Η New Star παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 13 Αυγούστου 2015 το κλασσικό φιλμ νουάρ του Όρσον Γουέλς «Η Κυρία από την Σαγκάη» (The Lady from Shanghai) με τις αξεπέραστες ερμηνείες των Ρίτα Χέιγουορθ, Όρσον Γουέλς, Έβερετ Σλόουν.

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας Ιρλανδός ναυτικός, ο Μάικλ Ο’ Χάρα, συναντά στο Σέντραλ Παρκ την όμορφη ξανθιά Έλσα και τη σώζει από την επίθεση τριών κακοποιών. Συνοδεύοντάς την σπίτι της, γνωρίζει το σύζυγό της, το δικηγόρο Άρθουρ Μπάνιστερ, που έχει μια ελαφρά αναπηρία. Καθώς πρόκειται να πάνε στο Σαν Φρανσίσκο με το γιοτ τους του προσφέρουν δουλειά και ο Μάικλ δέχεται.

Στο γιοτ βρίσκεται και ο συνέταιρος του Άρθουρ, ο Τζορτζ Γκρίσμπι, που πείθει τον Μάικλ να τον βοηθήσει να σκηνοθετήσει το θάνατό του, έναντι αδρής αμοιβής. Ο Μάικλ που σχεδιάζει με τα χρήματα να το σκάσει με την Έλσα, την οποία έχει ερωτευτεί, δέχεται και υπογράφει μια ομολογία της “δολοφονίας”.

Στην υπόθεση παρεμβαίνει ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο Σίντνεϊ Μπρουμ, ο οποίος έχει μάθει ότι το πραγματικό σχέδιο του Γκρίσμπι είναι να δολοφονήσει τον Μπάνιστερ και να ενοχοποιήσει τον Μάικλ, ενώ ο ίδιος θα θεωρείται νεκρός. Ωστόσο, αυτός που τελικά δολοφονείται είναι ο Γκρίσμπι και ο Μάικλ συλλαμβάνεται, εφόσον μάλιστα υπάρχει και η ομολογία του. Την υπεράσπισή του αναλαμβάνει ο Μπάνιστερ, που μετατρέπει τη δίκη σε φάρσα. Ο Μάικλ δραπετεύει και μαζί με την Έλσα καταφεύγουν σε ένα θέατρο της Τσάινα Τάουν. Εκεί ο Μάικλ καταλαβαίνει ότι αυτή είναι που σκότωσε τον Γκρίσμπι. Η Έλσα, μαζί με κάποιους Κινέζους φίλους της, τον μεταφέρουν αναίσθητο σε ένα δωμάτιο με καθρέφτες, όπου του ομολογεί ότι το αρχικό σχέδιο ήταν να σκοτώσουν μαζί με τον Γκρίσμπι τον άντρα της, αλλά η παρέμβαση του Μπρουμ τους χάλασε τα σχέδια. Φτάνει και ο Μπάνιστερ και οι δύο σύζυγοι ανταλλάσσουν πυροβολισμούς, σε μια θεαματική σκηνή, όπου τα πάντα πολλαπλασιάζονται από τους καθρέφτες. Ο Μάικλ κατορθώνει να διαφύγει, σίγουρος ότι θα μπορέσει να αποδείξει την αθωότητά του.

Σκηνοθεσία: Όρσον Γουέλς

Σενάριο: Όρσον Γουέλς, Γουίλιαμ Καστλ, Τσαρλς Λέντερελ, Φλέτσερ Μαρκλ

Πρωταγωνιστούν: Ρίτα Χέιγουορθ, Όρσον Γουέλς, Έβερετ Σλόουν, Γκλεν Άντερς, Τεντ ντε Κορσία

