους όμως—, μέχρι την ώρα που η μοίρα αποφασίζει την «εικονική τους πραγματικότητα» να τη μετατρέψει, απαλείφοντας απλώς το «εικονική».

Απόσπαμα

Σάββατο πρωί και μόλις κυκλοφόρησε η είδηση, τα τηλέφωνα στην Αθήνα είχανε πάρει φωτιά. Στα περίπτερα οι εφημερίδες κρέμονταν ανοιχτές, κρατημένες με δυο μανταλάκια από τις άκρες τους, για να φαίνεται ολοκάθαρα το πρωτοσέλιδό τους με τη φωτογραφία, και από κάτω, με τεράστια γράμματα, λεζάντες του είδους που συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις όπως, «Είπαν πως η Αστυνομία θα προχωρήσει σε συλλήψεις» και, «Λύθηκε το μυστήριο του φόνου της Αρναούτη στο Χαλάνδρι;» και ακόμα, σε κάποιες φυλλάδες, προκλητικά, η ερώτηση, «Ξέρουνε τώρα τι κάνουν ή θα μας πούνε πάλι πως έκαναν λάθος;».

Η εκδήλωση θα προβάλλεται ζωντανά και στο ianos.gr