Ένας άσκοπος πόλεμος που πότισε τα πάντα με τόσο αίμα και τόσο θάνατο, ώστε τίποτα πια να μην μπορεί να ανθίσει. Δύο αντιμέτωπα στρατόπεδα, παραδομένα στην αδράνεια, στη διαφθορά, στον κυνισμό. Αυτή δεν είναι μια ιστορία αγάπης. Είναι μια ιστορία παρακμής. Εκεί οι παλιοί ήρωες και τα ματαιωμένα ιδανικά πεθαίνουν και η ανθρώπινη φύση αφήνεται στην πιο άγρια, την πιο τερατώδη απεικόνισή της.
Ο Τρωικός Πόλεμος μετρά κιόλας επτά χρόνια και κανείς δεν ξέρει πότε και αν πρόκειται να τελειώσει. Εκτός ίσως από την Κασσάνδρα, που τριγυρνά στους δρόμους της Τροίας, θρηνώντας ήδη για το πικρό της τέλος. Στα στρατόπεδα όμως των Τρώων και των Ελλήνων τίποτα ακριβώς δεν συμβαίνει. Πολεμικές ασκήσεις και διαβουλεύσεις, μικροπαιχνίδια εξουσίας κι επιβολής, λίγη μουσική, λίγο τράφικινγκ και πολλή αναμονή. Ένας ακίνητος κόσμος που ταράζεται μόνο από κάτι ξαφνικές εκρήξεις βίας. Και μέσα εκεί, σ’ αυτόν τον νοσηρό βάλτο, ο νεαρός πρίγκιπας Τρωίλος ερωτεύεται την όμορφη Χρυσηίδα.
Η παράσταση στήνει ένα πρωτόγονο και, ταυτόχρονα, μελλοντολογικό σκηνικό περιβάλλον, ένα άγριο μεταβατικό μέρος. Δύο τροπικές καλύβες, δύο μεγάλα γλυπτά από φυσικά υλικά που ορθώνονται πάνω σ’ ένα γυαλιστερό μαύρο πάτωμα, μια αλλόκοτη, μαύρη γη που καθρεφτίζει κι εκθέτει. Οι ήρωες του έργου περιφέρονται διεφθαρμένοι πλέον κι ασύδοτοι, πιάνουν καβγάδες και μιλούν ακατάπαυστα, προσπαθώντας να γεμίσουν με λόγια το κενό. Προσπαθώντας να υπάρξουν μέσω της εικόνας που δημιουργούν στους άλλους.
Όπως λέει και η σκηνοθέτις Μαρία Πανουργιά για το έργο: «Είναι ένα έργο δύσκολο. Δύσκολο να το κατανοήσεις διαβάζοντάς το, αλλά όσο ασχολιόμουν με αυτό το έργο, άρχισα να αντιλαμβάνομαι πόσο βαθιά διαχρονικό είναι και πόσο επίκαιρο. […] Είναι ένας κόσμος σε παρακμή, είναι ο Τρωικός πόλεμος και οι ήρωές του σε απόλυτη παρακμή. Η ερωτική ιστορία, ακόμα και ο έρωτας, η αγάπη σε αυτό το έργο καταβαραθρώνεται. Δε μένει τίποτα όρθιο, τίποτα καλό, τίποτα αισιόδοξο. Είναι, με ένα τρόπο, σαν ο Σαίξπηρ να συμπύκνωσε όλη τη γελοιότητα που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι και, μέσα από αυτό, η ίδια η ανθρώπινη υπόσταση.».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Tαυτότητα παράστασης:
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος
Σκηνοθεσία: Μαρία Πανουργιά
Σκηνικά: Μυρτώ Λάμπρου
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Blaine Reininger
Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αντώνης Τσίλλερ
Βοηθός σκηνογράφου: Ασημίνα Μηλαροκώστα
Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή
Συνεργάτιδα δραματουργός: Κατερίνα Κωνσταντινάκου
Συνεργάτιδα δραματουργός: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου
Διανομή (αλφαβητικά):
Eυδοξία Ανδρουλιδάκη: Πρίαμος, Αγαμέμνων
Στέλλα Βογιατζάκη: Ελένη, Κασσάνδρα
Μπάμπης Γαλιατσάτος: Οδυσσέας
Λάμπρος Γραμματικός: Τρωίλος
Θανάσης Ζερίτης: Αχιλλέας
Γιάννης Κλίνης: Πάνδαρος
Γιώργος Κριθάρας: Αίας
Άρης Νινίκας: Διομήδης
Θεανώ Μεταξά: Αινείας, Κασσάνδρα
Ηλίας Μουλάς: Θερσίτης
Μάνος Πετράκης: Πάτροκλος, Πάρης
Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Έκτωρ, Κάλχας
Νάνσυ Σιδέρη: Χρυσηίδα, Κασσάνδρα
Φωτογράφος παράστασης: Kάρολ Τζάρεκ
Info
Τοποθεσία: Θέατρο REX – Σκηνή Ελένη Παπαδάκη, Πανεπιστημίου 48, Αθήνα
Ημέρες και ώρες: Από 11/03/2022: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 20:00
Τιμές εισιτηρίων:Σάββατο – Κυριακή: Πλατεία, θεωρεία 18€, Α΄εξώστης 1η, 2η σειρά 15€ | Τετάρτη – Πέμπτη: Γενική Είσοδος 15€ | Παρασκευή: Γενική Είσοδος 13€, Περιορισμένης ορατότητας: 10€
Πληροφορίες: n-t.gr
Photo & Video Credit: Culturenow.gr / Κυριάκος Μακαρονίδης
Διαβάστε επίσης:
Τρωίλος και Χρυσηίδα, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Μαρίας Πανουργιά στο Εθνικό Θέατρο