Φιλμ νουάρ, ΗΠΑ, 1947, 87′

Σχετικά με την ταινία

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο μυθιστόρημα του Σέργουν ΚινγκΑν πεθάνω πριν ξυπνήσω”, το οποίο, όμως, ο Όρσον Γουέλς άλλαξε τόσο ώστε έγινε αγνώριστο! Οι ατάκες γράφονταν σχεδόν μέρα με τη μέρα και συχνά οι ηθοποιοί τις μάθαιναν το πρωί στο πλατό, πριν αρχίσει το γύρισμα. Ο πρόεδρος της Columbia Rictures Χάρι Κον, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος, ούτε με το σενάριο, που το θεωρούσε μπερδεμένο, ούτε με τον τρόπο κινηματογράφησης του Γουέλς. Υπήρχε δε, ένα επιπλέον πρόβλημα: ο Γουέλς είχε πείσει την πρώην, πλέον, σύζυγό του Ρίτα Χέιγουορθ να κόψει τα περίφημα μακριά κόκκινα μαλλιά της, να γίνει ξανθιά και να υποδυθεί την ψυχρή δολοφόνο! Η ίδια έχει πει: “Ο Όρσον δοκίμαζε κάτι καινούργιο με μένα, αλλά ο Χάρι Κον ήθελε την Εικόνα – την Εικόνα που έπρεπε να διατηρήσω μέχρι να φτάσω τα 90! Η “Κυρία από τη Σαγκάη” ήταν μία πάρα πολύ καλή ταινία. Και ποιο ήταν το σχόλιο του Χάρι Κον όταν την είδε; ‘Σε κατέστρεψε! Έκοψε τα μαλλιά σου!’”

Ο Χάρι Κον δεν ήταν ευχαριστημένος και με το γεγονός ότι πολλά γυρίσματα έγιναν σε φυσικούς χώρους, στο Ακαπούλκο αλλά, κυρίως, στο Σαν Φρανσίσκο. Στην παραλία του Σοσαλίτο, στο Δικαστικό Μέγαρο, στην Τσάινα Τάουν, στο πάρκο ψυχαγωγίας Playland-at-the-Beach, όπου είναι γυρισμένη η περίφημη σκηνή με τους καθρέφτες. Το γιοτ, όπου γυρίστηκαν πολλές σκηνές, ανήκε στον Έρολ Φλυν, ο οποίος το κυβερνούσε ανάμεσα στις λήψεις και διακρίνεται, μάλιστα, στο βάθος, σε μια σκηνή στο Ακαπούλκο!

Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 2 Οκτωβρίου 1946 και τελείωσαν στις 27 Φεβρουαρίου 1947. Ωστόσο, με εντολή του στούντιο, όλο το Μάρτιο αρκετές σκηνές ξαναγυρίστηκαν, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε εκτεταμένο μοντάζ, που κράτησε περίπου ένα χρόνο, με αποτέλεσμα η ταινία να κάνει πρεμιέρα στις ΗΠΑ στις 9 Ιουνίου 1948. Και ενώ η αρχική παραγωγή ήταν χαμηλότερη από τον προϋπολογισμό, με τις παρεμβάσεις του στούντιο κόστισε, τελικά, συν το ένα τρίτο!

Κριτικές για την ταινία

Όταν προβλήθηκε στην Αμερική, η ταινία θεωρήθηκε καταστροφή! Οι κριτικοί μπερδεύτηκαν από το κάπως χαοτικό ύφος του Γουέλς, που φαινόταν να μην μπορεί να πάρει το όλο εγχείρημα στα σοβαρά, και θεώρησαν ότι η αφήγησή του αποσπούσε τους θεατές από το κεντρική ιδέα του σεναρίου, που ήταν ο φόνος. Αντίθετα, στην Ευρώπη η ταινία έγινε αμέσως δεκτή με ενθουσιασμό και, με το πέρασμα του χρόνου, ακολούθησαν και οι ΗΠΑ. Σήμερα, οι σημαντικότεροι κριτικοί θεωρούν την ταινία ως ένα από τα αριστουργήματα του φιλμ νουάρ. Το 2012, σε μια ψηφοφορία του Βρετανικού Ινστιτούτου Ταινιών, έξι κριτικοί την κατέταξαν  ανάμεσα στις δέκα σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γούντι Άλεν στην ταινία του “Σφαίρες πάνω από το Μανχάταν”, όπου σε μια σκηνή πέφτουν πυροβολισμοί πίσω από μία οθόνη, επέλεξε να προβάλλεται στην οθόνη “Η κυρία από τη Σαγκάη”, αποτίνοντας, με τον τρόπο του, φόρο τιμής στον Όρσον Γουέλς και στη δική του, φημισμένη, σκηνή των πυροβολισμών στην αίθουσα με τους καθρέφτες.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

