Το γνωστό έργο του Χ. Ίψεν, Η Κυρά της θάλασσας, γραμμένο το 1888, θεωρείται το πρώτο «δράμα φυγής».
Ένας διάλογος με το κλασσικό κείμενο του Ίψεν. Μια απόπειρα να πλησιάσουμε τους ήρωες που ακόμα σήμερα συναντάμε γύρω μας στην πραγματική ζωή. Να καταλάβουμε τις συμπεριφορές και την ιστορία τους, με υλικό τις δικές μας αναφορές και τα βιώματα.
Βρισκόμαστε σε ένα εξοχικό σπίτι, μια ζεστή ημέρα του καλοκαιριού. Σε έναν στενό θαλάσσιο κόλπο. Γούβα. Ένας άντρας με την δεύτερη γυναίκα του και τις δυο του κόρες. Ζουν χωρίς έρωτα στα χλιαρά νερά του κόλπου. Ένας νεαρός καλλιτέχνης και ένας φίλος από παλιά τους επισκέπτονται. Γνωστές σε όλους μας καθημερινές συμπεριφορές για να περάσει η ζέστη, η μέρα, το καλοκαίρι, η ζωή.
Τι γίνεται όταν ανταριάζει η ψυχή και ζητά τη βουτιά στο άγνωστο, το ιδανικό, τον έρωτα;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η νοσταλγία για μια άλλη ζωή πιο ταιριαστή, πιο φυσική γίνεται αφόρητη για τους ήρωες.
Όταν το όνειρο της φυγής, η επιθυμία για τον ιδανικό έρωτα επισκέπτεται την ηρωίδα, αυτή πρέπει να διαλέξει. Ποια είναι όλα αυτά που μας κρατάνε από το να φεύγουμε; Τόση δύναμη έχουν πια;
«Ήμασταν λέει πλάσματα του νερού που χάσαμε το δρόμο μας και βγήκαμε στη στεριά. Κι έπειτα συνηθίσαμε. Βγάλαμε ρίζες. Αυτό όμως το ξέρει ο άνθρωπος. Ξέρει ότι κάπου αλλού θα ’πρεπε να ’ναι και αυτή είναι η πραγματική αιτία της ανθρώπινης θλίψης».
Με ελαφρότητα και χιούμορ παρακολουθούμε την προσπάθεια των ηρώων να συνηθίσουν την συμβατική ζωή, που πάντα κάτι αφήνει απ’ έξω. Να συνηθίσουν ότι πάντα κάτι θα λείπει.
Συντελεστές:
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Δανάη Σπηλιώτη
Σκηνικά/Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
Παίζουν: Στέλλα Βογιατζάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Θανάσης Ζερίτης, Μυρτώ Πανάγου, Πένυ Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος.