Το βιβλίο της Βιρτζίνια Γουλφ, Η κυρία Νταλογουέι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο pocket.
Η Βιρτζίνια Γουλφ συνέλαβε και έγραψε το µικρό αριστούργηµά της, την Κυρία Νταλογουέι, από το 1922 ως το 1924, έχοντας πρώτα διαβάσει τον Οδυσσέα του Τζέιµς Τζόις και µετά την επιστροφή της από το καταπράσινο Ρίτσµοντ στην πλατεία Τάβιστοκ, στο Μπλούµσµπερι. Όπως ο Οδυσσέας, έτσι και το µυθιστόρηµα της Γουλφ διαδραµατίζεται σε µία µέρα, αλλά ισοδυναµεί µε βύθισµα στην καρδιά των πραγµάτων. Χιλιάδων πραγµάτων. Η κυρία Νταλογουέι κυριολεκτικά κατακλύζεται από συνειδήσεις, αναµνήσεις, ονόµατα, φαντάσµατα, ανθρώπους όλων των τάξεων, γεύµατα και γάµους, ζωντανούς και νεκρούς, στρατιώτες, γιατρούς, εντυπώσεις λογικές και άλογες· κι όλα αυτά µέσα στη φασαρία, στα καταστήµατα, στους δρόµους, στα πάρκα και στα χιλιάδες πράγµατα του Λονδίνου – ανάµεσα σε φορέµατα, γάντια, καπέλα, αδιάβροχα, οµπρέλες, σουγιάδες, ανθρώπινα σώµατα, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, φορτηγά. Ένα κείµενο πυκνό, διεισδυτικό, εµπνευσµένο, µια σκιαγράφηση της ανθρώπινης συνείδησης, ένα µυθιστόρηµα που απευθύνεται στον ποιητή που κρύβει µέσα του ο κάθε αναγνώστης.
Όπως σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου Οι ώρες, Michael Cunningham: «Η κυρία Νταλογουέι έχει μερικές από τις πιο όμορφες, τις πιο σύνθετες, τις πιο διεισδυτικές, τις πιο ιδιόρρυθμες προτάσεις που γράφτηκαν ποτέ· αυτός και μόνο ο λόγος είναι αρκετός για να διαβάσει κανείς το βιβλίο. Πρόκειται για ένα από τα πιο συγκινητικά, τα πιο επαναστατικά έργα τέχνης του 20ού αιώνα».
Η Βιρτζίνια Γουλφ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1882. Ήταν κόρη του κριτικού λογοτεχνίας σερ Λέσλι Στίβεν. Ο θάνατος της μητέρας της και της ετεροθαλούς αδελφής της κατά τη διάρκεια της εφηβείας της, τη σημάδεψαν, προκαλώντας της περιοδικές κρίσεις κατάθλιψης. Το 1912 παντρεύτηκε τον Λέοναρντ Γουλφ και το 1917 ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο Hogarth Press, όπου δημοσιεύτηκαν έργα των Τ.Σ. Έλιοτ, Ε.Μ. Φόρστερ και Κάθριν Μάνσφιλντ. Ανέπτυξε δημιουργική δραστηριότητα στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής ομάδας του Bloomsbury, με πολλούς από τους καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους της εποχής της, και το συγγραφικό της έργο την καθιέρωσε ως κεντρική μορφή του φεμινισμού και του μοντερνισμού. Ο φόβος μιας υποτροπής της ψυχασθένειας την οδήγησε το 1941 στην αυτοκτονία. Λαμπρή μυθιστοριογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος, μεταξύ άλλων εξέδωσε: Το δωμάτιο του Ιάκωβου(1922), Στο φάρο (1927), Ορλάντο (1928), Τα κύματα (1931).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Γιάννης Αντωνιάδης γράφει κριτική για το βιβλίο.