 

Τζορτζ Όρσον Γουέλς

Ο Τζορτζ Όρσον Γουέλς γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1915 στην Κενόσα του Ουισκόνσιν. Η μητέρα του, που του έμαθε να παίζει πιάνο και βιολί, πέθανε όταν ήταν οκτώ χρονών και έμεινε με τον πατέρα του, έναν επιτυχημένο εφευρέτη και βιομήχανο, μέσω του οποίου γνώρισε πολλούς ηθοποιούς και ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο του θεάματος. Σε ηλικία 11 χρονών, είχε κάνει ήδη δύο φορές το γύρο του κόσμου! Δυστυχώς, και εκείνος πέθανε, όταν ο Όρσον ήταν 13 ετών.

Τα πρώτα του βήματα ως ηθοποιός τα έκανε σε ένα πειραματικό θέατρο της Ιρλανδίας, ενώ σύντομα στράφηκε και στη σκηνοθεσία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 είχε αφοσιωθεί απόλυτα στο θέατρο και, μαζί με τον Βρετανό παραγωγό και ηθοποιό Τζον Χάουζμαν ανέβαζαν ριζοσπαστικές παραστάσεις στη Νέα Υόρκη με το θίασο “Μέρκιουρι”.

Το 1938 έκανε την περίφημη εκπομπή του, μια ραδιοφωνική διασκευή του “Πολέμου των κόσμων”, του Χ. Τζ. Γουέλς, που ήταν τόσο πιστευτή ώστε ο κόσμος βγήκε πανικόβλητος στους δρόμους, θεωρώντας ότι είχαν εισβάλει στη Γη εξωγήινοι! Πολλοί τον επέκριναν, αλλά μέσα σε μια νύχτα έγινε διάσημος και αυτό τράβηξε την προσοχή των παραγωγών του Χόλιγουντ, που τον κάλεσαν να σκηνοθετήσει τον “Πολίτη Κέιν”.

Άσχετος από κινηματογράφο, επέλεξε κατάλληλους συνεργάτες και όχι μόνο αφομοίωσε ταχύτατα την τεχνική των παλιών δασκάλων, αλλά ανανέωσε την κινηματογραφική αφήγηση επεμβαίνοντας στο χρόνο, υιοθετώντας πρωτοποριακές για την εποχή γωνίες λήψεις και κινήσεις της μηχανής, χρησιμοποιώντας το φωτισμό και τη μουσική για να εντείνει τη δραματική ατμόσφαιρα. Ο Φρανσουά Τριφό έχει πει ότι ο “Πολίτης Κέιν” είναι ίσως η ταινία χάρη στην οποία οι περισσότεροι κινηματογραφιστές αποφάσισαν να ξεκινήσουν την καριέρα τους! Η ταινία απέσπασε το Όσκαρ σεναρίου το 1941, αλλά άργησε να αναγνωριστεί. Πάνω από 60 χρόνια μετά, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ανακήρυξε τον “Πολίτη Κέιν” ως την καλύτερη ταινία όλων των εποχών!

