Η Ιφιγένεια Αστεριάδη παρουσιάζει έναν μονόλογο με κεντρικό άξονα τις ερωτικές επιστολές του Αντονέν Αρτώ προς την ηθοποιό Genica Athanasiou, τον οποίο διαπερνούν ψήγματα και θραύσματα από τις απόψεις ενός ιδυοφυούς τρελού όπως ήταν ο Αρτώ, περί έρωτα, θανάτου, θεατρικής τέχνης και πολιτικής.
Μέσα από τις δραματοποιημένες επιστολές η ερωμένη-ηθοποιός υποδύεται (σωματοποιεί) τον εραστή της σε μια ακραία συνθήκη, ίσως του θανάτου του, προσπαθώντας να εισχωρήσει στα άδυτα του μυαλού της ψυχής και του σωματός του για να τον αντιληφθεί βαθύτερα.
Αντονέν Αρτώ
Ο Αντονέν Αρτώ (Antoine Marie Joseph Paul Artaud), Γάλλος Μικρασιατικής καταγωγής, ποιητής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ζωγράφος, θεωρητικός του θεάτρου και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του σουρεαλιστικού κινήματος, συνέγραψε πλήθος δοκιμίων, επιστολών (με ή χωρίς παραλήπτη) και μελετών για το θέατρο. Επινόησε το «Θέατρο της σκληρότητας» (Teatre de la cruaute) και αναδρομικά θεωρήθηκε προφήτης του σύγχρονου θεάτρου. Για μεγάλες χρονικές περιόδους ο Αρτώ έμεινε έγκλειστος σε ψυχιατρικές κλινικές, γεγονός που, σε συνδυσμό με τον εθισμό του στο όπιο, του στέρησε τη φήμη που εδικαιούτο ενόσω ζούσε.
Συντελεστές
Μονόλογος, Συναρμογή κειμένων: Ιφιγένεια Αστεριάδη
Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας
Σκηνογραφία: Γιώργος Λυντζέρης
Επιμέλεια Κίνησης: Σοφία Καραγιάννη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