Όμως η προσωπικότητα του Γουέλς και το καταπιεστικό σύστημα του Χόλιγουντ δεν μπορούσαν να ταιριάξουν. Μετά τη δεύτερη ταινία του, “Οι υπέροχοι Άμπερσον” (1942) στην ουσία εκδιώχθηκε από το κύκλωμα. Παρόλο που η καριέρα του δεν ανέκαμψε ποτέ, επέμενε, παίζοντας όπου μπορούσε, για να συγκεντρώνει χρήματα για τις προσωπικές του δημιουργίες.

Το 1947 σκηνοθέτησε τις ταινίες “Η κυρία από τη Σαγκάη” και  “Μάκβεθ”, στις οποίες και πρωταγωνιστούσε. Έζησε αρκετά χρόνια στην Ευρώπη, όπου δημιούργησε τις ταινίες “Οθέλος” (1952) και “Ο κ. Αρκάντιν” (1955), ενώ το 1958 επέστρεψε στο Χόλιγουντ, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ταινία “Ο άρχων του κακού”. Πίσω στην Ευρώπη, σκηνοθέτησε τη “Δίκη” (1962), τις “Καμπάνες του Μεσονυχτίου” (1966) και “Η αλήθεια και το ψέμμα” (1975), όπου έπαιζε και ο ίδιος.

Ως ηθοποιός εμφανίστηκε και σε πολλές ταινίες άλλων. Ανάμεσά τους οι: “Τζέιν Έιρ” (1944), “Ο τρίτος άνθρωπος” (1949), “Πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού” (1958), “Σύντροφοι του κακού” (1959), “Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές” (1966), “Κατς 22” (1970). Στο θέατρο, πρωταγωνίστησε στον “Οθέλο” (Λονδίνο, 1951) και στον “Βασιλιά Λιρ” (Νέα Υόρκη, 1956).

Τα τελευταία χρόνια του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ήταν υπέρβαρος, πάνω από 170 κιλά, είχε υψηλή πίεση, διαβήτη και καρδιακά προβλήματα. Πέθανε στις 10 Οκτωβρίου 1985, στο Λος Άντζελες, από καρδιακή προσβολή.

Ο Όρσον Γουέλς είπε…

“Η δουλειά μου αντανακλά την εύθυμη τρέλα, την αβεβαιότητα, την έλλειψη σταθερότητας, το μείγμα κίνησης και έντασης που χαρακτηρίζει τον κόσμο μας. Το σινεμά οφείλει να εκφράσει όλα αυτά τα πράγματα. Όταν το σινεμά θέλει να είναι τέχνη, πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι σινεμά και όχι κακέκτυπη μίμηση άλλου εκφραστικού, καλλιτεχνικού μέσου”.

 

“Πέρασα χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες από τη ζωή μου, προσπαθώντας να αποκτήσω το δικαίωμα να κάνω τα πράγματα με το δικό μου τρόπο. Ο αγώνας αυτός υπήρξε, στο μεγαλύτερο μέρος του, άκαρπος. Ξόδεψα πέντε χρόνια γράφοντας σενάρια που κανένας παραγωγός δεν πρόκειται να αγοράσει…”

 

“Η τέχνη είναι ένα ψέμα που πραγματώνει την αλήθεια”.

 

“Αν έπρεπε να κατατάξω τις τέχνες ιεραρχικά, ανάλογα με την απόλαυση που προσφέρουν, θα έπρεπε να τοποθετήσω πάνω απ’ όλα τη λογοτεχνία, ύστερα τη μουσική, ύστερα τη ζωγραφική και μετά το θέατρο. Ο κινηματογράφος μου αρέσει μόνον όταν γυρίζω ο ίδιος. Η παρακολούθηση ταινιών δεν με διασκεδάζει πια…”

Φιλμογραφία

The Hearts of Age (1934)

Too much Johhson (1938)

Πολίτης Κέιν (1941)

Οι υπέροχοι Άμπερσον (1942)

Ταξίδι στο φόβο (1943)

Ο άγνωστος (1946)

Η κυρία από τη Σαγκάη (1947)

Μάκβεθ (1948)

B lack Magic (1949)

Οθέλος (1952)

Ο κύριος Αρκάντιν (1955)

Ο άρχων του τρόμου (1958)

No exit (1962)

Η δίκη (1962)

Φάλσταφ- Οι καμπάνες του μεσονυχτίου (1965)

Αθάνατη ιστορία (1967)

The golden honeymoon (1970)

London 1970 The Deep (1971)

The other side of the wind (1972)

Η αλήθεια και το ψέμα (1973)

The spirit of Charles Lindbergh (1984)

Ρίτα Χέιγουορθ

Θεωρείται μια από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν ποτέ από το χώρο της έβδομης τέχνης κι αποτέλεσε ένα από τα εμπορικότερα ονόματα του κινηματογράφου κατά τη δεκαετία του ’40.Η απήχηση που είχε στο κοινό είχε ως αποτέλεσμα να κοσμήσει το εξώφυλλο του περιοδικού Life πέντε φορές ενώ βρισκόταν στο απόγειο της δόξας. Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στις αρχές της δεκαετίας του ’30 με το όνομα Ρίτα Κανσίνο, το οποίο αποφάσισε να αλλάξει σε Ρίτα Χέιγουορθ, για να προσελκύσει μεγαλύτερη ποικιλία ρόλων. Μαζί με το όνομά της η Χέιγουορθ άλλαξε και το χρώμα των μαλλιών της από καστανά σε κόκκινα. Γύρισε ταινίες 61 ταινίες σε χρονικό διάστημα 37 χρόνων, αλλά εκείνη με την οποία το όνομα της είναι συνδεδεμένο σε μεγαλύτερο βαθμό είναι η Τζίλντα (Gilda, 1946).

Η Μαργαρίτα Κάρμεν Κανσίνο γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 1918. Οι γονείς της ήταν ο Εντουάρντο Κανσίνο, Ισπανός χορευτής από τη Σεβίλλη κι η Αμερικανίδα ηθοποιός Βόλγκα Χέιγουορθ. Η Ρίτα είχε επίσης δυο αδέλφια τον Εντουάρντο και τον Βέρνον.

Ο πατέρας της ήθελε να την κάνει μεγάλη χορεύτρια, ενώ η μητέρα της ήθελε να γίνει ηθοποιός. Η Χέιγουορθ ξεκίνησε μαθήματα χορού από την ηλικία των τριών χρονών, παρά το γεγονός ότι δεν της άρεσε ιδιαίτερα. Χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι δεν είχε το κουράγιο να πει στον πατέρα της ότι δεν ενδιαφερόταν για το χορό κι ότι η παιδική της ηλικία ήταν μια αδιάκοπη πρόβα. Σε ηλικία 8 χρονών συμμετείχε σε μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «La Fiesta».

Παράλληλα με την επιτυχία της στο χώρο του κινηματογράφου η ηθοποιός είχε πολλές επιτυχίες και στην προσωπική της ζωή. Πρώτος της σύζυγος ήταν ο Έντουαρντ Τζάντσον, τον οποίο παντρεύτηκε το 1937 για λόγους συμφερόντων και από τον οποίο χώρισε το 1942. Το 1943 συνάντησε τον Όρσον Γουέλς και τον ερωτεύτηκε. Οι δυο τους παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά και ένα χρόνο αργότερα το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη τη Ρεβέκκα. Ο γάμος τους διήρκεσε 5 χρόνια.

Πρώτη ταινία της Χέιγουορθ μετά την Τζίλντα ήταν το «Κάτω στη Γη» (Down to Earth, 1947) το οποίο ακολουθήθηκε από την ταινία «Η Κυρία της Σαγκάης» (Lady from Sanghai, 1947) στην οποία σκηνοθετήθηκε από το σύζυγό της Όρσον Γουέλς με τον οποίο βρισκόταν στα πρόθυρα διαζυγίου. Παρά το γεγονός ότι η ταινία έλαβε καλές κριτικές, δεν είχε απήχηση στο κοινό.

Το 1948 η Χέιγουορθ, συμπρωταγωνίστησε για άλλη μια φορά με τον Γκλεν Φορντ στην ταινία «Οι Έρωτες της Κάρμεν» (The Loves of Carmen), η οποία αποτέλεσε την εμπορικότερη ταινία της Columbia εκείνη τη χρονιά. Αυτή η ταινία αποτέλεσε και την τελευταία ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε η ηθοποιός τη δεκαετία του ’40, καθώς την ίδια χρονιά ταξίδεψε στις Κάννες και γνώρισε τον πρίγκιπα Άλι Χαν, με τον οποίο παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα έχοντας πάρει την απόφαση να αφήσει το Χόλιγουντ.

Ο γάμος της έλαβε τεράστια δημοσιότητα και συνάντησε πολλούς επικριτές εφόσον το διαζύγιό της με τον Όρσον Γουέλς δεν είχε εκδοθεί ακόμα κι εφόσον εκείνη ήταν καθολική ενώ ο Χαν ήταν μουσουλμάνος. Η ηθοποιός, που αποτέλεσε την πρώτη ηθοποιό του Χόλιγουντ που έγινε πριγκίπισσα, απέκτησε άλλη μια κόρη την πριγκίπισσα Τζάσμιν Άλι Χαν. Η ηθοποιός ανυπομονούσε να αφήσει το Χόλιγουντ και να ακολουθήσει τον Χαν στην Ευρώπη, αλλά αμέσως μετά τη γέννηση της Τσάσμιν εμφανίστηκαν τα πρώτα μαύρα σύννεφα στο γάμο της. Η Χέιγουορθ δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει τους ξέφρενους ρυθμούς της ζωής του Χαν, ενώ εκείνος ήταν γνωστός γυναικάς και δεν έμεινε πιστός στο γάμο τους. Ο γάμος έληξε το 1952 κι η Χέιγουορθ με τις κόρες της αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αμερική.

Μετά το διαζύγιό της από τον Άλι Χαν, η Χέιγουορθ δέχτηκε πιέσεις από τον Χάρι Κον για να επιστρέψει στο Χόλιγουντ. Η επιστροφή της στη μεγάλη οθόνη έγινε με την ταινία «Μια Νύχτα στο Τρίνινταντ» (Affair in Trinidad, 1952) που απέφερε μεγαλύτερα κέρδη από την Τζίλντα. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Βίνσεντ Σέρμαν παρατήρησε ότι η ηθοποιός ήταν τρομοκρατημένη από την ιδέα ότι έπρεπε να γυρίσει κι άλλη ταινία. Στο μεταξύ οι διαπληκτισμοί της με τον Χάρι Κον συνεχίζονταν. Το 1953 γύρισε άλλες δυο επιτυχημένες ταινίες. Η πρώτη ήταν η ταινία «Ο Χορός της Σαλώμης» (Salome) στην οποία εμφανίστηκε στο πλευρό των Τσαρλς Λότον και Στιούαρτ Γκρέιντζερ, ενώ η δεύτερη ήταν η ταινία «Η Βροχή» (Miss Sadie Thompson) πλάι στους Χοσέ Φερρέρ και Άλντο Ρέι. Η ερμηνεία της στην ταινία Βροχή έλαβε θετικές κριτικές. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον τραγουδιστή Ντικ Χέιμς, αλλά και αυτός ο γάμος έληξε άδοξα το 1955.

Το 1958 παντρεύτηκε τον παραγωγό ταινιών Τζέιμς Χιλ, χάρη στον οποίον έλαβε έναν από τους τελευταίους της αξιομνημόνευτους ρόλους στην ταινία «Χωριστά Τραπέζια» (Separate Tables, 1958) πλάι στους Μπαρτ Λάνκαστερ, Ντέιβιντ Νίβεν και Ντέμπορα Κερ, ενώ το 1960 εμφανίστηκε στην ταινία «Η Ιστορία της Πρώτης Σελίδος» (The Story on Page One) στο πλευρό του Άντονι Φρανσιόζα. Το 1961 πήρε διαζύγιο από τον Χιλ, καθώς εκείνη ήθελε να εγκαταλείψει το Χόλιγουντ ενώ εκείνος ήθελε να συνεχίσει να γυρίζει ταινίες.

Το 1962 επρόκειτο να κάνει το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ κρατώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση Step on a Crack, αλλά εγκατέλειψε το εγχείρημα την τελευταία στιγμή επικαλούμενη προβλήματα υγείας. Κατά τις αρχές της δεκαετίας του ’60 το άστρο της άρχισε να δύει παρά το γεγονός ότι συνέχισε να γυρίζει ταινίες μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Τελευταία της ταινία ήταν «Η Οργή του Θεού» (The Wrath of God) το 1972.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’60, η υγεία της Χέιγουορθ είχε αρχίσει να χειροτερεύει. Εμφάνισε τα πρώτα σημάδια της νόσου Αλτσχάιμερ σε σχετικά νεαρή ηλικία, εφόσον δεν είχε κλείσει ακόμα τα πενήντα κι η επίσημη διάγνωση έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η κόρη της Τζάσμιν παρέμεινε στο πλευρό της μέχρι και το θάνατό της το 1987. Η ηθοποιός απεβίωσε σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης σε ηλικία 68 χρονών.

Φιλμογραφία

1935 – Υπό τον Ήλιο του Μεξικού (Under the Pampas Moon)

1939 – Μόνο οι Άγγελοι Έχουν Φτερά (Only Angels Have Wings)

1940 – Η Σούζαν κι ο Θεός (Susan and God)

1941 – Αίμα και Άμμος (Blood and Sand)

1941 – Ο Πειρασμός (The Strawberry Blond)

1941 – Οι Δυο μου Αγάπες (Affectionately Yours)

1941 – Ποτέ δε θα Πλουτίσεις (You’ll Never Get Rich)

1942 – Στον Ίλιγγο του Χορού (You Were Never Lovelier)

1942 – Ανοιξιάτικο Χτυποκάρδι (My Gal Sal)

1944 – Σαν τα Παραμύθια (Cover Girl)

1945 – Απόψε και Κάθε Βράδυ (Tonight and Every Night)

1946 – Τζίλντα (Gilda)

1947 – Κάτω στη Γη (Down to Earth)

1947 – Η Κυρία της Σαγκάης (Lady from Sanghai)

1948 – Οι Έρωτες της Κάρμεν (The Loves of Carmen)

1952 – Μια Νύχτα στο Τρίνινταντ (Affair in Trinidad)

1953 – Ο Χορός της Σαλώμης (Salome)

1953 – Η Βροχή (Miss Sadie Thompson)

1957 – Ο Φιλαράκος Μου (Pal Joey)

1957 – Στην Κόλαση των Τροπικών (Fire Down Below)

1958 – Χωριστά Τραπέζια (Separate Tables)

1959 – Οι Γενναίοι της Κορντούρα (They Came to Cordura)

1960 – Η Ιστορία της Πρώτης Σελίδος (The Story on Page One)

1961 – Κοσμικοί Απατεώνες (The Happy Thieves)

1964 – Το Μεγαλύτερο Τσίρκο του Κόσμου (Circus World)

1965 – Αριστοκράτης Λωποδύτης (The Money Trap)

1967 – Ο Αντάρτης (L’avventuriero)

1968 – Τα Καθάρματα (I Bastardi)

1972 – Η Οργή του Θεού (The Wrath of God)